«Ο συντεχνιασμός αποτελεί τη χειρότερη μορφή καπιταλισμού» είχε πει εύστοχα ο Μπέρτρα Ράσελ, βρετανός φιλόσοφος του περασμένου αιώνα. Σε μια χώρα που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να σταθεί στα πόδια της και με πολίτες που σηκώνουν στις πλάτες τους δυσβάσταχτο βάρος από το μνημόνιο του ΔΝΤ, υπάρχουν οι δυνάμεις του λαϊκισμού που αψηφούν την πραγματικότητα.

Παλεύουν τάχα για τη δημόσια περιουσία και νοιάζονται για τους πολλούς. Μήπως όμως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τα «καλά και συμφέροντα» των διαφόρων λαϊκιστών που κατά καιρούς τορπιλίζουν την όποια εθνική προσπάθεια;

Ταυτόχρονα τα κόμματα εξουσίας σήμερα πληρώνουν τα προγενέστερα αμαρτήματα της αλόγιστης υποστήριξης όλων των αιτημάτων των διαφόρων λαϊκιστών, καθώς και αυτά είχαν επηρεαστεί από την αρρώστια του λαϊκισμού.

Σε ένα γενικό πλαίσιο ανευθυνότητας που έγινε καθεστώς, όλοι, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, η συντριπτική πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου, επέδειξαν ανευθυνότητα. Οι πολίτες όμως ζητούν υπευθυνότητα. Αδιαφορούν για τις αντιπολιτευτικές κορόνες και για τα παιχνίδια διαφόρων.

Η συμφωνία κυβέρνησης και πιστωτών ψηφίστηκε χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις. Η χώρα κέρδισε χρόνο και ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να εξασφαλίσει παράταση του κυβερνητικού βίου, η οποία είναι άγνωστο πόσο θα διαρκέσει.

Από εδώ και πέρα είναι η ώρα να εφαρμοστούν όσα έχουν συμφωνηθεί και ψηφιστεί και βεβαίως το θετικό θα είναι να λάβει η χώρα τη ρύθμιση του χρέους και να υπάρξει επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου, αλλά και προώθηση των άλλων αναπτυξιακών εργαλείων (ΕΣΠΑ, κ.α).

Στη μετά συμφωνία εποχή απαιτούνται λύσεις και στρατηγική από την κυβέρνηση με συγκεκριμένο πλαίσιο δράσης. Φθάνει η ίδια να το έχει κατανοήσει, γιατί άλλη ευκαιρία δεν θα υπάρξει.

Οι πολίτες δεν επιθυμούν την διαιώνιση καταστάσεων που κρατούν σε στασιμότητα την ελληνική οικονομία και οι δυνάμεις των λαϊκιστών πρέπει να αναλάβουν το βάρος της ευθύνης που τους αναλογεί.

Τα προηγούμενα χρόνια πολλές πρακτικές τους ήταν εύκολα αποδεκτές. Εξάλλου, βόλευε τους πάντες η ανευθυνότητα, το status quo της διαφθοράς, του κρατισμού, του κομματισμού και του λαϊκισμού.

Τώρα όμως οι πολίτες αποκηρύσσουν τον λαϊκισμό που παραμένει ο κύριος και πιο επικίνδυνος αντίπαλος της όποιας εθνικής προσπάθειας και ζητούν υπεύθυνη στάση από όλους. Η χώρα είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και δεν αντέχει εφιάλτες.