Η απόφαση της ΔΕΗ να προσλάβει ιδιωτικές επιχειρήσεις για το «κυνήγι» των οφειλετών της, καθώς οι ανεξόφλητοι λογαριασμοί έχουν ανέλθει σε 2,4 δισ. ευρώ και απειλούν τη βιωσιμότητα της εταιρείας, επανέφερε στο προσκήνιο το ζήτημα του ιδιωτικού χρέους. Οφείλουμε σχεδόν παντού: όχι μόνο στο Δημόσιο και στα ασφαλιστικά ταμεία, όχι μόνο προς τις τράπεζες, αλλά ακόμη και στις εταιρείες κοινής ωφελείας.
Τα διαθέσιμα στοιχεία υποδεικνύουν μάλιστα ότι όχι μόνο οφείλουμε διαρκώς περισσότερα, αλλά και ότι οφείλουμε όλο και περισσότεροι. Η παράταση της κρίσης και η εξοντωτική φορολόγηση προσθέτουν συνεχώς νέους πολίτες στην κατηγορία όσων αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις τους. Και η αύξηση του αριθμού των οφειλετών ενδέχεται να είναι ανησυχητικότερη από την άνοδο του συνολικού οφειλόμενου ποσού, γιατί προδίδει «μεταδοτική» οικονομική καχεξία χωρίς τέλος.
Στο Δημόσιο, λόγου χάριν, στις αρχές του 2014 είχαν οφειλές 2.650.000 φορολογούμενοι (με βάση τον ΑΦΜ). Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους είχαν αυξηθεί σε 3.300.000 και στα τέλη του 2016 υπολογίζονταν σε 4.140.000, ενώ από πλευράς οφειλόμενου ποσού μέσα στο 2016 προστέθηκε «νέο χρέος» 13,9 δισ. ευρώ. Στα ασφαλιστικά ταμεία υπολογίζεται ότι μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2017 οι οφειλέτες εκτός ρύθμισης αυξήθηκαν κατά 11.872, φτάνοντας τους 115.000. Η ΔΕΗ στις αρχές της χρονιάς έκανε λόγο για 1.070.000 οφειλέτες - και 100.000 ακόμη σε ρύθμιση. Στα δε τέλη του 2016 οι τράπεζες είχαν γνωστοποιήσει ότι έστελναν τρίτη προειδοποιητική επιστολή σε 400.000 δανειολήπτες που είχαν σιγήσει στις δύο πρώτες, με αποτέλεσμα να χαρακτηριστούν «μη συνεργάσιμοι».
Εξελισσόμαστε σε μια κοινωνία οφειλετών όπου τα χρέη πνίγουν όλο και περισσότερους, υποσκάπτοντας τις προοπτικές ανάκαμψης. Ασφαλώς λόγω της κρίσης, της πολιτικής των δανειστών και των εσφαλμένων «πολλαπλασιαστών» του ΔΝΤ. Κυρίως όμως λόγω αυτού που το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής έχει χαρακτηρίσει «φοροκεντρική λιτότητα». Ισον εισπρακτική επίθεση αντί περικοπής δαπανών - η τελευταία, βλέπετε, προσκρούει στην «ανάγκη» πελατειακών διορισμών. Για όποιον αμφιβάλλει τα στοιχεία του ΟΟΣΑ είναι εύγλωττα. Τα φορολογικά έσοδα ήταν 30,9% του ΑΕΠ το 2009 και 36,8% το 2015. Στους αντίποδες, το χρέος των ελληνικών νοικοκυριών ήταν 88% του διαθέσιμου εισοδήματος το 2008, 105% το 2010 και 119% το 2015. Το ελληνικό κράτος ως άλλη Κίρκη μεταμορφώνει τους κατοίκους του σε υπερήμερους οφειλέτες.

Από την Ελευθερία του Τύπου