Υπάρχει η ελληνική λέξη «υπομονή». Την υπενθυμίζω γιατί ακούω κηρύγματα από (ελαχιστους ομολογώ) ιερείς και αρχιερεις ότι «πολεμούν την πίστη μας», «δεν αφήνουν τους πιστούς να προσευχηθούν γιατί έχουν σχέδιο» και αλλά τέτοια... ενώ είδα με θλίψη και κάποιους να περιφέρουν λάβαρα στους δρόμους απαιτώντας να γίνει η περιφορά του επιταφίου. Ακούστηκε ότι επικεφαλής της πρωτοβουλίας αυτής ήταν ενας πρώην βουλευτής (φαντάσματα του παρελθόντος...). Υπενθυμίζω, λοιπόν, την λέξη υπομονή και προσθέτω και την λέξη σύνεση. Είναι δυο έννοιες και δυο χαρακτηριστικά της σοφής συμπεριφοράς των Ελλήνων αυτή την δύσκολη περίοδο. Τις τονίζω και τις υπογραμμίζω γιατί όπως είπε σοφά ο Οικουμενικός Πατριάρχης «δεν κινδυνεύει η πίστη μας, αλλά οι πιστοί» και όπως επισης είπε ιεράρχης της Πελοποννήσου «δεν θα παρεξηγηθεί ο Χριστός από την απουσία μας από την εκκλησία». Υπομονή και σύνεση λοιπόν και προσευχή γι’ αυτούς τους ελάχιστους να βάλουν μυαλό και να μάθουν να υπηρετούν το γενικό καλό. Ειδικά για ορισμένους (λίγους) ιερείς που παραπονιούνται για τις κλειστές εκκλησίες (που λειτούργησαν όμως κανονικά κεκλεισμένων των θυρών) θα ήθελα ως απλός πολίτης να τους πω να ξαναδιαβάσουν τα ιερά κείμενα και να δουν τι λένε για την ανθρώπινη ζωή που χάρισε ο Θεός. Η ανθρώπινη ζωή είναι το σημαντικότερο δώρο του Θεού. Και αυτό πρέπει να προστατεύουμε. Αυτοί, λοιπόν, οι ιερείς και αρχιερείς ας μην βάζουν σε κίνδυνο το ποίμνιο τους. Ας κάνουν και αυτοί υπομονή οπως κάνουμε όλοι μας μέχρι να φύγει η «μπόρα» και αν δεν μπορούν, τουλάχιστον να μην παραβαίνουν τις διδαχές της Πίστης μας. Καρτερία, ταπεινότητα και σύνεση έδειξε όλον αυτόν τον καιρό ο θαυμαστος αυτος λαος της Ελλαδας και αξίζει συγχαρητήρια για αυτήν του την στάση. Ας παραδειγματιστούν, λοιπόν, και οι (ορισμένοι) παραπονούμενοι ιερεις και αρχιερεις από αυτόν τον υπέροχο λαο, που δείχνει σε άλλη μια κρίσιμη στιγμή ότι είναι σοφοτερος από του λεγομενους πνευματικους του ηγετες (ορισμενους). Και για να είμαι δικαιος η συντριπτική πλειοψηφία των απλών ιερέων και αρχιερέων εδειξε αυτά τα χαρακτηριστικά και ενέπνευσε τους πολιτες. Στάθηκε στο υψος των περιστάσεων και τίμησε το ρασο του και την πνευματική του υπόσταση. Για αυτους πρέπει να είμαστε υπερήφανοι που συγκινημένοι τέλεσαν τις ακολουθιες της Μεγαλης Εβδομαδας χωρις την συμμετοχή των πιστών, οι οποίοι ομως αξιοποιωντας τις νεες τεχνολογίες, μέσω Ίντερνετ και μέσω τηλεορασης βοηθησαν να γίνουμε όλη η Ελλάδα μια μεγάλη και ζωντανή Εκκλησια, ψάλλοντας τα εγκώμια από τα σπίτια μας. Έτσι θα κάνουμε και σήμερα. Κλήρος και λαός μαζί θα ψάλλουμε το Χριστός Ανέστη και θα δώσουμε υπόσχεση ενότητας για να βγούμε από αυτήν την δυσάρεστη κρίση. Αυτά, καλή Ανάσταση.