Τα όσα βλέπουµε τις τελευταίες µέρες να εξελίσσονται στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα ετεροχρονισµένο γραµµάτιο µε την Ιστορία, που όφειλε εδώ και χρόνια και έπρεπε να πληρώσει η Αριστερά.

Η άνοδος στην εξουσία ενός κόµµατος που ουσιαστικά εκµεταλλεύθηκε τη χρεοκοπία της οικονοµίας για να καταφέρει να κυβερνήσει δεν αποτελούσε πολιτική κανονικότητα. Το αντίθετο, θα έλεγα. Ηταν κάτι συγκυριακό και αυτό φαίνεται από την πτώση της κυβέρνησης Τσίπρα µέχρι και σήµερα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαλύεται (ούτε διασπάται) σήµερα. ∆ιαλύθηκε τα χρόνια που κυβέρνησε. Απλώς, τα στελέχη του, βουτηγµένα στην απόλυτη αλαζονεία της εξουσίας, αρνούνταν να το αποδεχτούν. Τα όσα έζησε ο τόπος από τον Γενάρη του ’15 µέχρι τον Ιούλιο του ’19 ήταν πρωτόγνωρα και σε πολλές περιπτώσεις επικίνδυνα για την ίδια τη δοµή του πολιτεύµατος. Και τι δεν ζήσαµε! Από τις κατά παραγγελία διώξεις, µε τον τότε αναπληρωτή υπουργό ∆ικαιοσύνης, ∆ηµήτρη Παπαγγελόπουλο, να κινεί στο παρασκήνιο τα νήµατα, πιστεύοντας ότι «λεκιάζοντας» τους πολιτικούς αντιπάλους του Τσίπρα θα µπορούσε να πετύχει την πολιτική κυριαρχία της Αριστεράς στην εξουσία, µέχρι τον τότε κυβερνητικό εκπρόσωπο, ∆ηµήτρη Τζανακόπουλο, να αδιαφορεί για το τεκµήριο της αθωότητας, καταδικάζοντας όποιον δεν υποκλινόταν στο µεγαλείο του Τσίπρα, µε επίσηµες κυβερνητικές ανακοινώσεις.

Την ίδια ώρα, ο τότε πρωθυπουργός άφηνε τον συγκυβερνήτη του, Πάνο Καµµένο, να κυνηγά όποιον τολµούσε να κάνει κριτική στην κυβέρνηση, ενώ ο Παύλος Πολάκης, µε το γνωστό στυλ του, απειλούσε να µας θάψει λίγα µέτρα κάτω από τη γη. Συµπεριφορές και πρακτικές που παρέπεµπαν σε άλλες εποχές, οι οποίες ήταν αποκρουστικές για κάθε πολίτη. Η πλειονότητα του (κανονικού) κόσµου εξυπακούεται ότι γυρίζει την πλάτη σε όλα αυτά και φυσικά στις απόψεις που διατυπώθηκαν περί ελέγχου των αρµών της εξουσίας, όταν θα ξανάρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Γιατί δεν νοµίζω ότι υπάρχει έστω και ένας Ελληνας που να οραµατίζεται µια σχολή δικαστών που θα βγάζει ΣΥΡΙΖΑίους δικαστές, οι οποίοι θα αναλάβουν να κάνουν αυτό που δεν έκαναν οι κανονικοί δικαστές, όταν τους ζητήθηκε από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να βάλουν στη φυλακή δέκα επιφανή πολιτικά στελέχη και να «τσαλακώσουν» τη σύζυγο του σηµερινού πρωθυπουργού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ετεροχρονισµένα προσέρχεται στο… ταµείο της σύγχρονης πολιτικής Ιστορίας για να πληρώσει το γραµµάτιο που οφείλει. Οσοι λοιπόν πιστεύουν ότι ο Κασσελάκης είναι εκείνος που διασπά το κόµµα απλώς εξακολουθούν να έχουν αυταπάτες. Η Αριστερά διασπάστηκε όταν έκανε το λάθος να κυβερνήσει παρέα µε τον Καµµένο. Εκεί χάθηκε για πάντα το τρένο της Ιστορίας και αναδείχθηκαν οι διαχρονικές αδυναµίες της. Γιατί µέχρι τότε το ευρύ κοινό δεν είχε γνωρίσει το πολιτικό προσωπικό της και κυρίως την εµπάθεια που το καταλαµβάνει.

Το γεγονός ότι ο Τσίπρας φρόντισε να µας συστήσει τους Τζανακόπουλο, Φίλη, Πολάκη, Καλογήρου, Σκουρλέτη και καµιά τριανταριά ακόµα αποτελεί οµολογουµένως ιστορική προσφορά. Γιατί, για να καταλάβει κανείς τι δεν του αρέσει, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να το δοκιµάσει.

Η εµπειρία από τη δοκιµή της κυβερνώσας Αριστεράς ήταν η χειρότερη που έχουµε βιώσει. Επειδή στις ∆ηµοκρατίες οι λύσεις δίνονται από τους πολίτες και όχι από αυτούς που οραµατίζονται να ελέγξουν τους αρµούς του κράτους, τώρα λοιπόν η Ιστορία πληρώνει µε το τίµηµα που του αξίζει τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Δημοσιεύτηκε στο Secret των ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΩΝ στις 27/10