Ο Μειμαράκης μαζεύει ξανά τους Νεοδημοκράτες
<p>Ο κόσμος της παράταξης επιστρέφει</p> <p> </p>
Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται το τελευταίο διάστημα η επανασυσπείρωση της κεντροδεξιάς παράταξης, μετά από μία μακρά περίοδο, όπου ο κόσμος της είχε σκορπίσει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πολιτικού φάσματος, εξαιτίας των εμμονών και της κακής διαχείρισης από τον προηγούμενο πρόεδρο Αντώνη Σαμαρά. Ο Βαγγέλης Μειμαράκης, εφαρμόζοντας μία απλή και αυτονόητη στρατηγική έχει ήδη καταφέρει, χωρίς να έχει ξεκινήσει καλά - καλά η προεκλογική περίοδος, να μιλήσει στην καρδιά, αλλά και στο μυαλό του νεοδημοκράτη και να τον κάνει να νοιώσει ξανά την παράταξη, σπίτι του. Αυτό που ο Αντώνης Σαμαράς, με τις τραγικές επιλογές του, την εσωστρεφή πολιτική του και την κλειστή ομαδούλα που κυβερνούσε δεν κατάφερε ποτέ.
Ο πρόεδρος της ΝΔ είναι λαικός, χωρίς να είναι λαικιστής, σε αντίθεση με τον προκάτοχο του, που τον διακατείχε μια απόλυτα ελιτίστικη νοοτροπία, που κατάφερνε να την συνδυάζει με έναν αμετροεπή λαικισμό, τον οποίο ουδέποτε απέβαλε στην πολιτική του σταδιοδρομία και τον πολιτικό του λόγο. Αυτό σε συνδυασμό με την ακροδεξιά παρέα, που έκανε κουμάντο στην Συγγρού και μετέπειτα στο Μαξίμου και αναφέρομαι στους μουρούτηδες , τους χρύσανθους και τους φαήλους, έκανε τον κόσμο της παράταξης να κλείσει την πόρτα στο μόρφωμα που δημιούργησε ο Μεσσήνιος πολιτικός και δεν είχε καμία σχέση με την πραγματική Νέα Δημοκρατία. Όχι όμως όπως φαίνεται ήδη από τις πρώτες μετρήσεις δια παντός. Ήταν αποδοκιμασία στην συγκεκριμένη ηγετική ομάδα και όχι στην παράταξη που πρόσφερε διαχρονικά στην Ελλάδα. Και τώρα όλοι αυτοί επιστρέφουν. Το μυστικό δεν είναι δύσκολο να βρεθεί. Ο Μειμαράκης είναι Νέα Δημοκρατία. Ξέρει την παράταξη. Οι προηγούμενοι δεν ήθελαν και ούτε επεδίωξαν να μάθουν, πώς να προσεγγίσουν τον κόσμο της παράταξης και τελικά τον έδιωξαν για άλλες πολιτείες.
Το τελευταίο διάστημα η αισιοδοξία έχει επιστρέψει στις τάξεις της φιλελεύθερης παράταξης. Κυρίως γιατί υπάρχει διάχυτη η αίσθηση πως στην ηγετική ομάδα δεν υπάρχουν πλέον δεύτερες και τρίτες σκέψεις, δεν μπαίνουν τρικλοποδιές εκ των έσω και δεν εφαρμόζονται προσωπικές στρατηγικές. Υπάρχει μόνο η θέληση να επιστρέψει ολόκληρη η πλατιά λαική βάση στο σπίτι της και να δώσει μία μάχη για την Ελλάδα, απέναντι στον λαικισμό και τις παλινωδίες του αποτυχημένου Αλέξη Τσίπρα. Και σε αυτή την μάχη δεν περισσεύει κανείς. Και όπως φαίνεται και από την δημοσκόπηση των Παραπολιτικών, στην βάση της ΝΔ αποτυπώνεται αυτό ακριβώς που περιγράφω: ο επαναπατρισμός του κόσμου της.
Αυτό από μόνο του μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο για την μεγάλη και τελική αντεπίθεση. Την αντεπίθεση της λογικής και του ρεαλισμού, απέναντι στα παραμύθια και τις ουτοπίες του μαθητευόμενου και όπως αποδείχτηκε τελικά κακού μαθητή, Αλέξη Τσίπρα. Σε αυτό τον δρόμο ο Μειμαράκης θα έχει συμμάχους όλο το πολιτικό προσωπικό της παράταξης αλλά κυρίως τον κόσμο της. Έναν κόσμο που ξαφνικά δεν έγινε κάτι άλλο, ούτε ξέχασε τις καταβολές του, αλλά οι εμπαθείς και ακραίοι του Σαμαρά , τους έβλεπαν αντί για συμμάχους αντιπάλους, επειδή δεν ήταν υποτακτικοί αυλικοί , του μεγάλου αφεντικού.
Ο Μειμαράκης έχει δείξει τα πρώτα θετικά δείγματα γραφής. Μιλάει στο συναίσθημα του νεοδημοκράτη. Και αυτό είναι η αφετηρία για μία πορεία που μέχρι τις εκλογές μπορεί να κρύβει πολλές εκπλήξεις και μεγάλες ανατροπές. Έχει ρίξει στο γήπεδο, όλους τους παίκτες, θέλει να πάρει από τον καθένα το μάξιμουμ των δυνατοτήτων του και ο ίδιος κοουτσάρει καλά την ομάδα. Αυτό ήθελε πάντα η κεντροδεξιά. Έναν καλό προπονητή να ξέρει να παίρνει αποτέλεσμα. Η πανστρατιά είναι σε εξέλιξη. Τις επόμενες μέρες θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη. Σε αυτή την μεγάλη προσπάθεια όμως, δεν πρέπει στιγμή να χαθεί ο στόχος. Το κόμμα και η παράταξη είναι μόνο τον μέσο με το οποίο θα επιτευχθεί ο σκοπός, που δεν είναι άλλος από την Ελλάδα και το μέλλον της. Αυτό περιμένει κάθε Έλληνας πολίτης. Να βγει η πατρίδα από το τέλμα και να αποκτήσει προοπτική, μετά από 7 μήνες καταστροφικής διακυβέρνησης της αριστεράς. Και σε αυτό δεν περισσεύει κανείς.
ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ: Η πανστρατιά αυτή θα είναι το πολιτικό τέλος του Καμμένου
ΥΓ: Ο Σαμαράς και το παρέακι του δεν ήταν ποτέ Νέα Δημοκρατία