Διαφήμιση όμοιου προϊόντος από ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝ.ΑΛ.
Πολύ λόγος γίνεται στη σκηνή της πολιτικής «επικαιρότητας» για την κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝ.ΑΛ., με τα δύο κόμματα να προσπαθούν να διατηρήσουν τη μετεκλογική εσωτερική συνοχή τους, ώστε να πετύχουν συνέδρια «ενότητας» και νέων «ανοιγμάτων» στην κοινωνία. Βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα με μέγεθος τέσσερις φορές μεγαλύτερο από αυτό του «Κινήματος» της κυρίας Γεννηματά και συνεπώς σε αυτό το σημείο τα πράγματα μεταξύ τους πολύ διαφέρουν. Εκεί που δεν διαφέρουν, όμως, είναι η ρητορεία που χρησιμοποιούν αμφότερα προκειμένου να απευθύνουν «καλέσματα» σε κοινωνικά στρώματα, υπολογίζοντας ότι αυτά θα είχαν λόγο να εκτιμήσουν ιδιαιτέρως την προσφορά τους στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Η ρητορεία τους είναι άρρηκτα δεμένη με τα μοντέλα της τρέχουσας εμπορικής διαφήμισης προϊόντων προς κατανάλωση. Και τα δύο κόμματα εκπέμπουν διαφημιστικά σλόγκαν με επιλεγμένες λέξεις: «δημοκρατική διακυβέρνηση», «προοδευτική πολιτική», «δημοκρατική πορεία στον λαό», «προοδευτικές λύσεις», κόμμα «μαζικό, λαϊκό, δημοκρατικό» και άλλα συναφή, όπως «η άνοδος του καινούργιου», η «νέα ιστορία», το «νέο δημοκρατικό αφήγημα».
Δεν είναι χωρίς λόγο που η πολιτική απουσιάζει. Τα δύο κόμματα έχουν, το καθένα, ένα και μοναδικό στόχο: Να διευρύνουν κατά το δυνατόν, όχι την πολιτική σκέψη τους, το ιδεολογικό πεδίο των προβληματισμών τους, αλλά να διευρύνουν με «ανοίγματα» την εκλογική βάση τους, με τον νου τους στις -όποτε- εκλογές. Ελάτε εδώ, αγαπητοί συμπολίτες, στο καλό κόμμα, το γνήσια δημοκρατικό, το σοσιαλιστικό, το εγγυημένα αντιδεξιό, το κόμμα που εκπροσωπεί γενικώς τους «δημοκρατικούς» πολίτες, το σω-στό «κεντροαριστερό», ή το αληθώς «αριστερό».
Το τι θα έκανε ακριβώς το διαφημιζόμενο κόμμα, αν και όταν θα κέρδιζε κι άλλες ψήφους προσεχώς, δεν αναφέρεται - και καλώς δεν αναφέρεται. Πολιτικά σχέδια δεν υπάρχουν. Ούτε καν «δημιουργική αοριστία» υφίσταται. Το διαφημιστικό «μπούγιο» ενδιαφέρει. Τότε γιατί τόση ένταση και καβγάδες μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΙΝ.ΑΛ.; Εδώ υπάρχει, όντως, ένα πρόβλημα: Το μικρότερο κόμμα προέρχεται από το «μνημονιακό» ΠΑΣΟΚ, από το οποίο και αρδεύεται εσωτερικά, το μεγαλύτερο κόμμα θέλει να αποκτήσει διευρυμένη εκλογική βάση για να μοιάζει με το κάποτε κραταιό στον «λαό», ΠΑΣΟΚ. Ομως, και τα δύο δεν θέλουν να εμφανιστούν με το ίδιο «πρόσωπο» το 2020 και στην επόμενη εκλογική μάχη. Ετσι, στους κόλπους τους δεν λείπουν τα στελέχη που θέλουν μεν τα «ανοίγματα» στην εκλογική βάση, αλλά ο μεν ΣΥΡΙΖΑ να παραμένει στα μάτια του κοινού «αριστερός» και όχι «παραλλαγή ΠΑΣΟΚ», το δε ΚΙΝ.ΑΛ. να μην είναι στα μάτια του κοινού απλώς ΠΑΣΟΚ, αλλά ένα «νεότερο» πολιτικό προϊόν... εκ ΠΑΣΟΚ. Οι ηγεσίες ζαλίζονται, θυμώνουν και υποπτεύονται υπονομευτές και αποστάτες.
Η σύγχυση επιτείνεται και στα δύο κόμματα εξαιτίας της απουσίας προσωπικοτήτων με σοβαρή πολιτική σκέψη και κύρος. Μέτρια και ασήμαντα στελέχη φλυαρούν και δίνουν «παραστάσεις» για το κοινό ενώπιον κενών καθισμάτων. Ετσι, επικρατούν μικροπολιτικοί υπολογισμοί και προσωπικοί εγωισμοί, που βεβαίως αφήνουν αδιάφορη την κατά ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝ.ΑΛ. «δημοκρατική» ελληνική κοινωνία, που είναι στη συντριπτική πλειοψηφία της προ πολλού δημοκρατική. Γι’ αυτό και η διαφήμιση των «δημοκρατικών» αρετών και προθέσεών τους είναι άνευ νοήματος. Πολιτικές εθνικής ανασυγκρότησης ζητάει από τις πολιτικές δυνάμεις η κοινωνία, όχι «δημοκρατικά» φέιγ βολάν.
Εως ότου, λοιπόν, ωριμάσει κάτι στ’ αλήθεια πολιτικό σε ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝ.ΑΛ., προέχει ο γενικώς «δημοκρατικός-προοδευτικός» διαφημιστικός λόγος. Για την ώρα, πάντως, έτσι έχουν τα πράγματα στο μεγάλο και στο μικρό στρατόπεδο της αντιπολίτευσης. Και είναι δύσκολα, δεδομένου ότι απέναντί τους έχουν ένα συντηρητικό κεντροδεξιό κόμμα με ξεκάθαρα φιλελεύθερο-μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα. Είτε πετύχει είτε όχι το στοίχημα της Νέας Δημοκρατίας του κ. Κυρ. Μητσοτάκη προσεχώς, το βέβαιον είναι ότι το κυβερνών κόμμα δεν βασανίζεται σήμερα από εσωτερικά «ιδεολογικά» προβλήματα, παρότι δεν στερείται κάποιων «τάσεων».
Δεν είναι χωρίς λόγο που η πολιτική απουσιάζει. Τα δύο κόμματα έχουν, το καθένα, ένα και μοναδικό στόχο: Να διευρύνουν κατά το δυνατόν, όχι την πολιτική σκέψη τους, το ιδεολογικό πεδίο των προβληματισμών τους, αλλά να διευρύνουν με «ανοίγματα» την εκλογική βάση τους, με τον νου τους στις -όποτε- εκλογές. Ελάτε εδώ, αγαπητοί συμπολίτες, στο καλό κόμμα, το γνήσια δημοκρατικό, το σοσιαλιστικό, το εγγυημένα αντιδεξιό, το κόμμα που εκπροσωπεί γενικώς τους «δημοκρατικούς» πολίτες, το σω-στό «κεντροαριστερό», ή το αληθώς «αριστερό».
Το τι θα έκανε ακριβώς το διαφημιζόμενο κόμμα, αν και όταν θα κέρδιζε κι άλλες ψήφους προσεχώς, δεν αναφέρεται - και καλώς δεν αναφέρεται. Πολιτικά σχέδια δεν υπάρχουν. Ούτε καν «δημιουργική αοριστία» υφίσταται. Το διαφημιστικό «μπούγιο» ενδιαφέρει. Τότε γιατί τόση ένταση και καβγάδες μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΙΝ.ΑΛ.; Εδώ υπάρχει, όντως, ένα πρόβλημα: Το μικρότερο κόμμα προέρχεται από το «μνημονιακό» ΠΑΣΟΚ, από το οποίο και αρδεύεται εσωτερικά, το μεγαλύτερο κόμμα θέλει να αποκτήσει διευρυμένη εκλογική βάση για να μοιάζει με το κάποτε κραταιό στον «λαό», ΠΑΣΟΚ. Ομως, και τα δύο δεν θέλουν να εμφανιστούν με το ίδιο «πρόσωπο» το 2020 και στην επόμενη εκλογική μάχη. Ετσι, στους κόλπους τους δεν λείπουν τα στελέχη που θέλουν μεν τα «ανοίγματα» στην εκλογική βάση, αλλά ο μεν ΣΥΡΙΖΑ να παραμένει στα μάτια του κοινού «αριστερός» και όχι «παραλλαγή ΠΑΣΟΚ», το δε ΚΙΝ.ΑΛ. να μην είναι στα μάτια του κοινού απλώς ΠΑΣΟΚ, αλλά ένα «νεότερο» πολιτικό προϊόν... εκ ΠΑΣΟΚ. Οι ηγεσίες ζαλίζονται, θυμώνουν και υποπτεύονται υπονομευτές και αποστάτες.
Η σύγχυση επιτείνεται και στα δύο κόμματα εξαιτίας της απουσίας προσωπικοτήτων με σοβαρή πολιτική σκέψη και κύρος. Μέτρια και ασήμαντα στελέχη φλυαρούν και δίνουν «παραστάσεις» για το κοινό ενώπιον κενών καθισμάτων. Ετσι, επικρατούν μικροπολιτικοί υπολογισμοί και προσωπικοί εγωισμοί, που βεβαίως αφήνουν αδιάφορη την κατά ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝ.ΑΛ. «δημοκρατική» ελληνική κοινωνία, που είναι στη συντριπτική πλειοψηφία της προ πολλού δημοκρατική. Γι’ αυτό και η διαφήμιση των «δημοκρατικών» αρετών και προθέσεών τους είναι άνευ νοήματος. Πολιτικές εθνικής ανασυγκρότησης ζητάει από τις πολιτικές δυνάμεις η κοινωνία, όχι «δημοκρατικά» φέιγ βολάν.
Εως ότου, λοιπόν, ωριμάσει κάτι στ’ αλήθεια πολιτικό σε ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝ.ΑΛ., προέχει ο γενικώς «δημοκρατικός-προοδευτικός» διαφημιστικός λόγος. Για την ώρα, πάντως, έτσι έχουν τα πράγματα στο μεγάλο και στο μικρό στρατόπεδο της αντιπολίτευσης. Και είναι δύσκολα, δεδομένου ότι απέναντί τους έχουν ένα συντηρητικό κεντροδεξιό κόμμα με ξεκάθαρα φιλελεύθερο-μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα. Είτε πετύχει είτε όχι το στοίχημα της Νέας Δημοκρατίας του κ. Κυρ. Μητσοτάκη προσεχώς, το βέβαιον είναι ότι το κυβερνών κόμμα δεν βασανίζεται σήμερα από εσωτερικά «ιδεολογικά» προβλήματα, παρότι δεν στερείται κάποιων «τάσεων».
