Δεν θα μπορέσουμε, δυστυχώς, εφέτος οι Έλληνες να γιορτάσουμε το Πάσχα τηρώντας τις παραδόσεις της χριστιανικής Ορθοδοξίας. Τούτος ο Απρίλης είναι ένας πολύ δύσκολος μήνας, δεν είναι «ξανθός». Παρ’ όλα αυτά, θα περιμένουμε την Ανάσταση αύριο, ακούγοντας τη Θεία Λειτουργία, υπό πρωτοφανείς συνθήκες, ραδιοτηλεοπτικώς, με αναμμένο κερί από τα σπίτια μας. Και με την πίστη ότι οι προσπάθειες όλων μας να διώξουμε τον καταραμένο κοροναϊό από την Ελλάδα θα φέρουν τους καρπούς τους σύντομα. Για να γιορτάσουμε ένα αληθινά Καλό Πάσχα του χρόνου, την άνοιξη του 2021. Τώρα, ανάγκη είναι να συγκεντρώσουμε δυνάμεις για να αντιμετωπίσουμε το μετά, όταν ο ιός θα έχει φύγει, αφήνοντας πίσω του οικονομικές καταστροφές και νέα κοινωνικά προβλήματα. Κάποια στιγμή, η εθνική καραντίνα θα λήξει. Από αυτά που ζούμε και σκεπτόμαστε τώρα, τι θα έχει απομείνει αύριο, άραγε;
Σήμερα, ο κοινός φόβος μάς ενώνει και μάλιστα σε έναν χρόνο τρόμου κοινό για όλους τους Ευρωπαίους. Και αισθανόμαστε πόσο μεγάλη σημασία έχουν οι συλλογικές προσπάθειες, με συναίσθηση του κινδύνου, όταν ένα μεγάλο κακό χτυπάει τις πόρτες μας. Το ζητούμενο θα είναι, αύριο, να αντιμετωπίσουμε όλοι, πολίτες και πολιτικοί, με συναίσθηση της πραγματικότητας, τα πολύ μεγάλα προβλήματα που ήδη αρχίζουν να συσσωρεύονται στη χώρα μας. Σήμερα, επαινούμε την υπεύθυνη στάση της μεγάλης πλειονότητας των Ελλήνων, την πειθαρχία και τη σοβαρότητά τους, επαινούμε τον διοικητικό δυναμισμό που έδειξε η κυβέρνηση με γρήγορες ταχύτητες στις κρατικές υπηρεσίες, επαινούμε τους ανθρώπους του ΕΣΥ, που με αυταπάρνηση μάχονται καθημερινά στα δημόσια νοσοκομεία για να σώζουν ζωές, και όλα αυτά με την ικανοποίηση ότι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, το πολιτικό κλίμα είναι γενικώς συναινετικό και ότι πήραν τέλος οι ρητορικές «παρλαπίπες» των γνωστών στο κοινό, «προβεβλημένων» πολιτικών. Εστίες φωτός, λοιπόν, μέσα από τον ζόφο της πανδημίας.

Όμως, μετά, οι έπαινοι που μοιράζουμε μεταξύ μας και αυτοί που μας απονέμουν οι ξένοι θα πάρουν τέλος. Θα ξεχαστούν κάτω από τη βαριά σκιά του κακού που θα έχει αφήσει πίσω του ο ιός. Τα πράγματα θα είναι δυνατόν να μπουν σε μια πορεία ανασυγκρότησης μόνον αν θα έχει γίνει αντιληπτό, μετά τη λήξη του συναγερμού ότι οι σκληρές προσπάθειες που θα πρέπει να καταβληθούν από τους Έλληνες θα έχουν στη βάση τους μια σειρά αναθεωρήσεις: Σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας της παραγωγικής μηχανής και της διοίκησης, με το πώς θα νοείται πλέον το «Δημόσιο», το «κράτος», σε μέγεθος και ποιότητα, και το πώς θα διαχειρισθούν οι ελληνικές πολιτικές «ελίτ» τα προβλήματα λειτουργίας των κοινωνικών υπηρεσιών, με πρώτο τον τομέα της δημόσιας Υγείας. Καλό θα είναι να αναλογισθούν τώρα οι εκπρόσωποι όλων των πολιτικών παρατάξεων πόσο πολύ κακοποίησαν επί έτη πολλά με πελατειακές πολιτικές, με άγονα ιδεολογήματα και «φιλολαϊκά» δόγματα το «Δημόσιο», η καθεμία με τον τρόπο της, εκ δεξιών και εξ αριστερών, πόσο υποτίμησαν τους μηχανισμούς προάσπισης του δημόσιου συμφέροντος, προς βλάβη των πολιτών. Όλα θα πρέπει να μπουν σε μια νέα βάση. Και για να συμβεί αυτό θα πρέπει, μετά, να «αλλάξουν μυαλά» στη χώρα μας οι δογματικοί του «φιλελευθερισμού», οι λάτρεις της ελευθεριάζουσας «αγοράς», οι οπαδοί της διανομής πόρων άνευ παραγωγικότητας «σοσιαλιστές» και οι θορυβώδεις «ριζοσπάστες» της Αριστεράς. Η Ελλάδα ομολόγησε χρεοκοπία το 2010 και, ύστερα από μια ακραίως οδυνηρή δεκαετία «μνημονίων», ξεκίνησε, μετά τον Ιούλιο του 2019, μια προσπάθεια για ανάκαμψη, με ελπίδες, αλλά και με ανοικτές ακόμα τις πληγές και με την οικονομία πάντα κοντά στο «κόκκινο».

Έτσι, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πόσο πολύ δύσκολα θα είναι τα πράγματα για την οικονομία και την κοινωνία μας μετά. Μόνο με μια γενναία αποτίμηση του πριν και με καταθέσεις προτάσεων παραγωγικής ανασυγκρότησης από τις πολιτικές «ελίτ» μπορεί να ξεκινήσει μια νέα πορεία. Αν μετά δεν κοπάσει ο θόρυβος των διχαστικών λόγων και των «αντιπαραθέσεων» που γνωρίσαμε πριν, τότε... καληνύχτα μας..