Τα όσα προέκυψαν από την τελευταία Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες προσφέρουν ιδιαιτέρως χρήσιμα συμπεράσματα στην ελληνική πολιτική τάξη σχετικώς με το πώς μετρούν σήμερα οι Ευρωπαίοι εταίροι μας την Ελλάδα, την Κύπρο και την Τουρκία. Η εν λόγω Σύνοδος εκτίμησε ότι δύο χώρεςμέλη της Ε.Ε., απειλούμενες με πόλεμο από μια εκτός Ε.Ε. χώρα, με δικές της αντιλήψεις περί διεθνούς έννομης τάξης, έχουν ευρωπαϊκή αξία μικρότερη από αυτήν που έχει αυτή η τρίτη χώρα- πειρατής της Μεσογείου, η Τουρκία του ισλαμιστή Ερντογάν.
Ξεκάθαρα πλέον τα πράγματα, το ίδιο και στο ΝΑΤΟ: Η Ελλάδα πρέπει «να τα βρει» με την Τουρκία για το καλό της «γερμανικής» Ευρώπης και της Συμμαχίας. Οι παρανομίες, οι απειλές, οι ύβρεις κατά της Ελλάδας, η ναυτική περικύκλωση της Κύπρου με πολεμικά σκάφη και τα πολιτικά αίσχη της ισλαμικής Τουρκίας πρέπει να παραβλέπονται. Διότι η Γερμανία και κάποιες άλλες χώρες της Ε.Ε. κερδίζουν καλά λεφτά από τις οικονομικές δοσοληψίες τους με την Αγκυρα, διότι ο Ερντογάν κάνει «θαυμάσια δουλειά» κρατώντας εκατομμύρια πρόσφυγες μακριά από τα εδάφη της Ευρώπης, όπως δήλωσε συγκινημένη η κυρία Μέρκελ, και διότι ΝΑΤΟ και ΗΠΑ τρέμουν στην ιδέα ότι μπορεί να κερδίσει πολύτιμους στρατηγικούς πόντους η Ρωσία από μια στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ δύο χωρών- μελών της Συμμαχίας.
Τέρμα, λοιπόν, στις προσδοκίες της Αθήνας για «τιμωρίες» του Ερντογάν και για κοινοτική «αλληλεγγύη» προς Ελλάδα και Κύπρο, τέρμα στην πολιτική αφέλεια της ελληνικής ηγεσίας και στα λόγια της περί σεβασμού ευρωπαϊκών αρχών και αξιών και Διεθνούς Δικαίου. Αντιρρήσεις υπήρξαν, από Γάλλους και Αυστριακούς πρώτιστα, αλλά τελικά η «γραμμή» δόθηκε καθαρή και ξάστερη στους Ελληνες: Ξεχάστε τις «κυρώσεις», διάλογος με την Άγκυρα και ξεκίνημα συνομιλιών για το Κυπριακό υπό τον ΟΗΕ.
Εξαιρετικά δυσάρεστα, βεβαίως, όλα αυτά, αλλά χρήσιμα και διδακτικά για τους πολιτικούς προϊσταμένους, σημερινούς και μελλοντικούς, της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Για να μην μπερδεύουν τα λόγια τους οι κυβερνώντες ενώπιον της ελληνικής κοινής γνώμης, για να διαλυθούν κάποιες πολιτικές φαντασιώσεις, για να μην αναγκάζεται να ξοδεύει η ελληνική διπλωματία λόγια του αέρα και για να προσγειώνονται η κυβέρνηση και τα κόμματα στην πραγματικότητα των ορίων που θέτει ψυχρά στην Αθήνα ο ευρωατλαντικός μηχανισμός «ασφαλείας».
Η Αθήνα είναι πλέον υποχρεωμένη σήμερα είτε να αποδεχθεί την υποβαθμισμένη έναντι της Τουρκίας θέση της στα γεωπολιτικά όρια που της βάζουν εταίροι και σύμμαχοι είτε να αναζητήσει αλλαγές ή σοβαρές παραλλαγές της εξωτερικής πολιτικής που ακολουθεί έως σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει, το ταχύτερο, να αποφασίσει η πολιτική τάξη της χώρας, στη βάση μιας μείζονος στρατηγικής επιλογής, για το πώς ακριβώς εννοεί τη θέση της Ελλάδας στο γεωπολιτικό περιβάλλον της. Οι τελευταίες αποφάσεις της Ε.Ε. και των ΗΠΑ (ΝΑΤΟ) οδηγούν από δύο δρόμους υποχρεωτικά στο άνοιγμα ενός νέου κεφαλαίου ελληνοτουρκικών «σχέσεων», υπό ισχυρή ευρωατλαντική προτροπή και «επίβλεψη». Τα επερχόμενα περί τον «διάλογο» γεγονότα μοιραίως θα φέρουν εξελίξεις σημαντικές για τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας και για το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας.Για την ώρα, ο θρασύς Ερντογάν κοιτάζει στα μάτια τους επιτελείς του ρωσοφοβικού ΝΑΤΟ, την Ουάσινγκτον και τους φιλοχρήματους Ευρωπαίους φίλους του και τους χαμογελάει, παρέα με παραστρατιωτικούς τζιχαντιστές και «Αδελφούς Μουσουλμάνους». Οι πολιτικές κεφαλές της Ελλάδας δεν έχουν ίσως ακόμα καταλάβει πόσο πολύ μεγάλωσε το πρόβλημα της χώρας μετά την πιστοποίηση της στάσης στην οποίαν κατέληξαν προ ημερών Ευρωπαίοι και Αμερικανοί σχετικά με τις πολιτικές της «γαλάζιας πατρίδας» του Ερντογάν.