Aραγε, όταν ο πρωθυπουργός εμφανίζεται χαρούμενος για την «έξοδο» από τα καταραμένα Μνημόνια και οραματίζεται την «ανάπτυξη» που θα καταπλήξει τον κόσμον όλον, πώς να τα εννοεί τα πράγματα; Να θέλει να κρύβει δολίως την πραγματικότητα, για να μη χάσει εκλογική δύναμη προσεχώς; Ή μήπως -εκδοχή χειρότερη- έχει στ’ αλήθεια πιστέψει πως μετα-μνημονιακώς όλα μπορεί να γίνουν ωραία και καλά και ανθηρά; Αν ισχύει το δεύτερο, τότε τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από όσο νομίζουμε. Εως ότου διαπιστωθεί, πάντως, τι ακριβώς συμβαίνει και τι θα (μας) συμβεί, ο χρόνος κυλάει άσχημα για την Ελλάδα. Οι δανειστές μας και γενικότερα η Διεθνής του Χρήματος, όχι μόνο δεν φαίνεται να αντιμετωπίζουν θετικά και με «κατανόηση» τη μεταμνημονιακή ελληνική περίπτωση, αλλά, αντιθέτως, βλέπουν ότι η αναζητούμενη «κανονικότητα» μάλλον θα αργήσει να φανεί στην ταλαιπωρημένη Ελλάδα.

Στην πραγματικότητα, βλέπει και ο «ξένος» ό,τι βλέπουμε κι εμείς όλοι, οι απελπισμένοι κάτοικοι της Κοιτίδας. Απορεί κι αυτός μαζί μας, για παράδειγμα, όταν μαθαίνει πως ο πρωθυπουργός ενώπιον σοβαρής τραπεζικής ταραχής αναθέτει τη μελέτη των σχετικών προβλημάτων σε συμπαθή συνεργάτη του, που δεν έχει την παραμικρή σχέση με ζητήματα τραπεζών, και ότι συγκαλεί έκτακτη σύσκεψη στην οποία δεν μετέχει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, διότι αυτόν η κυβέρνηση… δεν τον χωνεύει. Ναι, οι επιτελείς στο Μέγαρο Μαξίμου θεωρούν τον κεντρικό τραπεζίτη της χώρας, πολιτικά δόλιο άτομο και ορκισμένο εχθρό τους.

Η γνωστή «ελληνική ιδιαιτερότητα» σκέπτεται ο «ξένος», και εμείς οι ντόπιοι ντρεπόμαστε με τούτο το «καφενείο». Βλέπει και άλλα, όμως, μαζί μας ο «ξένος». Βλέπει να «τρώνε» κάποιοι αρμόδιοι σοβαρά χρηματικά ποσά που προορίζονται για τρόφιμα και στέγαση των μεταναστών, βλέπει να κατηγορούνται από τις Βρυξέλλες για «κακή διαχείριση» στελέχη του Γραφείου τους στην Αθήνα, βλέπει να τίθενται τέτοια θλιβερά θέματα και για τον Ερυθρό Σταυρό, και έχει μάθει ότι το εν Ελλάδι παράρτημα της «UNICEF» έκλεισε εξαιτίας όμοιων ανωμαλιών. Επιπλέον, διαβάζει ο «ξένος» πολλά και τρομερά για «σκάνδαλα» στη ΔΕΗ και επιπλέον διαπιστώνει αυτές τις ημέρες, με αφορμή το θορυβώδες οικονομικό σκάνδαλο που έχει ξεσπάσει στη διεθνών δραστηριοτήτων επιχείρηση Folli Follie, ότι στην Ελλάδα σοβαρός και αξιόπιστος κεφαλαιακός έλεγχος των εισηγμένων επιχειρήσεων μάλλον δεν υφίσταται από τους «αρμοδίους».

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο «ξένος» διαπιστώνει ότι στην Αθήνα κυκλοφορούν ελεύθεροι προώρως αποφυλακιζόμενοι κακοποιοί ποικίλων κατηγοριών, ότι ανθούν συμμορίες ληστών, διαρρηκτών, ναρκεμπόρων και «εταιρείες» κακοποιών, που εκτελούν έως και «συμβόλαια θανάτου» και ότι κινούνται με άνεση στο κέντρο της πόλης τα μέλη μίας ομάδας «αντι-εξουσιαστών» ροπαλοφόρων, που σκορπούν απειλές και βία σε δημόσια κτίρια και σε ξένες πρεσβείες. Τι να συμπεράνει, λοιπόν, ο «ξένος», μπροστά σε τόση ομορφιά; Κι όμως, σε ένα τέτοιο ανθυγιεινό «κλίμα» ρεμούλας και ανομίας, όπου κάθε «κανονικότητα» ασφυκτιά και πνίγεται, η κυβέρνηση του κ. Αλέξη Τσίπρα θέλει με τα σωστά της να πιστέψουν επενδυτικοί όμιλοι και ξένοι επιχειρηματίες ότι η Ελλάδα διαθέτει ένα… «φιλικό περιβάλλον για επενδύσεις».

Χωρίς μηχανισμούς κεντρικού ελέγχου των πραγμάτων, με αργοκίνητη δημόσια διοίκηση, με υπουργικά στελέχη απρόθυμα για τον εκσυγχρονισμό της, με τη δημόσια ασφάλεια στον πιο χαμηλό βαθμό σε ευρωπαϊκή χώρα, ο πρωθυπουργός, ατάραχος, μιλάει για ανάπτυξη, εθνική ανασυγκρότηση και διεθνή αξιοπιστία της χώρας. Καταντά, στο τέλος, άκρως αξιοπερίεργη αυτή η συμπεριφορά του, αυτός ο παραλογισμός διαρκείας, δεδομένου ότι τούτη την ώρα το εθνικό «περιβάλλον» και κάκιστο είναι, και τον ίδιον πλήττει προσωπικά και το κυβερνών κόμμα του διασύρει στα μάτια Ελλήνων και ξένων.