Η Ελλάδα για να εξέλθει από την μέγγενη των μνημονίων θα πρέπει να λάβει μέτρα 6,5 δις € την περίοδο 2018 -2022, να πετυχαίνει πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ την ίδια περίοδο και 2% του ΑΕΠ περίπου στην συνέχεια και να υλοποιήσει 113 προαπαιτούμενα μέχρι τέλος του 2018. Είναι σημαντικό να έχουμε επίσης στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι αν δεν πετυχαίνουμε τους δημοσιονομικούς στόχους θα ενεργοποιείται αυτόματα ο δημοσιονομικός κόφτης με δραστικές περικοπές δαπανών που θα πλήξουν μισθούς, συντάξεις, κοινωνικό κράτος, δημόσιες επενδύσεις. Σε ότι αφορά τα 113 προαπαιτούμενα, θα απαιτηθεί μεγάλη προσπάθεια και συγκρούσεις για να υλοποιηθούν στην ώρα τους. Δεσμεύσεις όπως η ολοκλήρωση της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, που δεν προχωρά. Η υλοποίηση της επένδυσης στο Ελληνικό, που σέρνεται από το 2012 και δεν προχωρά. Η έναρξη της κινητικότητας στο δημόσιο, που για να προχωρήσει σωστά απαιτεί την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Ο ατομικός επανυπολογισμός των συντάξεων βάσει των νέων κανόνων μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου του 2017 όπου οι συνταξιούχοι θα βρεθούν μπροστά σε πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις. Η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων. Το Κτηματολόγιο. Οι χρήσεις γης. Οι αλλαγές στο τρόπο προκήρυξης απεργιών. Το νέο πλαίσιο διαιτησίας στην αγορά εργασίας. Η μεταρρύθμιση των οικογενειακών επιδομάτων και των αναπηρικών επιδομάτων. Οι αλλαγές στην πρωτοβάθμια υγεία. Η αλλαγή των ωρών διδασκαλίας ανά εκπαιδευτικό και της αναλογίας μαθητών ανά αίθουσα και μαθητών ανά δάσκαλο, με βάση τις βέλτιστες πολιτικές του ΟΟΣΑ. Η εφαρμογή της υλοποίησης της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ για την αγορά προϊόντων. Η επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων. Αποφάσεις δύσκολες που απαιτούν εθνικό διάλογο και δημιουργική αντιπαράθεση μεταξύ των πολιτικών και θεσμικών δυνάμεων της χώρας.

Η εφαρμογή των παραπάνω δεσμεύσεων για να φύγει η χώρα από την μέγγενη των Μνημονίων και ανακτήσει την εθνική της κυριαρχία δεν είναι η μόνη πρόκληση που έχουμε μπροστά μας. Η χώρα δεν μπορεί να ανακτήσει τα χαμένο έδαφος με χαμηλούς αναπτυξιακούς ρυθμούς. Χρειάζεται σοβαρές επενδύσεις για να αποκτήσει ανταγωνιστική παραγωγή και διεθνώς εξαγώγιμα προϊόντα και υπηρεσίες. Κάτι τέτοιο για να συμβεί χρειάζεται νέο μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής. Με χαμηλότερες ασφαλιστικές εισφορές και χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές. Με ριζική αναμόρφωση της Δημόσιας Διοίκησης και της Δικαιοσύνης. Με αξιολόγηση και ανταγωνισμό στην εκπαίδευση. Με ηλεκτρονική διακυβέρνηση, απλοποίηση και κωδικοποίηση της νομοθεσίας. Με διεύρυνση της φορολογικής βάσης και αύξηση της εισπραξιμότητας των φόρων. Με αποτελεσματική καταπολέμηση της ακραίας φτώχειας. Με ισχυρές τράπεζες με ρευστότητα. Με σοβαρό πρωτοβάθμιο σύστημα υγείας. Με νέο σύστημα χρηματοδότησης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αυτό το νέο εθνικό σχέδιο για ταχύρρυθμη ανάπτυξη, ανάκτηση της εθνική κυριαρχίας και κοινωνική συνοχή αποτελεί ακόμα πιο δύσκολη πρόκληση από την απλή υλοποίηση των δεσμεύσεων που έχουμε αναλάβει με το μνημόνιο που τρέχει.

Σε αυτές τις προκλήσεις είναι ανάγκη να επικεντρώσουμε τις προσπάθειες μας στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια για άσκοπες πολιτικές αντιπαραθέσεις και ιδεολογικούς διαχωρισμούς. Δεν θα κερδίσουμε το μέλλον μας, δεν θα ανακτήσουμε το χαμένο μας βιοτικό επίπεδο και εθνική μας κυριαρχία ασχολούμενοι πότε τους σημαιοφόρους στα δημοτικά σχολεία και πότε με τον κομμουνισμό και το ναζισμό. Η επιλογή αυτής της ατζέντας όταν η χώρα έχει μεγαλύτερες και σοβαρότερες προκλήσεις μπροστά της είναι επικίνδυνη και αποπροσανατολιστική και για την χώρα και για την κυβέρνηση.