Η πόλωση σε όλα τα θέματα είναι πλέον εμφανέστατη στην καθημερινή πολιτική, με την κυβέρνηση, εντός και εκτός Βουλής, να σπρώχνει το σχοινί στα άκρα.

Υπάρχει μόνον ένα θέμα το οποίο δεν έχει μπει -ακόμα- στην αρένα της μετωπικής σύγκρουσης.

Και αυτό είναι η εξωτερική πολιτική της χώρας και τα λεγόμενα εθνικά θέματα.

Βεβαίως, η ελληνική «παραγωγή διπλωματίας» εν μέσω μνημονίων έχει πέσει στο ναδίρ, πρώτον γιατί πολύ δύσκολα η χώρα μπορεί να παρουσιάσει άλλες «προτάσεις» από αυτές της ΕΕ και δεύτερον γιατί η περίφημη εξωστρεφής ελληνική «οικονομική διπλωματία» των περασμένων δεκαετών καταποντίστηκε και αυτή μέσα στις σελίδες των μνημονιακών δεσμεύσεων.

Ετσι το σύνολο της αντιπολίτευσης δεν επιδεικνύει διάθεση και αντοχές να ασχοληθεί και με αυτή την πτυχή της διακυβέρνησης, καθώς εξακολουθεί να ισχύει -εδώ και δεκαετίες- η «ομερτά» των πολιτικών κομμάτων απέναντι στη συνεχιζόμενη και εντεινόμενη προκλητική δραστηριότητα της Τουρκίας στο Αιγαίο.

Ομως οι «ήσυχες ημέρες» φαίνεται να μικραίνουν σιγά-σιγά, καθώς προβάλλουν δυναμικά στο προσκήνιο δύο μεγάλα εθνικά θέματα: το θέμα των Σκοπίων και τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό.

Η παράκαμψη ή διευθέτηση του θέματος της ονομασίας των Σκοπίων θα τεθεί επιτακτικά κάποια στιγμή μέσα στον χρόνο, καθώς οι ΗΠΑ επιμένουν να ενταχθεί η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Η κυβέρνηση εκ των πραγμάτων ενδέχεται να χειριστεί το «κλείσιμο» της υπόθεσης αυτής και είναι άγνωστο αν

θα έχει την απόλυτη συναίνεση της αντιπολίτευσης.

Ομοίως, η τουρκική αρνητική στάση στο Κυπριακό και η διαφαινόμενη προκλητική διεκδίκησή ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ «με το έτσι θέλω» γύρω από το Καστελόριζο, ανατολικά της Κρήτης και νότια της Κύπρου θα απαιτήσει ενδεχομένως μια ελληνική απάντηση, που και αυτή δεν είναι σίγουρο ότι θα τύχει της πλήρους αποδοχής της αντιπολίτευσης.

Η κυβέρνηση επομένως έχει δύο οδούς:

είτε να επιδιώξει τη συναίνεση των πολιτικών κομμάτων στα θέματα - δηλαδή να συνεργαστεί μαζί τους-, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο για την ίδια,

είτε να επιλέξει την οδό της πόλωσης στα εθνικά θέματα με την αντιπολίτευση, ανοίγοντας επικίνδυνα τον φάκελο των μη-δράσεων και λανθασμένων και απρόσεκτων χειρισμών δεκαετιών των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Αν επιλέξει την δεύτερη οδό -γιατί της φαίνεται πιο εύκολη-, η χώρα θα μπει στην πλέον επικίνδυνη τροχιά της επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.