Το «ουδέτερο έδαφος» ξένου εντύπου, εν προκειμένω του βρετανικού «Guardian», επέλεξε ο πρωθυπουργός για να απολογηθεί παραπονιάρικα και να αποστασιοποιηθεί από τον επικίνδυνο πρώην υπουργό του Γ. Βαρουφάκη για το κρίσιμο πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησής του, που έχει κοστίσει μέχρι στιγμής 100 αχρείαστα δισ. ευρώ, ένα βαρύ μνημόνιο, δέσμευση 100 χρόνων της δημόσιας περιουσίας, 60 χρόνια επιτροπείας των δανειστών και έξι χρόνια ασήκωτα πλεονάσματα του 3,5%.

Ο πρωθυπουργός σίγουρα διεκδικεί μια θέση στη λίστα των εξωφρενικών ρήσεων των Ρεκόρ Γκίνες, υποστηρίζοντας ότι αναλαμβάνοντας την εξουσία, κατά το κοινώς λεγόμενο... δεν ήξερε την τύφλα του. «Οταν ανέλαβα την εξουσία, δεν είχα εμπειρία ή αίσθηση του πόσο μεγάλες ήταν οι δυσκολίες μέρα τη μέρα. Εκανα λάθη, μεγάλα λάθη», και το μεγαλύτερο ήταν «η επιλογή ανθρώπων σε θέσεις-κλειδιά».

Για τον ίδιο, η κατά κράτος ήττα του στις διαπραγματεύσεις του 2015 ήταν ένας «συμβιβασμός» ή, όπως το τοποθετεί, ο συμβιβασμός του μικρού παιδιού που πρέπει να καταπιεί το φάρμακο. «Κρατάς τη μύτη σου, το καταπίνεις. Ξέρεις ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος, γιατί προσπάθησες τα πάντα για να επιβιώσεις, για να μείνεις ζωντανός...». Ετσι απλά, για πρώτη φορά στην ορολογία της ελληνικής πολιτικής αντιπαράθεσης, προστίθεται και η παιδική ή εφηβική ορολογία για συγχωρητέα λάθη ανώριμου εφήβου. Λάθη εφήβου που εξακολούθησαν όμως και στη «διαπραγμάτευση» της β’ αξιολόγησης με τα υπερ-μέτρα λιτότητας του 2019-20 και τα εξωφρενικά υποχρεωτικά πλεονάσματα του 3,5%, που δεν υπήρχαν στα αρχικά στάδια της αξιολόγησης.

Ομως, από τα εφηβικά λάθη του παρελθόντος, ο πρωθυπουργός κατά την «ωρίμανσή του», όπως διαβεβαιώνει ο ίδιος, πέρασε κατ’ ευθείαν στα πάγια λάθη της βιομηχανίας υποσχέσεων των πολιτικών του αντιπάλων. Υπόσχεται ανερυθρίαστα και πάλι την «απελευθέρωση της χώρας» επί των ημερών του και μόνον. «Η μεγάλη προτεραιότητά μας είναι να ανακτήσουμε την οικονομική μας κυριαρχία. Η ρήξη θα έρθει τον Αύγουστο του 2018, όταν μετά από οκτώ χρόνια θα βγούμε από το πρόγραμμα και τη διεθνή επιτροπεία» (ενώ ως «έφηβος» έχει υπογράψει την 100χρονη δέσμευση της δημόσιας περιουσίας και την 60χρονη επιτροπεία των δανειστών)…

Και με την πολιτική ανωριμότητα του ενηλίκου περιφέρει το «ηθικό πλεονέκτημα» έναντι των διεφθαρμένων και των κλεφτών του παρελθόντος. Και δεν αυτοσυγκρατείται μπροστά στο ενδεχόμενο αυτά που δεν συνέβησαν στο παρελθόν του να τα βρει μπροστά του.