* ΑΔΕΔΥ και ΠΟΕ-ΟΤΑ κατήγαγαν περήφανη νίκη εναντίον του μνημονίου και οδήγησαν σε πλήρη αποτυχία και την τρίτη προσπάθεια αξιολόγησης στον δημόσιο τομέα, με την κυβέρνηση να αντιδρά χλιαρά και να σκέπτεται κάποιες «πειθαρχικές κυρώσεις» στο μέλλον.

* Ηδη διατάσσονται 1.000 κατασχέσεις την ημέρα σε τραπεζικούς λογαριασμούς και περιουσιακά στοιχεία για όλων των ειδών τα χρέη προς το Δημόσιο, με την κυβέρνηση να ενθαρρύνει άγρια αυτό το μέτρο.

Οι διαφορές στις αντιδράσεις της κυβέρνησης στα δύο αυτά θέματα είναι οφθαλμοφανείς.

Η αξιολόγηση στο Δημόσιο είναι μνημονική υποχρέωση και γι’ αυτό «σούρνεται» επί πολύ καιρό, καθώς και αυτή η κυβέρνηση είναι πολύ «ευαίσθητη» -για προεκλογικούς λόγους- απέναντι στον δημόσιο τομέα.

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να κλείσει αυτή τη μνημονιακή υποχρέωση, παρά μόνο όταν φτάσει στο «αμήν». Τρεις φορές επιχειρήθηκε η αξιολόγηση στον δημόσιο τομέα και τρεις φορές απέτυχε, γιατί οι συνδικαλιστικές οργανώσεις έδωσαν το σύνθημα της αποχής, με την κυβέρνηση να κλείνει το μάτι, ότι δεν θα συμβεί, δα, και τίποτα το φοβερό.

Αντιθέτως, η επιβολή φόρων και η είσπραξή τους με κάθε τρόπο (που αφορά στη μεγάλη πλειονότητα τους ιδιώτες και τους ελεύθερους επαγγελματίες, δηλαδή το σύνολο της ελεύθερης οικονομίας) είναι άμεση ανάγκη, αφού αποτελεί καθαρή πολιτική επιλογή-απάντηση της κυβέρνησης στις μνημονιακές υποχρεώσεις.

Και, για του λόγου το αληθές, μόνον το 2017 το 94% των πρόσθετων μέτρων προέρχεται από έσοδα μέσω φόρων και λογής - λογής επιβαρύνσεων και μόνο το 6% προέρχεται από περικοπές δαπανών.

Επί της ουσίας, η κυβέρνηση έχει χάσει τον έλεγχο των χρεών των πολιτών προς το Δημόσιο και αντιστρόφως και σιγά - σιγά το εσωτερικό χρέος θα ισοφαρίσει σε λίγα χρόνια το εξωτερικό χρέος της χώρας. Οι πρόχειροι υπολογισμοί θέλουν το εσωτερικό χρέος προς όλους και από όλους να ξεπερνά τα 200 δισ. ευρώ.

Η χώρα, επομένως, πλησιάζει τον τέλειο κυκλώνα.

Η καθαρή επιλογή της κυβέρνησης για την πλήρη φτωχοποίηση των πολιτών και την εξαφάνιση της πάλαι ποτέ μεσαίας τάξης της χώρας είναι ένα πολύ επικίνδυνο μονοπάτι, στο οποίο αυτή βαδίζει ενσυνειδήτως, αν και στα τυφλά.

Ηδη, η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων έχει φτάσει τα όριά της και τα δείγματα είναι καθαρά και σοβαρά για να παραβλέπονται με αφέλεια και ελαφρότητα.