Η κυβέρνηση υφίσταται πολλές και συσσωρευμένες πιέσεις στο προσφυγικό ζήτημα, τις οποίες δύσκολα αντιμετωπίζει και ακόμα δυσκολότερα διευθετεί. Δεν είναι μόνο ο αριθμός των νέων προσφύγων που καταφθάνουν στα ελληνικά νησιά από την Τουρκία, ούτε ο μηδενικός σχεδόν αριθμός αυτών που επαναπροωθούνται στην Τουρκία. Δεν είναι μόνο ο υπερπληθυσμός στα hot spots στα νησιά, η «εξέγερση» τόσο των Ελλήνων πολιτών, αλλά και των ίδιων των προσφύγων για τις καταστάσεις που κάθε πλευρά βιώνει από την υπερσυγκέντρωση ψυχών στα σύγχρονα ευρωπαϊκά «γκέτο προσφύγων». Και δεν είναι μόνο η ουσιαστική εκδίωξη της Ελλάδας από το σύστημα Σένγκεν για τους έχοντες ελληνικά διαβατήρια Ευρωπαίους πολίτες στις πύλες εισόδου στη ζώνη Σένγκεν.

Είναι και το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση, υπό την πίεση της Εσθονίας, που ασκεί τώρα την προεδρία και την υποβοηθητική στάση του προέδρου του Συμβουλίου κ. Τουσκ προωθεί συστηματικώς προτάσεις και ιδέες για τον πλήρη εγκλωβισμό των προσφύγων στην Ελλάδα (και την Ιταλία), με την κατάργηση του συστήματος μετεγκατάστασης προσφύγων στα κράτη-μέλη της ΕΕ.

Τόσο η εσθονική προεδρία με δικές της προτάσεις και μόλις τις παραμονές του Συμβουλίου Κορυφής όσο και ο πρόεδρος του Συμβουλίου κ. Τουσκ επισημαίνουν ότι επείγει η αλλαγή του συστήματος υποχρεωτικής φιλοξενίας, ανά χώρα, προσφύγων με άσυλο, που υλοποιήθηκε το 2015, αλλά έληξε τον περασμένο Οκτώβριο, χωρίς αντικατάστασή του.

Το κενό αυτό εκμεταλλεύονται τώρα χώρες όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Τσεχία και οι ανατολικές ευρωπαϊκές χώρες της ΕΕ, που αντέδρασαν από την πρώτη στιγμή.

Ο πρόεδρος της Κομισιόν κ. Γιούνκερ προφανώς αναζητεί τρόπο διαφυγής από τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει.

Αυτή τη φορά ο κ. Γιούνκερ δεν μπορεί να περιμένει τη βαρύνουσα υποστήριξη του Βερολίνου, καθώς η κυρία Μέρκελ δεν έχει ακόμα σχηματίσει κυβέρνηση, με ένα από τα σοβαρά προβλήματα για τον σχηματισμό της να αποτελεί και το Προσφυγικό.

Ως εκ τούτου η θέση της Ελλάδας, ως χώρου «προσφυγικού γκέτο» της Ευρώπης, καθίσταται όλο και πιο δυσχερής, αφού και οι προηγούμενες συμφωνίες έγιναν ερήμην της και προφανώς και οι επόμενες, καθώς δεν υπάρχει στον ορίζοντα επόμενη «πολιτική συμφωνία» με το Βερολίνο για τη διάσωση αυτής της κυβέρνησης.