Το μετέωρο βήμα Ευρώπης - ΗΠΑ

Η ιστορική συγκυρία την οποία διανύουμε είναι ίσως από τις πιο ρευστές πολιτικά και γεωπολιτικά για τη Δύση συνολικά, Ευρώπη και ΗΠΑ. Ο λόγος είναι ακριβώς ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μία διπλή μετάβαση, γεωπολιτική και πολιτική. Γεωπολιτικά η μετάβαση υλοποιείται σταδιακά, μακροπρόθεσμα, με βίαιο τρόπο, όπως πάντα γίνονται αυτές οι αλλαγές, και με άδηλο χρόνο ολοκλήρωσης. Πολιτικά η μεταβολή έχει μπει σε φάση επιτάχυνσης, με μετατόπιση του άξονα προς τα δεξιά. Τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά αδιέξοδα της ακραιοφιλελεύθερης και αριστερίζουσας πολιτικής των προηγούμενων ετών, που ακολουθείτο ακόμα και από τα κατ’ όνομα κεντροδεξιά κόμματα, έβγαλε δεξιά αντίδραση στις κοινωνίες.

Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε στις εθνικές εκλογές και στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, αποτυπώθηκαν δε με σαφή τρόπο και στις ευρωεκλογές εν είδει προειδοποίησης πριν από την καθολική ανατροπή, η οποία πάντως σε εθνικό επίπεδο συντελείται σε πολλές χώρες. Στη Γαλλία, η οποία ιστορικά είναι το βαρόμετρο της Ευρώπης, ο δεύτερος γύρος αναμένεται να εξελιχθεί σε ντέρμπι, καθώς η αντισυσπείρωση του Μακρόν με τους αριστεροϊσλαμιστές του Μελανσόν επιχειρεί να ανακόψει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Λεπέν.

Όποιος και να επικρατήσει, θα επικρατήσει οριακά. Η Γαλλία έχει μπει σε κατάσταση διχασμού, η οποία δεν θα επηρεάσει μόνο την ίδια. Έχει πολύ μεγάλο ειδικό βάρος ώστε τέτοιου είδους δομικές αλλαγές να περιοριστούν εντός των συνόρων της. Αναπόφευκτα η εσωτερική ρευστότητα στη Γαλλία θα διαχυθεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, η οποία ούτως ή άλλως βρίσκεται σε κατάσταση πολιτικής και γεωπολιτικής ρευστότητας. Στις ΗΠΑ τα πράγματα είναι το ίδιο άσχημα, ή και ακόμα χειρότερα σε ό,τι αφορά τον εσωτερικό διχασμό αλλά και την πολιτική ρευστότητα. Τέσσερις μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές οι Αμερικανοί δεν ξέρουν αν ο ένας εκ των δύο υποψηφίων θα παραμείνει διεκδικητής μέχρι τέλους.

Στη Βρετανία σήμερα αλλάζει κυβέρνηση και επανέρχονται μετά από πολλά χρόνια οι Εργατικοί. Δίχως μέχρι στιγμής να υπάρχουν σημάδια δραματικών ανατροπών σε βασικές επιλογές της Βρετανίας στο εξωτερικό πεδίο, δεν παύει να είναι μία αλλαγή κυβέρνησης σε μία χώρα επίσης με ειδικό βάρος διεθνώς αλλά και στις ευρωπαϊκές υποθέσεις, αν και πλέον εκτός ΕΕ και παρότι αποδυναμωμένη σε σχέση με παλαιότερες περιόδους. Από τον Πούτιν μέχρι τον Ερντογάν και από τον Σι Τζινπίνγκ μέχρι τον νέο Ιρανό πρόεδρο που θα εκλεγεί, κανείς τους δεν έχει λόγο να είναι δυσαρεστημένος από τον μετεωρισμό της Δύσης. Με ό,τι αυτό σημαίνει για τους σχεδιασμούς τους.