Όταν δεν θέλεις να ζυμώσεις, δέκα μέρες κοσκινίζεις, λέει ο θυμόσοφος λαός, και αυτό συμβαίνει σήμερα με τον νόμο που προωθεί η κυβέρνηση για τη λειτουργία, και εδώ, όπως σε όλο τον προηγμένο κόσμο, παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων. Μία από τις ενστάσεις που προβάλλει η αντιπολίτευση -σχεδόν σύσσωμη, αλλά ακόμη και εκείνοι που άλλες εποχές ήταν υπέρ της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων- είναι ότι παρακάμπτεται το Σύνταγμα με την επίκληση του ευρωπαϊκού Δικαίου, ενώ θα έπρεπε να προηγηθεί η αναθεώρηση του σχετικού άρθρου του Συντάγματος που απαγορεύει τη λειτουργία μη κρατικών πανεπιστημίων στην χώρα μας. Όμως τα πράγματα από το 1975, που ψηφίστηκε το Σύνταγμα, έχουν αλλάξει. Και στη χώρα μας και σ’ ολόκληρο τον κόσμο.

Στη σχετική συζήτηση στον Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής που ασχολήθηκε με το σχετικό νομοσχέδιο, ο πρώην υπουργός και νυν βουλευτής Ευριπίδης Στυλιανίδης εξέθεσε έξι λόγους με νομική βάση για τους οποίους επιτρέπεται η παράκαμψη αυτή του Συντάγματος. Ο πρώτος είναι πως, όταν ψηφίστηκε τότε το Σύνταγμα, η Ελλάδα δεν ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε ΕΟΚ. Έκτοτε όμως, δηλαδή από την είσοδό μας στην ΕΟΚ, συνυπάρχουν το ευρωπαϊκό Δίκαιο με το εθνικό. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η Ελλάδα έχει συνυπογράψει τη Συμφωνία της Μπολόνια, που, σταδιακά, εισάγει τη συναρμοδιότητα στα ζητήματα της εκπαίδευσης μεταξύ ελληνικού και ευρωπαϊκού Δικαίου. Ένας τρίτος λόγος είναι ότι από 44 χώρες, μεταξύ των οποίων και η δική μας, έχει υπογραφεί απόφαση περί ενιαίου χώρου εκπαίδευσης. Επίσης -τέταρτος λόγος- έχουμε ψηφίσει ερμηνευτική δήλωση του άρθρου 28 του Συντάγματος, η οποία ομιλεί για ευρωπαϊκό τρόπο ερμηνείας του πνεύματος του Συντάγματος, για να συμβάλουμε στην εναρμόνιση και άρα στην ευρωπαϊκή ενοποίηση, έτσι ώστε να περάσουμε σε ένα ωφέλιμο και εθνικά ευέλικτο Σύνταγμα. Ένας πέμπτος λόγος είναι ότι πρόσφατη νομολογία από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και από το δικό μας Συμβούλιο της Επικρατείας εναρμονίζει τα εκπαιδευτικά συστήματα και στον χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναγνωρίζοντας όλα τα δικαιώματα των αποφοίτων από παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων. Απλώς δεν προβλέπεται ακαδημαϊκή αναγνώριση. Τέλος η απόφαση C66/18/2020 του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου καταδικάζει τη Βουλγαρία επειδή αρνήθηκε να αναγνωρίσει μη κρατικό πανεπιστήμιο.

Όλοι όσοι είναι υπέρ της λειτουργίας μη κρατικών ΑΕΙ, και κυρίως οι γονείς, τα προκρίνουν επειδή ξέρουν ότι σε αυτά οι φοιτητές δεν θα… κτίζουν τα γραφεία των καθηγητών και τα μαθήματα δεν θα διακόπτονται όποτε της καπνίσει της κάθε αριστερίστικης νεολαίας. Καθώς επίσης δεν θα επικρατούν κωμικές αντιλήψεις όπως του «δημοκρατικού» 5 και οι φοιτητές δεν θα είναι συνδιαχειριστές του πανεπιστημίου.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή