Ε... ε... έρχονται οι φίλοι μας οι Κινέζοι
Αρχίζουν να με πλημμυρίζουν έντονα συναισθήματα φιλίας και αγάπης για τους Κινέζους, που θα επενδύσουν μαζικά στη χώρα μας, στα εξοχικά μας, στα αεροδρόμια, στα λιμάνια μας, δηλαδή παντού. Ο πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα, για να υπογράψει σημαντικές διακρατικές συμφωνίες μετά την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Σανγκάη, που άνοιξε τον δρόμο. Οι Κινέζοι είναι κάτι παραπάνω από φίλοι μας. Είναι κάπως σαν συγγενείς μας. Για να καταπολεμήσω αυτά τα περίεργα συναισθήματα, κατέφυγα στο υπέροχο βιβλίο με τον τίτλο «Shanghai Baby!» της διάσημης Kινέζας Zου Γουεϊχούι. Βεβαίως, το βιβλίο αυτό έχει απαγορευθεί στην Kίνα, επειδή ο ωμός κοινωνικός ρεαλισμός του αντιβαίνει στις αντιλήψεις των πουριτανών κρατούντων στο Πεκίνο. Φαίνεται πως στο Πεκίνο φοβούνται περισσότερο τη δύναμη της λογοτεχνικής έκφρασης από τον δυτικό καπιταλισμό, στον οποίο έχουν ανοίξει διάπλατα τις πόρτες της Σανγκάης. H παράκτια αυτή μητρόπολη, την οποία λατρεύω, βρίσκεται στην αιχμή των ραγδαίων γεωπολιτικών και οικονομικών εξελίξεων. Πόλη ιστορικά συνδεδεμένη με την πρωτοπορία -αφετηρία του κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος τα χρόνια της δεκαετίας του ’30-, η Σανγκάη ήταν και παραμένει το σημείο εισόδου της πλημμυρίδας των ξένων επενδυτών στην Kίνα. Eίναι στην Pudong, την οικονομική ζώνη απέναντι από την ιστορική προκυμαία, τo Bund, με τα διαστημικής αρχιτεκτονικής γυάλινα κτίρια, όπου εγκαθίστανται οι δυτικές πολυεθνικές. Η πρόσκλησή μου από το Χρηματιστήριο της Σανγκάης -μέσω μιας βαρύγδουπης επενδυτικής τράπεζας της Wall Street- τον Αύγουστο του 2007 αποδείχτηκε τελικώς πολύτιμη, καθώς διαπιστώσαμε μαζί με τη Μαρίτα ότι οι μαρξιστές του Πεκίνου από τελούν τους πλέον επιθετικούς καπιταλιστές στον κόσμο. Άλλωστε, το τολμηρό άνοιγμα του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή στην Κίνα αποτελεί ιστορικό σημείο αναφοράς στις σχέσεις των δύο χωρών. Οι Ευρωπαίοι στοχαστές ανακάλυψαν την Κίνα στον «Αιώνα των Φώτων» και έμειναν με το στόμα ανοιχτό. «Οι Κινέζοι υπερέχουν από όλα τα έθνη του κόσμου», διαπίστωνε ο Βολταίρος. Σε ένα διάσημο σκίτσο του Τζέιμς Γκίλροϊ εικονίζεται ο λόρδος Μακάρτνι, πρώτος πρεσβευτής της Βρετανίας στο «Μέσο Βασίλειο», να γονατίζει υποβάλλοντας τα διαπιστευτήριά του στον Κινέζο αυτοκράτορα, το 1794. Εκτοτε, ο κόσμος άλλαξε ριζικά και η μετάλλαξη της Κίνας την οδήγησε στην καπιταλιστική αναγέννηση. Ωστόσο, ο αρθρογράφος των «Financial Times» Γκίντιον Ράχμαν, ο οποίος συμμετείχε σε συνάντηση του Κινέζου ηγέτη με διεθνείς προσωπικότητες το 2016, διέκρινε ομοιότητες με την εποχή που απαθανάτισε ο Γκίλροϊ! Στη χώρα μας έχει προσλάβει δια-στάσεις υστερίας η σημασία των κινεζικών επενδύσεων, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας του Πεκίνου «Μία ζώνη, ένας δρόμος». Η πιο φιλόδοξη οικονομική διπλωματία αφορά επενδύσεις σε υποδομές κατά μήκος του παλιού «Δρόμου του Μεταξιού» μεταξύ Κίνας και Ευρώπης. Κόμβος στους νέους «Δρόμους του Μεταξιού» έχει προσδιοριστεί ήδη το λιμάνι του Πειραιά. Το 2015 εξασφάλισε την έγκριση του γιουάν, του εθνικού της νομίσματος, ως ενός από τα πέντε αποθεματικά νομίσματα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Έχει δημιουργήσει δύο χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, την ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων και τη Νέα Τράπεζα Ανάπτυξης, στο πρότυπο ανάλογων, παραδοσιακών διεθνών ιδρυμάτων, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα. Αν μοιάζει με τρενάκι του τρόμου να είσαι πρόσφυγας στην Ελλάδα, φανταστείτε πόσο ψυχοφθόρο είναι να είσαι Έλληνας. Ούσα σε μια ταραγμένη γειτονιά και βιώνοντας μια καταστροφή ασυνήθιστη για ειρηνικές περιόδους, με μυριάδες πρόσφυγες να περνούν από τη χώρα τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα προσπαθεί να αντέξει με γενναιότητα. Και αυτό είναι αξιοσημείωτο. Με τα Μνημόνια ζητήσαμε ουσιαστικά προστασία και την πληρώσαμε με οικονομική αποικιοποίηση. Αλλά ούτε αυτό αρκεί... καθώς η εφιαλτική προοπτική η Ελλάδα να εγκλωβιστεί στον δρόμο που είχε ακολουθήσει η Ρωσία τη δεκαετία του 1990, όταν πολύτιμα κρατικά περιουσιακά στοιχεία πωλήθηκαν σε πολύ χαμηλές τιμές, παραμένει. Ας καλωσορίσουμε, λοιπόν, τους φίλους μας Κινέζους!