Κάποια πράγματα πάνε αντίθετα στον χρόνο και στην Ιστορία, όπως τουλάχιστον την εννοούν (νεο)φιλελεύθεροι και μαρξιστές, η «Επιτροπή για το 1821», η «εφημερίδα του Οίκαδε», το ΕΛΙΑΜΕΠ, κάποιοι ακόμη και στο Μαξίμου - δηλαδή ως μια γραμμική και αναπόφευκτη πορεία της κοινωνίας και του ανθρώπου προς τα εμπρός. Επέτειος των 200 χρόνων της Επανάστασης και οι φορείς της εξουσίας μπερδεύουν (;) την ταυτότητα της χώρας με εμπορικό σήμα (brand name). Σε άλλους καιρούς θα γελάγαμε μαζί τους... Οχι, όμως, τώρα. Τι ονομάζουμε χώρα και ποιο περιεχόμενο της δίνουμε, πώς την τοποθετούμε στην ιστορική ροή, πώς αντιλαμβανόμαστε δύο αιώνες ελληνικής Ιστορίας; Αυτά διακρίνουν την ποιότητα όλων των απόψεων. Πρώτιστα, όμως, πρέπει να καταδικάσουμε αυτήν τη μεταλλαγμένη ταυτότητα, μείγμα προπαγάνδας και αλαζονείας.
Την περασμένη Κυριακή σε ένα ύπουλο άρθρο της «εφημερίδας του Οίκαδε» γράφτηκαν τα εξής: «Η Ελλάδα είναι μια χώρα χρεοκοπημένη και με ένα brand name το οποίο δυσφημίστηκε παγκοσμίως όσο λίγα. Σε τι μπορεί να ελπίζει για να βγει στο ξέφωτο; Σε νέες επενδύσεις και χαμηλά επιτόκια δανεισμού, στα ομόλογα της Ελληνικής Δημοκρατίας και των ελληνικών επιχειρήσεων. Και παρά τη λαίλαπα της πανδημίας, η χώρα τα πήγε καλά και στα δύο. Οι αγορές... πείστηκαν ότι κάτι αλλάζει στην Ελλάδα». Εγώ τώρα τι να πω, όταν γράφονται αυτές οι προπαγανδιστικές ανοησίες στην «εφημερίδα του Οίκαδε»;... Σε λίγο θα ξεχάσω όλα τα σπουδαία περί αγορών και ομολόγων που σπούδασα και επί σειρά 25 ετών έγραφα στην ίδια εφημερίδα.
Η ταυτότητα μιας χώρας δεν είναι εμπορικό σήμα. Ε... εσείς, πολιτικοί, ακαδημαϊκοί και πρακτορίσκοι της διεθνοποιημένης υποταγής με τις μαυλιστικές σας ιδεοληψίες, είστε τραγικά ξεπερασμένοι. Ας καταλάβετε, επιτέλους, ότι δεν πας στο μέλλον και δεν είσαι καν μέλλον όταν το εκχωρείς στις αγορές. Για όλους εμάς η Ιστορία του 1821 σχηματίζει την εθνική μας συνείδηση και ταυτότητα. Από τον εθνικό μας ιστορικό Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο με τη μνημειώδη «Ιστορία του Ελληνικού Εθνους» και από την οικογένειά μας διαμορφώθηκε η δική μου, της Μαρίτας και του αδελφού μας πατριωτική συνείδηση. Να σας αποκαλύψω ότι ο παππούς του παππού μας, ο γενναίος Μουράτης Χατζηχρήστος, ήταν ο ένας από τους δύο Μικρασιάτες που πολέμησαν στην Ελληνική Επανάσταση. (Το σπαθί του και η επίσημη αναγνώριση της ανδρείας του από τον Βασιλιά Οθωνα, με αργυρούν αριστείον και δίπλωμα στις 6 Μαΐου του 1844, αποτελούν ιστορικά τεκμήρια).

Εννέα χρόνια πολέμου (Φεβρουάριος 1821 - Φεβρουάριος 1830) και γεννήθηκε το πρώτο εθνικό κράτος με το όνομα «ΕΛΛΑΣ». Εννέα χρόνια αιματηρής εξέγερσης και φρίκης από το οθωμανικό κράτος. Οι άλλες επαναστάσεις ήταν εμφύλιος, η Ελληνική Επανάσταση ήταν ΕΘΝΙΚΗ. Ηταν η επανάσταση απέναντι στον ζυγό ενός άλλου λαού. Η Φιλική Εταιρεία είχε σχέδιο να ξεκινήσει την Επανάσταση από την Κωνσταντινούπολη, πρωτεύουσα του οθωμανικού κράτους. Και όταν το έμαθαν οι Τούρκοι σάρωσαν με σφαγές το Πάσχα του 1821 την Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη, τους Χριστιανούς Ορθόδοξους στη Μικρά Ασία και κρέμασαν τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον 5ο. Εφέτος γιορτάζουμε τα διακόσια χρόνια από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης, που σήμανε και την αρχή του τέλους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Παράλληλα, όμως, ζούμε την τανάλια του νεο-οθωμανισμού, που έχει αρχίσει να σφίγγει γύρω από την ελληνική κυριαρχία. Ακόμα και η πιο δόλια προπαγάνδα δεν μπορεί να αποκρύψει ότι η Ελλάδα μαζί με την Κύπρο είναι οι δύο μοναδικές χώρες στην Ευρωπαϊκή Ενωση όπου μια γειτονική τους χώρα απειλεί με στρατιωτικά μέσα την εδαφική τους κυριαρχία. Απλώς ξανασκεφθείτε ότι ο προαιώνιος εχθρός του έθνους, ο Τούρκος, βρίσκεται πάντα ante portas, προ των πυλών μας, ως διαρκής απειλή σε μια κοινωνικά ανομοιογενή και διχασμένη χώρα, όπως κάποτε ο Αννίβας προ των πυλών της Ρώμης. Αυτά.