Η Ιστορία γράφεται πολύ συχνά από αυτούς που δεν ακολουθούν τους κανόνες ή, μάλλον, από αυτούς που τους πετούν επιδεικτικά στον «σκουπιδοντενεκέ της Ιστορίας». Δυστυχώς, ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν ένας από αυτούς και από κοντά ο Ερντογάν και ο Νετανιάχου. Oλα ξεκίνησαν από τη νύχτα της Δευτέρας 10 Μαΐου, όταν αυτό που ξεκίνησε ως αυθόρμητη, αντικατοχική εξέγερση άοπλων Παλαιστινίων κακοφόρμισε σε μια νέα σύγκρουση μεταξύ του εβραϊκού κράτους και της ισλαμικής Χαμάς, που ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας. Η νέα ανάφλεξη ξεκίνησε από την Ιερή Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ, όταν οι δικαστικές αποφάσεις για εξώσεις Παλαιστινίων από τα σπίτια τους στο Σεΐχ Τζάρα -τη συνοικία με την πιο μορφωμένη παλαιστινιακή κοινότητα της πόλης, όπου η Χαμάς είναι σχεδόν ανύπαρκτη- άναψε φωτιές σε μια πυριτιδαποθήκη, τορπιλίζοντας οριστικά τη δημιουργία δύο κρατών, όπως προβλέπουν όλες οι αποφάσεις του ΟΗΕ.

Ο φόρος αίματος είναι ήδη μεγάλος και για τα δύο έθνη. Ωστόσο, το κόστος είναι τεράστιο για τους Παλαιστινίους, καθώς ισοπεδώνεται τώρα η περιοχή της Γάζας, σκοτώνοντας αδιακρίτως αθώους πολίτες. Επιπλέον, το Ισραήλ έχει συγκεντρώσει τεθωρακισμένα και Πεζικό στα σύνορα με τη Γάζα και ο κίνδυνος ενός πολέμου, με εισβολή χερσαίων δυνάμεων, παραμένει. Ο Αμερικανός πρόεδρος, αν και αποκατέστησε τις διπλωματικές σχέσεις και την ανθρωπιστική βοήθεια προς τους Παλαιστινίους, που είχε διακόψει ο Τραμπ, εντούτοις αιφνιδιάστηκε. Και ενώ είχε δώσει προτεραιότητα στην ανάσχεση της Κίνας και τη διπλωματική πίεση κατά της Ρωσίας, τώρα βλέπει να αναδύεται ο κίνδυνος ενός ντόμινο εξέγερσης και στις χώρες που υπέγραψαν τις έωλες «Συμφωνίες του Αβραάμ» με τον Νετανιάχου. Εκτός των άλλων, ο Τζο Μπάιντεν εξαναγκάζεται να αντιμετωπίσει τις θύελλες που ξεσήκωσε ο Τραμπ όταν μετέφερε την αμερικανική πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ και όταν αναγνώριζε την παράνομη εγκατάσταση των ισραηλινών οικισμών στη Δυτική Οχθη.

Σχέδιο του Ερντογάν να προωθήσει τη μεγάλη ιδέα για την ΑΟΖ της Παλαιστίνης, στο πρότυπο του τουρκολιβυκού συμφώνου
Στο προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο «Εθνοκάθαρση κατά των Παλαιστινίων, η Τουρκία και η ΑΟΖ...», το περασμένο Σάββατο, 15 Μαΐου, σας ενημέρωσα για το σχέδιο του Ερντογάν να προωθήσει τη μεγάλη ιδέα του περί μιας συμφωνίας για την ΑΟΖ της Παλαιστίνης, στο πρότυπο του τουρκολυβικού συμφώνου, επισημαίνοντας ότι η θαλάσσια ζώνη που η παλαιστινιακή πλευρά εκλαμβάνει ως δική της «διακόπτει» την κοινή γραμμή ορίων που συνδέει την Κυπριακή ΑΟΖ με τις θαλάσσιες ζώνες της Αιγύπτου και του Ισραήλ. Και τη Δευτέρα 17 Μαΐου η εφημερίδαευαγγέλιο του Ερντογάν, η «Yeni Safak», είχε πρωτοσέλιδο αυτό το θέμα, ενώ στο κεντρικό δελτίο του ΑΝΤ1 ο αρχιτέκτονας της «γαλάζιας πατρίδας» επισήμως το εξήγγειλε. Αμέσως, από την επομένη ημέρα, στο ντόμινο των κινδύνων συμπεριλαμβάνεται η προειδοποίηση της ισραηλινής εφημερίδας «Jerusalem Post» για «στρατιωτική σύγκρουση Τουρκίας - Ισραήλ», αν γίνει πράξη η συμφωνία μεταξύ Χαμάς και Ερντογάν για την ΑΟΖ της Παλαιστίνης.

Η «Jerusalem Post» προειδοποιεί: «Αντιμέτωπες σε στρατιωτική σύγκρουση θα φέρει Τουρκία και Ισραήλ η πραγμάτωση του νέου “ονείρου” του Ταγίπ Ερντογάν για συμφωνία οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με τα παλαιστινιακά εδάφη, κατά το πρότυπο του τουρκολιβυκού μνημονίου». Κάνοντας αναφορά στο πρωτοσέλιδο της «Yeni Safak», η «Jerusalem Post» γράφει ότι «το καθεστώς Ερντογάν, με βάση το “μοντέλο Λιβύης”, προσφέρει βοήθεια στους Παλαιστινίους, με βασικό σκοπό να αποκτήσει πρόσβαση σε δικαιώματα στα ύδατα και στο φυσικό αέριο στα ανοικτά του Ισραήλ. Μια συμφωνία που θα βλάψει και τα σχέδια αγωγών φυσικού αερίου του Ισραήλ με την Κύπρο και την Ελλάδα».

Τέλος, η Κίνα βγήκε στο προσκήνιο εκφράζοντας την (υπο)στήριξή της στους Παλαιστινίους. Πάντως, αποφεύγει επιδέξια να ανταγωνιστεί τους Αμερικανούς στα ευαίσθητα θέματα της περιοχής, περιμένοντας να εξασθενήσει η αμερικανική παρουσία στην περιοχή πριν η ίδια επιβληθεί διπλωματικά και στρατιωτικά. Και οι ίδιοι οι ηγέτες, όμως, της Μέσης Ανατολής στρέφονται όλο και περισσότερο προς την Κίνα ως στρατηγικό και εμπορικό εταίρο. Αυτά.