Ο Τσίπρας πέτυχε κάτι το σημαντικό με την ψήφιση της απαιτούμενης μεταρρύθμισης για το συνταξιοδοτικό αλλά και την αύξηση των φόρων των μεσαίων και μεγάλων εισοδημάτων. Δύο χρόνια μετά τη συμφωνία για το τρίτο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα (3ο μνημόνιο), είναι ευδιάκριτη η πρόοδος της ελληνικής οικονομίας, γράφει η εφημερίδα της Βόννης «General Anzeiger». Ιδιαίτερα αποκαλυπτική είναι και η δήλωση, στην ίδια εφημερίδα, του Μάρκους Φέρμπερ, Γερμανού ευρωβουλευτή του Χριστιανοκοινωνικού Κόμματος της Βαυαρίας (CSU) και αντιπροέδρου της Επιτροπής Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής (ΕCON) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που συμμερίζεται τη διαπίστωση αυτή.

Έτσι εξηγείται η επιεικής αντίδραση στο Βερολίνο και στη Φρανκφούρτη στη ρεαλιστικά κυνική δήλωση του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου, που ομολόγησε ότι συνειδητά επέβαλε εξαιρετικά βαριά φορολογία στα μεσαία εισοδήματα, για να μην πλήξει με περισσότερους φόρους τους πιο φτωχούς. Ούτε είναι τυχαίες οι επώνυμες δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων που δημιουργούν ξανά «αισιοδοξία» στο κυβερνητικό στρατόπεδο: Ότι θα τα καταφέρει να βγει από τα μνημόνια αν και χωρίς πρόσθετα χρήματα, αν και με «εποπτεία» μέχρι… να παγώσει η Κόλαση, αν και χωρίς «βιωσιμότητα» του χρέους πιστοποιημένη από το ΔΝΤ, πάντως θα «βγει»! Πώς θα βγει;

Αυτοί ξέρουν… Πλέον, η ηγεσία της ΝΔ θα πρέπει να αντιληφθεί πως μόνο με την υπόσχεση μείωσης των φόρων και του κράτους δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν με απόλυτη επιτυχία την κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία στο επόμενο διάστημα θα παίξει τα τελευταία και ισχυρά της χαρτιά, με τη στήριξη και των δανειστών. O κρίσιμος χώρος των διεργασιών είναι, εκ των πραγμάτων, η NΔ. Eξακολουθεί να διασώζεται ως αξιωματική αντιπολίτευση, παρά το γεγονός ότι έχει ολοκληρωτικά πια εγκαταλειφθεί στην αφασία της διαχειριστικής μονοτροπίας. Xωρίς κοινωνικές στοχεύσεις, δηλαδή χωρίς πολιτική ταυτότητα, ραχοκοκκαλιά οράματος ικανού να ψυχώσει κοινή προσπάθεια. Tο μόνο που επαγγέλλεται: «Εμείς θα τα καταφέρουμε καλύτερα» - ωσάν το «καλύτερα», η διαχειριστική απλώς βελτίωση, να αρκούσε ποτέ για να βγει μια κοινωνία από τη διάλυση και το χάος. Είναι απογοητευτικό το γεγονός ότι οι Έλληνες πολίτες, ταπεινωτικά εξαρτημένοι, αναμηρύκασαν το υπαγορευμένο «ναι» (οι πλείστοι) και το «όχι» (οι ελάσσονες) στο τρίτο μνημόνιο του Αλέξη Τσίπρα. Βεβαίως, οι όροι των μνημονίων, δηλαδή οι απαιτήσεις των «δανειστών», δεν συζητούνται ποτέ στη Bουλή, συζητούνται μόνο σε σουίτες ξενοδοχείων μεταξύ «κλιμακίων» κυβερνητικών και μιας υπαλληλίας υπηρετικής του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Tο λογικό θα ήταν (ιδιαίτερα όταν η χώρα παραμένει βυθισμένη σε εφιάλτη παντοδαπής καταστροφής) να αντιδράσουν οι πολίτες: στις τόσες μειώσεις μισθών, τόσες περικοπές συντάξεων, τόση αύξηση δαπανών υγείας, ραγδαία αύξηση χρεών. Με βάση τα στοιχεία της ΑΑΔΕ (Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων), 4.267.408 πολίτες χρωστούν συνολικά 98,7 δισ. ευρώ, ενώ μέσα στον Σεπτέμβριο προστέθηκαν 410.322 νέοι οφειλέτες. Σε 991.392 οφειλέτες έχει γίνει ήδη κατάσχεση, ενώ 1.724.708 πολίτες κινδυνεύουν με κατασχέσεις. Μόνο τον Σεπτέμβριο σημειώθηκε αύξηση ληξιπρόθεσμων οφειλών κατά 706 εκατ. ευρώ, ενώ στο εννεάμηνο Ιανουαρίου- Σεπτεμβρίου τα νέα ληξιπρόθεσμα ανήλθαν σε 9,257 δισ. ευρώ. Ενώ από τα 98,7 δισ. ευρώ μόνο το 20% θεωρούνται εισπράξιμα. Ορισμένοι ηγέτες επιθυμούν να ανακαλύψουν την ορθότητα μιας αιχμηρής ρήσης της Τζόαν Ρόμπινσον: Χειρότερο από το να σε εκμεταλλεύονται είναι να μη θέλει κανείς να σε εκμεταλλευτεί… Προφανώς έτσι αισθάνθηκε και ο Αλέξης Τσίπρας και παραδόθηκε άνευ όρων στη Μέρκελ και στον Σόιμπλε. Άλλωστε, η εξουσία έχει βαρύ τίμημα, αλλοτριώνει ύπουλα τις συνειδήσεις στην Ελλάδα. Επιτρέψτε μου, όμως, να θυμηθώ τον μεγάλο Ντισραέλι: «Μόνον οι απόψεις αλλάζουν, όχι οι χαρακτήρες, αυτοί απλώς εξελίσσονται από τις συνθήκες της ζωής»... Η κοινωνία παραμένει εγκλωβισμένη στην υπόσχεση του Αλέξη Τσίπρα ότι η οικονομική του πολιτική θα διασώσει τους πολίτες, που οδηγούνται μαζικά στη φτώχεια.