Επιστροφή στη συνέντευξη της δρος Miriam Grossman, όπου συζητά τους κινδύνους της τρανσέξουαλ ιδεολογίας και πώς να προστατεύσουµε τα παιδιά σας από αυτήν. Η δρ Grossman είναι συγγραφέας άλλων δύο βιβλίων -«Τι διδάσκεις στο παιδί µου; Ενας γιατρός εκθέτει τα ψέµατα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης και πώς βλάπτουν το παιδί σου» και «Χαµένος στο Τrans Nation. Οδηγός ενός παιδοψυχιάτρου έξω από την τρέλα»- και είναι επίσης ανώτερη συνεργάτιδα στο Do No Harm Medicine, το οποίο µάχεται «κατά της πολιτικής ταυτότητας» και «για µεµονωµένους ασθενείς».

Το «Πρώτον, µη βλάψεις» είναι µέρος του όρκου του Ιπποκράτη, που οι γιατροί ανά τους αιώνες ορκίζονται να τηρούν, αλλά δυστυχώς έχει διαστρεβλωθεί µαζικά σε «Πρώτον, βλάψεις». Η µετάδοση των τρανσέξουαλ είναι τόσο διαδεδοµένη, ώστε η Grossman υποψιάζεται ότι οι περισσότεροι µαθητές κολεγίου, γυµνασίου και δηµοτικού πιστεύουν ότι το αρσενικό και το θηλυκό φύλο είναι δύο ξεχωριστά πράγµατα και ότι µπορείς να επιλέξεις το φύλο σου κατά βούληση, γιατί έτσι κατηχήθηκαν να πιστεύουν.

«Όταν χρησιµοποιώ τη λέξη “κατηχήθηκαν”», λέει, «εννοώ ότι αυτό τους έχει πιέσει ακατάπαυστα ξανά και ξανά. Βοµβαρδίζονται µε αυτή την ιδέα, παρουσιάζεται σαν να είναι γεγονός. Αλλά δεν είναι γεγονός, είναι πεποίθηση. Μια εξωφρενική πεποίθηση. Είναι µια παράλογη πεποίθηση ότι µπορείς να είσαι κάτι διαφορετικό από αυτό που λέει το σώµα σου ότι είσαι. Αλλά αυτή η πεποίθησή τους προωθείται 24 ώρες το 24ωρο από κάθε κατεύθυνση και παρουσιάζεται ως γεγονός. Και παρουσιάζεται µε τέτοιον τρόπο, που δεν επιτρέπονται ερωτήσεις. Αν αµφιβάλλεις, αν διστάζεις, αν κάνεις ερωτήσεις, τότε “µισείς” και είσαι τρανσφοβικός. Τα παιδιά θέλουν να ανήκουν, θέλουν να γίνουν αποδεκτά στην κοινωνική τους οµάδα. ∆εν θέλουν να τους βλέπουν ως αουτσάιντερ και σίγουρα όχι ως τρανσφοβικούς. Αυτό ισοδυναµεί µε το να είσαι ρατσιστής, σεξιστής και όλα αυτά τα απαίσια πράγµατα. Λοιπόν, γι’ αυτό χρησιµοποιώ τη λέξη “κατηχήθηκαν” και γι’ αυτό η πλειονότητά τους θα το πιστέψει. Τους το παρουσιάζουν οι Αρχές -εκπαιδευτικές, ιατρικές, κυβερνητικές- και δεν ακούν επιχειρήµατα από την άλλη πλευρά».

Όταν η Grossman ήταν φοιτήτρια Ιατρικής, η ταχεία εµφάνιση της δυσφορίας του φύλου (κατάσταση που ένα µικρό παιδί επιµένει ξαφνικά ότι είναι του αντίθετου φύλου) ήταν εξαιρετικά σπάνια.

Όλα άλλαξαν γύρω στο 2015, όταν ο αριθµός των κρουσµάτων ξαφνικά εξερράγη. Ωστόσο, σε αντίθεση µε την κλασική δυσφορία του φύλου, αυτές οι πιο πρόσφατες περιπτώσεις αφορούν συνήθως εφήβους και νεαρούς ενήλικες, κάτι που δεν είχε συµβεί ποτέ πριν. Επιπλέον, στο παρελθόν η δυσφορία φύλου έπληττε κυρίως τα αγόρια, σε αναλογία περίπου 6 προς 1. Σήµερα, τα κορίτσια που ταυτίζονται ως αγόρια αποτελούν περίπου το 60% των περιπτώσεων. Οπως και πολλοί άλλοι, υποψιάζοµαι ότι οι συνθετικές χηµικές ουσίες, πολλές από τις οποίες έχουν οιστρογονική δράση, µπορεί να παίζουν κάποιον ρόλο, ειδικά στα αγόρια που αναγνωρίζονται ως κορίτσια. Η Grossman δεν απορρίπτει αυτή την πιθανότητα, αλλά µε βάση τη δουλειά της υποψιάζεται ότι τα µέσα κοινωνικής δικτύωσης και η πίεση των συνοµηλίκων εξακολουθούν να είναι οι κύριοι συντελεστές. «Τα παιδιά λένε τόσο πολλά. Αναπτύσσουν συµπτώµατα δυσφορίας του φύλου µε το σώµα τους, αφού παρακολουθήσουν αυτά τα βίντεο στο YouTube µε παιδιά που εξιστορούν τη δική τους δυσφορία και τον δικό τους δρόµο. Εποµένως, σίγουρα υπάρχει ένα στοιχείο κοινωνικής µετάδοσης».

∆εν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τα παιδιά µε ιστορικό ψυχιατρικών προβληµάτων, όπως το να βρίσκονται στο αυτιστικό φάσµα ή να παλεύουν µε άγχος, κατάθλιψη ή συναισθηµατικό τραύµα, είναι πιο επιρρεπή στο να πέσουν θύµατα της ιδεολογίας του φύλου. Μαθαίνουν για την ιδεολογία του φύλου και τους λένε ότι αυτός θα µπορούσε να είναι ο λόγος της στεναχώριας τους - «Νιώθετε ότι δεν ταιριάζετε, επειδή... είστε σε λάθος σώµα». Και φτάνουν να πιστεύουν ότι όλα τα προβλήµατά τους θα λυθούν µε το να ταυτιστούν ως το αντίθετο φύλο, να αλλάξουν το όνοµά τους, τις αντωνυµίες τους και την εµφάνισή τους... αυτή θα είναι η λύση. Το ακούµε αυτό ξανά και ξανά από τους µεταβατικούς, τους ανθρώπους που πέρασαν από την «επιβεβαίωση» και, όταν ωρίµασαν περισσότερο, συνειδητοποίησαν το λάθος («Θεέ µου, τι έκανα στον εαυτό µου;») και µετανιώνουν για όσα έχουν κάνει. ∆εν µου αρέσει να χρησιµοποιώ αυτήν τη γλώσσα, επειδή είναι οργουελική, αλλά ας την ονοµάσουµε όπως την αποκαλεί η επικρατούσα Ιατρική: «επιβεβαίωση φύλου», που φυσικά σηµαίνει ότι αρνείστε τη βιολογία.

«Ένα από τα κύρια πράγµατα για τα οποία µιλούν οι µεταβατικοί είναι πως πείστηκαν ότι αυτή θα ήταν η λύση σε όλα τα προβλήµατα της ψυχικής τους υγείας. Αντίθετα, περνούν τη διαδικασία, το σώµα τους µερικές φορές παραµορφώνεται µόνιµα από ορµόνες και χειρουργικές επεµβάσεις και τα προβλήµατα ψυχικής τους υγείας δεν έχουν αντιµετωπιστεί», λέει η Grossman. Κάνοντας τα πράγµατα χειρότερα, λένε ψέµατα στα παιδιά και στους εφήβους για τις συνέπειες της ορµονοθεραπείας και της χειρουργικής επέµβασης. Αυτές είναι µόνιµες αλλαγές, που εφαρµόζονται για την αντιµετώπιση ενός πιθανώς προσωρινού συναισθηµατικού προβλήµατος. Γιατί δεν µπορείτε να αναιρέσετε τη ζηµιά που προκλήθηκε, όταν αλλάξετε γνώµη. Είναι αξιοσηµείωτο ότι πολλοί στον τοµέα της θετικής φροντίδας επιµένουν ότι µπορείτε να εµποδίσετε την εφηβεία χωρίς αρνητικά αποτελέσµατα και ότι τα αποτελέσµατα της ορµονικής θεραπείας είναι αναστρέψιµα. Κανένα από τα δύο δεν ισχύει. Οι υποστηρικτές της τρανσέξουαλ ιδεολογίας ισχυρίζονται, επίσης, ότι, εάν τα τρανς παιδιά δεν επιβεβαιωθούν στις νέες ταυτότητές τους και δεν τους παρασχεθεί ιατρική και χειρουργική θεραπεία στη µετάβαση, διατρέχουν υψηλό κίνδυνο αυτοκτονίας. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Στην πραγµατικότητα, συµβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι µεταβατικοί διατρέχουν υψηλό κίνδυνο αυτοκτονίας, επειδή όχι µόνο η επιστροφή στην πραγµατική τους ταυτότητα είναι ένας αγώνας άγονος, αλλά και επειδή πολλοί έχουν σοβαρά ιατρικά προβλήµατα, που προκαλούνται από τις ορµόνες και τις χειρουργικές επεµβάσεις. Ειδικότερα όσοι έχουν υποβληθεί σε χειρουργική επέµβαση αλλαγής φύλου αντιµετωπίζουν την πολύ πραγµατική πιθανότητα διά βίου ιατρικών προβληµάτων και συναφούς κατάθλιψης. Πολλοί έχουν ουρολογικά προβλήµατα, επαναλαµβανόµενες λοιµώξεις, χρόνιο πόνο και σεξουαλική δυσλειτουργία.

Είναι, επίσης, στείροι και δεν θα µπορέσουν ποτέ να κάνουν παιδιά. «Στην κατάθεσή µου στο Κογκρέσο που έδωσα πριν από λίγους µήνες επεσήµανα ότι σε χώρες όπως η Σουηδία, η Νορβηγία, η Φινλανδία και το Ηνωµένο Βασίλειο, όπου έχουν καταστήσει αυτές τις ιατρικές θεραπείες ουσιαστικά µη διαθέσιµες στα παιδιά τα τελευταία χρόνια, δεν υπήρξε αύξηση των αυτοκτονιών ή επιδείνωση των δεικτών ψυχικής υγείας. Αρα αυτή “η επίκληση της αυτοκτονίας” απλώς δεν είναι αλήθεια. Είναι τροµερή παραπληροφόρηση και συναισθηµατικός εκβιασµός να πει κανείς “η µόνη ευκαιρία που έχει το παιδί σας να ζήσει µια ευτυχισµένη και γεµάτη ζωή είναι αν ακολουθήσετε τη νέα του ταυτότητα και του δώσετε ό,τι λένε πως θέλουν, ακόµα κι αν το παιδί σας είναι 10 ετών ή 12 ετών”. Και αυτό συµβαίνει στις κλινικές φύλου. Είναι πολύ-πολύ σηµαντικό οι άνθρωποι να διαβάσουν το βιβλίο µου, όχι µόνο οικογένειες οι οποίες βρίσκονται αντιµέτωπες µε αυτήν τη δυσκολία, αλλά οικογένειες που στο µέλλον µπορεί να την αντιµετωπίσουν, ώστε να είναι προετοιµασµένες, να καταλάβουν περί τίνος πρόκειται και να γνωρίζουν πώς να ανταποκριθούν και πώς να προστατεύσουν το παιδί τους πριν υποστεί την κατήχηση». Ακόµα κι αν δεν υποβληθούν σε χειρουργική επέµβαση στα γεννητικά όργανα, στα αγόρια χορηγούνται τεράστιες δόσεις οιστρογόνων, µιας γνωστής ανθρώπινης καρκινογόνου ουσίας, που έχει πληθώρα επιπτώσεων στην υγεία. Τα κορίτσια που λαµβάνουν υψηλή δόση τεστοστερόνης αντιµετωπίζουν επίσης σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία, συµπεριλαµβανοµένων µη αναστρέψιµων αλλαγών στη φωνή και διαταραχών της πήξης του αίµατος.

* Από εκποµπή µας στον «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» 90,1 FM, παρουσιάζοντας εργασία του γιατρού dr Joseph Mercola επί του θέµατος

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» στις 27/01/2024