Δεν ξέρω και δεν έχω όρεξη να µάθω τι εισηγούνται στον πρόεδρο της Ν∆ Κυριάκο Μητσοτάκη οι φωστήρες που έχει µαζέψει γύρω του. Απεναντίας, εκείνο που γνωρίζω, και µάλιστα από πρώτο χέρι, είναι ότι υπάρχει διάχυτη πλέον η εντύπωση σε όλα τα πεδία ότι το κόµµα της αξιωµατικής αντιπολίτευσης έχει ξωµείνει από στρατηγική, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι «έχει πιάσει ταβάνι». Προσωπικά, δεν θα ήθελα να υιοθετήσω καµία από τις δύο επισηµάνσεις. Αλλωστε, αποτελεί κοινό (και διαχρονικό) µυστικό ότι στο DNA των νεοδηµοκρατών είναι βαθιά ριζωµένη η γκρίνια.

Όπως δεν παραβλέπω το ότι σε όλες τις µάχες όπου πρωταγωνίστησε ο σηµερινός πρόεδρος, όταν ήρθε η ώρα του αποτελέσµατος διέψευσε ακόµη και τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις. Ωστόσο, σε αυτή τη χρονική συγκυρία έχω την αίσθηση πως ακόµη και ο ίδιος βρίσκεται στην αναζήτηση µιας νέας στρατηγικής, ικανής να δώσει περαιτέρω ώθηση στη Ν∆. Αν και δεν είµαι ειδικός επί των εισηγήσεων -διαθέτει πολύ πιο εξειδικευµένους και ικανότερους στο επιτελείο του ο Κ. Μητσοτάκης- αποτολµώ να παραθέσω δύο-τρεις πρόχειρες σκέψεις. Σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις στη µεταπολιτευτική Ελλάδα «έπεσαν» κάτω από τη σκιά σκανδάλων. Ο Ανδρέας Παπανδρέου άρχισε να µετρά αντίστροφα όταν προέκυψε το σκάνδαλο Κοσκωτά. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ανετράπη από τον µετέπειτα πρόεδρο της Ν∆ εξαιτίας των ψηφιακών παροχών του ΟΤΕ και της σκανδαλολογίας γύρω από τη Mayo.

Ο Κώστας Σηµίτης άρχισε να µετρά αντίστροφα πληρώνοντας (και δικαίως) το σκάνδαλο του χρηµατιστηρίου, ενώ ο Κώστας Καραµανλής πλήρωσε πανάκριβα την υπόθεση Βατοπαιδίου. Αυτή είναι µια καταγεγραµµένη πολιτική πραγµατικότητα. Τα προαναφερθέντα σκάνδαλα ήταν η αιτία για να φθαρούν οι κυβερνήσεις. Επειδή υπάρχει αρκετή θεωρία στην πιάτσα και δη στη νεοδηµοκρατική, έχω την αίσθηση ότι εκείνο που αργά ή γρήγορα οφείλει να αναδείξει η ηγεσία της Ν∆ είναι µια σειρά από υποθέσεις που παρουσιάζουν οσµή σκανδάλων.

Παράλληλα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι υποχρεωµένος να καταγγείλει µε ονόµατα και διευθύνσεις τη διαπλοκή του ΣΥΡΙΖΑ, ζητώντας από τον κ. Τσίπρα να δώσει συγκεκριµένες εξηγήσεις για τις σχέσεις του µε αµφιλεγόµενους επιχειρηµατίες. Και µετά ας βάλει στη συζήτηση τον «µεσαίο χώρο», την «επανίδρυση του κράτους», τη «συµφωνία αλήθειας» και δεν ξέρω τι άλλο έχουν σκεφτεί οι εγκέφαλοι του Μοσχάτου. Αυτό που παραδέχονται από τον Έβρο µέχρι την Κρήτη οι νεοδηµοκράτες είναι ότι η Ν∆ δεν έχει «νεύρο». Και για να κερδίσει µια οµάδα, όσο αδύναµος κι αν είναι ο αντίπαλος, απαραίτητη προϋπόθεση είναι, πέρα από το σχέδιο, να υπάρχει συνοχή, αυτοπεποίθηση και µαχητικότητα. ∆εν ξέρω τι λένε στον Κυριάκο, αλλά η επόµενη εκλογική αναµέτρηση δεν θα κερδηθεί από το Τwitter και το Facebook της οµάδας του Κυρανάκη. Καλά είναι κι αυτά, ωστόσο για να σηκωθεί από τον καναπέ ο κόσµος πρέπει να δει µπροστά του τα πρόσωπα που του υπόσχονται εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης.

Για να βγει στον δρόµο ο νεοδηµοκράτης πρέπει να πειστεί ότι ο Μητσοτάκης είναι αποφασισµένος να ρίξει τον Τσίπρα. Η Ν∆ χρειάζεται να χορέψει «σκληρό ροκ». Καλή είναι η ∆ράση του Σκυλακάκη κι ακόµη καλύτερο, για µένα προσωπικά, το Ποτάµι του συντοπίτη µου Σταύρου Θεοδωράκη. Όµως, πάνω απ' όλα και όλους θα πρέπει να µπει ο νεοδηµοκράτης. Ο βουλευτής, το στέλεχος, ο οπαδός. Από την εποµένη της ∆ΕΘ, ο αρχηγός της Ν∆ οφείλει να ξεκινήσει µια πορεία προς τον λαό, βάζοντας στο παιχνίδι τους πάντες. Άλλωστε, σ' αυτή τη φάση το ζητούµενο δεν είναι να αναδειχθούν οι όποιες εσωτερικές διαφορές υπάρχουν, αλλά να φύγουν από τη διακυβέρνηση ο Τσίπρας και ο Καµµένος. Και αυτό δεν είναι δύσκολο. Αρκεί να αποφασιστεί οριστικά το διαζύγιο µε τη µετριοπάθεια. Υ.Γ.: Τα σκάνδαλα και το «σκληρό ροκ» μπορούν να ανατρέψουν την κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου.