Θα παρουσιάσει μεγάλο ενδιαφέρον και θα κρίνει πολλά το πώς θα καταγραφεί στις επόμενες εκλογές η στάση της μεσαίας αστικής τάξης, της κάποτε σπονδυλικής στήλης της ελληνικής κοινωνίας. Οι δυνάμεις της, σήμερα βαριά τραυματισμένες από τα Μνημόνια, από τις μεταμορφώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και από τις ελαφρότητες της «Κεντροαριστεράς», φαίνεται πως θα κατανεμηθούν εκλογικά σε ένα πολιτικό πεδίο έντονης πόλωσης. Η συρρίκνωση των ενδιάμεσων μικρών αστικών κομμάτων οδήγησε σε αυτό το σκηνικό.

Τα δύο μεγάλα κόμματα, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία, θα διεκδικήσουν το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό αυτών των απογοητευμένων και οικονομικά αποδυναμωμένων «μεσαίων», οι οποίοι έως και πριν από μία δεκαετία πρόσφεραν πλούσια εκλογική υποστήριξη στους πυλώνες του δικομματισμού.

Οι αγαπημένοι των μεγάλων, πολυσυλλεκτικών-πελατειακών κομμάτων εξουσίας, μικροί και μεσαίοι αστοί, προκάλεσαν ισχυρό σοκ στις εκλογές του 2012, όταν εγκατέλειψαν μαζικά τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ: τα δύο κόμματα, που συγκέντρωναν μαζί το 78% των ψήφων το 2009, κατέβηκαν, μόλις τρία χρόνια μετά, τον Μάιο του 2012, στο 32%… Με τον ΣΥΡΙΖΑ (4,60% το 2009) έκτοτε διαρκώς ενισχυόμενο, τον Ιανουάριο του 2015 οι δύο μαζί, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, συγκέντρωναν 32,5%, με το δεύτερο πλέον σε οικτρή κατάσταση, με ποσοστό 4,68% (!), και τη Νέα Δημοκρατία στο «αξιοπρεπές» 27,8%. Ενα σημαντικό τμήμα «μεσαίων» είχε προφανώς επιλέξει την ορμητική και πολλά υποσχόμενη στο κοινό «Ριζοσπαστική Αριστερά», που συγκέντρωσε ένα πλούσιο 36,3%. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, προ πολλού μνημονιακός, φορτωμένος με σφάλματα και αλλαγές θέσεων, δεν ακούει ζητωκραυγές από τους παλιούς «αγανακτισμένους» ούτε φωνές στήριξης από «μεσαίους». Είναι στριμωγμένος στον τοίχο, με απαξιωμένο το «αριστερό» πρόσωπό του, και ένα νέο πολιτικό παιχνίδι βρίσκεται στο ξεκίνημά του.

Η μάχη της διεκδίκησης των «μεσαίων» θα είναι σκληρή. Η τάξη αυτή δεν αγνοεί ότι όλα τα κόμματα που θα επιζητήσουν την ψήφο της την έχουν υποβάλει στην «πρέσα» τριών Μνημονίων με τι υπογραφές τους. Και γνωρίζει ότι τα οικονομικά της χώρας παραμένουν υπό τον αυστηρό έλεγχο των ξένων δανειστών. Τώρα, με αρνητικές εμπειρίες και από τη «μνημονιακή» διακυβέρνηση και τις «μεταμορφώσεις» του ΣΥΡΙΖΑ, η μεσαία τάξη, σταθερά σε κακή κατάσταση, υποβαθμισμένη εισοδηματικά στην κοινωνική κλίμακα και με χαμηλό ηθικό, ετοιμάζει τις απαντήσεις της στην κάλπη. Η 45χρονη «κεντροδεξιά» Νέα Δημοκρατία, όπως και αν ισορροπούν οι τάσεις της εσωτερικά, παραμένει μια καθαρά αστική παράταξη. Και ελπίζει βάσιμα ότι εφέτος θα καταφέρει να φέρει εκλογικά κοντά της τον μεγαλύτερο αριθμό «μεσαίων», που είτε αρνούνται ή διστάζουν να επαναλάβουν μια θετική ψήφο προς τον ΣΥΡΙΖΑ είτε ήδη αναζητούν πολιτική εκπροσώπηση μετά το ναυάγιο της «Κεντροαριστεράς», η οποία αδυνατεί να ξεφύγει από την ΠΑΣΟΚική μοίρα της.

Προεκλογικά, η ηγεσία της Ν.Δ. φέρει το βάρος της διάψευσης των ισχυρισμών του ΣΥΡΙΖΑ, που τη χαρακτηρίζει «νεοφιλελεύθερη» έως και «ακροδεξιά», φίλη της «πλουτοκρατίας» και φορέα ανάλογων «μεταρρυθμίσεων». Από τη δική του πλευρά, ο κ. Τσίπρας, που προσπαθεί να καταστήσει αντιπαθή τη Νέα Δημοκρατία στους «μεσαίους», έχει να τους πείσει ότι δεν είναι το δικό του κόμμα αυτό που εμποδίζει την ανάπτυξη με λάθος αποφάσεις και από έλλειψη γνώσεων και με τις νεοκομμουνιστικές ιδεοληψίες που του αποδίδει η Ν.Δ., η οποία τον εγκαλεί για την υιοθέτηση ενός ξεπερασμένου «παπανδρεϊσμού», με πλαστή κεντροαριστερή ταυτότητα.

Το Μέγαρο Μαξίμου θα προσπαθήσει να πείσει τους διεκδικούμενους «μεσαίους» ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο φυσικός, «προοδευτικός» χώρος τους. Η τραγελαφική κατάσταση που δημιουργήθηκε στη μακράν της κοινωνίας «Κεντροαριστερά» γεμίζει ελπίδες για εκλογικά «λάφυρα» τον κ. Τσίπρα. Αλλά τα «ορφανά» της μεσαίας αστικής τάξης είναι πλέον μια πολύ δύσκολη «πελατεία» για την ιδιόμορφη, αναχρονιστική «Αριστερά», η οποία, όσο κι αν το κρύβει όταν αλιεύει στα νερά της «Κεντροαριστεράς», βολεύεται καλύτερα στον ρόλο του στοργικού «πατερούλη» πτωχών και αδυνάτων.