Ο πρόεδρος της ΝΔ Κ. Μητσοτάκης απέφυγε να δώσει υποσχέσεις κατά την ομιλία του στη ΔΕΘ, καίτοι το κόμμα του προπορεύεται μέχρις ώρας, σύμφωνα με τις σφυγμομετρήσεις.

Απέφυγε ακόμα να περιγράψει μια γρήγορη ανάκαμψη της χώρας στην περίπτωση που κερδίσει τις επόμενες εκλογές, ούτε δεσμεύθηκε σε χρονοδιαγράμματα επιτυχίας.

Περιέγραψε όμως με σαφήνεια μια ανατροπή του μείγματος της εφαρμοζόμενης δημοσιονομικής πολιτικής και του επενδυτικού πλαισίου.

Δεσμεύθηκε όμως και σε κάτι που δεν κατονόμασε. Ότι, δηλαδή, η «απεξάρτηση» από την εποχή ΣΥΡΙΖΑ δεν γίνεται από τη μία ημέρα στην άλλη. Και αυτό όχι επειδή «φοβάται» τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ψηφοφόρους του.

Αλλά γιατί οι δεσμεύσεις ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στους δανειστές ξεπερνούν κατά πολύ τη χρονική διάρκεια αυτής της κυβέρνησης και δεσμεύουν τη χώρα με πολιτική λιτότητας το 2019 και 2020 και θηριώδη πλεονάσματα του 3,5% και για την επόμενη σχεδόν δεκαετία. Και όλα αυτά τη στιγμή που η χώρα βαδίζει στο τέλος του τρίτου μνημονίου, που επέβαλε η κυβέρνηση του Α. Τσίπρα, και αρχίζει μια αβέβαιη περίοδος προσαρμογής, αλλά και αναγκαστικής επιτροπείας των Ευρωπαίων δανειστών, έως ότου αποπληρωθεί το 75% του προς αυτούς χρέους.

Έξυπνα ο κ. Μητσοτάκης περιγράφει όλη αυτή την κατάσταση ως το «4ο μνημόνιο» που έχει επιβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο ο ίδιος θέλει να ανατρέψει με το άλλο «μείγμα πολιτικής του», χωρίς να υπόσχεται «συγκρούσεις» με τους δανειστές, κατά τα αποτυχημένα πρότυπα της παρούσης κυβέρνησης.

Υπάρχει έτσι ένα κρίσιμο κενό στην πολιτική του κ. Μητσοτάκη, το οποίο δεν ξεκαθάρισε στη ΔΕΘ.

Αν υπάρξει κυβερνητική αλλαγή υπέρ της ΝΔ στις επόμενες εκλογές, ο κ. Μητσοτάκης οφείλει να εξηγήσει στους Έλληνες πολίτες ότι δεν μπορούν να περιμένουν ουσιαστικές και γρήγορες αλλαγές στην ασφυκτική οικονομική κατάσταση την οποία βιώνουν τώρα. Όχι μόνο γιατί το «4ο Μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ» του Μαΐου 2017 θα εφαρμοστεί από το 2018, αλλά και γιατί είναι αμφίβολο αν οι Ευρωπαίοι δανειστές θα είναι από μόνοι τους πρόθυμοι να αλλάξουν γρήγορα τις δεσμεύσεις που πέτυχαν στην Ελλάδα, επειδή θα υπάρξει κυβερνητική αλλαγή.

Η διαβεβαίωση του προέδρου της ΝΔ ότι θα «πείσει» τους δανειστές για το νέο μείγμα της οικονομικής πολιτικής του βεβαίως δεν αρκεί, ακόμα και αν η Ευρώπη θέλει να μπει σε «νέο δρόμο».