Η καγκελάριος Μέρκελ, με τα χιουμοριστικά παρατσούκλια του γερμανικού τύπου που τη συνοδεύουν (όλα προέρχονται από το νοικοκυριό, όπως «πλυντήριο ρούχων» για τον σωματότυπο της ή «τηγάνι τεφλόν» για την ικανότητά της να ξεγλιστρά από δύσκολες καταστάσεις), βαδίζει εκτός απροόπτου στην τέταρτη κατά σειρά εκλογική επιτυχία της, την προσεχή Κυριακή.

Το μεγάλο στοίχημα είναι αν θα κατορθώσει να ξεπεράσει το ορόσημο του 40%, για να μπορεί εύκολα να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού. Οι εκτιμήσεις, όμως, δεν συμφωνούν. Το Σοσαλδημοκρατικό Κόμμα του κ. Σουλτς έχει ηττηθεί κατά κράτος από την κυρία Μέρκελ. Αντιθέτως, ανεβαίνει το AfD, το εθνικιστικό, ακροδεξιό, ξενοφοβικό, αντιμεταναστευτικό κόμμα, που μπορεί να καταστεί το τρίτο σε δύναμη κόμμα της Γερμανίας. Ομοίως, ανεβαίνουν και οι νεοφιλελεύθεροι FDP, το ίδιο και οι Πράσινοι και το αριστερό Die Linke.

Η πιθανότερη εξέλιξη είναι ο σχηματισμός τρικομματικής κυβέρνησης (που θα απαιτήσει χρόνο) υπό το άγρυπνο βλέμμα της κυρίας Μέρκελ.

Η καγκελάριος δεν έχει κανέναν λόγο να αλλάξει την εσωτερική οικονομική πολιτική της, που καθιέρωσε τη Γερμανία ως ηγετική οικονομική δύναμη στην Ευρώπη, με υψηλό ρυθμό ανάπτυξης, πλεονασματικό προϋπολογισμό και εξαγωγές που έχουν πάρει την ανηφόρα.

Eχει, όμως, λόγους η υπόλοιπη Ευρώπη με τη Γερμανία, καθώς απαιτεί από το Βερολίνο να «διοχετεύσει» μέρος των πλεονασμάτων του στον κοινό ευρωπαϊκό κορβανά, προς όφελος του συνόλου της ΕΕ.

Τα πρώτα δείγματα της νέας πολιτικής Μέρκελ θα φανούν μετά τον σχηματισμό κυβέρνησής της και τις συγκεκριμένες προτάσεις του Γάλλου προέδρου Ε. Μακρόν. Το Βερολίνο δείχνει πρόθυμο να υποστηρίξει το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, αλλά στυλώνει τα πόδια σε προτάσεις μεγαλύτερες γερμανικής συνεισφοράς στον κοινό ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, τουτέστιν να βάλει το χέρι στην τσέπη.

Είναι άγνωστο πώς θα συμπεριφερθεί η κυρία Μέρκελ στα θέματα αυτά. Είναι, όμως, σίγουρο ότι η πλειονότητα των Γερμανών ψηφοφόρων δεν θέλουν να ακούσουν για «γερμανικές μεγαλοψυχίες» στην Ευρωπαϊκή Ενωση και σε αυτό έχει προσδεθεί γερά και ο κ. Σόιμπλε.

Και γι’ αυτόν τον λόγο η αναιμική οικονομικώς Ελλάδα δεν μπορεί να κρατά μεγάλο καλάθι από τις πιθανές συμφωνημένες αλλαγές στον γαλλογερμανικό άξονα. Ακόμα και αν αυτές συμβούν, θα αργήσουν να αγγίξουν την Ελλάδα, που ακόμα βρίσκεται μεταξύ του 3ου Μνημονίου, που τελειώνει, και του 4ου -άτυπου- που αρχίζει το 2018.