Η επίσκεψη του κ. Τσίπρα στον Λευκό Οίκο επισκιάστηκε από τη συμφωνία αναβάθμισης των αεροσκαφών F-16, στο κόστος της οποίας επικεντρώνει την προσοχή της η ΝΔ και όχι στις εφ' όλης της ύλης «απαιτήσεις» που είχε από τον πρωθυπουργό.

Πίσω από τις λέξεις και τα νούμερα, όμως, κρύβεται η αγωνία της Αθήνας να σταθεί στον αμυντικό τομέα «στο ύψος της» έναντι μιας άκρως απειλητικής Τουρκίας (που εδώ και έναν χρόνο «απαγορεύει» τη στρατιωτική παραμονή των ελληνικών ΕΔ στο Αν. Αιγαίο). Κρύβεται όμως και η προσπάθεια της Ουάσιγκτον να κουκουλώσει με ψίχουλα μια εμφανή ανισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο υπέρ της Τουρκίας, την οποία η αμερικανική κυβέρνηση αφήνει να εξελίσσεται.

Ο κ. Τσίπρας υπερηφανεύεται για τη «διατήρηση της ισορροπίας». Η πραγματικότητα δεν τον επιβεβαιώνει.

Η Τουρκία τον Ιούνιο του 2018 παραλαμβάνει την πρώτη παρτίδα των «αόρατων» από τα ραντάρ αεροσκαφών F-35, ανατρέποντας εκ των πραγμάτων κάθε ισορροπία στο Αιγαίο, ενώ παραλλήλως αναβαθμίζει και αυτή τα δικά της F-16, μόνο και μόνο επειδή θα μπορούν έτσι να συνεργάζονται με τα F-35.

Επομένως σε τι βοηθά η σκέτη αναβάθμιση των ελληνικών F-16 στην αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας; Η εξαιρετικά λεπτή ισορροπία στο Αιγαίο θα μπορούσε στοιχειωδώς να διατηρηθεί αν υπήρχε και η αναγκαία αναβάθμιση του ελληνικού συστήματος αεράμυνας (άλλα 2,5 δισ. δολάρια), ώστε να αποκαλύπτεται έστω και κάποιο στίγμα των F-35.

Πέραν του πιεστικού ερωτήματος γιατί η Αθήνα δεν ζήτησε και αυτή 10, έστω, F-35, η αναβάθμιση των υπαρχόντων F-16, ακόμα και αν συμφωνηθεί αύριο, είναι υπόθεση που τραβά σε μάκρος. Και τούτο γιατί τα 125 αεροσκάφη της Π.Α. δεν μπορούν όλα μονομιάς να αναβαθμιστούν. Ο ετήσιος ρυθμός αναβάθμισης των αεροσκαφών δεν μπορεί να ξεπεράσει τον μέσο όρο των 10 αεροσκαφών, επομένως μόνο σε 12 χρόνια θα είναι έτοιμα όλα τα ελληνικά F-16. Μέχρι τότε η Άγκυρα θα έχει σε απόλυτη διαθεσιμότητα 100 F-35 (εκ των οποίων 20 καθέτου απογειώσεως), ορμώμενα από την περιοχή του Εσκί Σεχίρ.