Τα ακραία καιρικά φαινόμενα διαδέχονται το ένα το άλλο όπως και οι εποχές. Είτε πιστεύει κάποιος στην ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή είτε όχι, η πραγματικότητα αυτή αφορά όλους. Τείνει άλλωστε να εξελιχθεί σε εφιαλτική κανονικότητα. Έτσι καθόλου τυχαία ο πρωθυπουργός ξεκίνησε το χθεσινό υπουργικό συμβούλιο -παρά τα πολλά νομοσχέδια που είναι προς κατάθεση και συζητήθηκαν- με τα ζητήματα πολιτικής προστασίας. Οι πυρκαγιές, οι πλημμύρες, οι χιονιάδες , οι μικροί «τυφώνες» της Μεσογείου πρέπει να βρεθούν στο επίκεντρο μιας στρατηγικής συζήτησης που αφορά τη χώρα και τους πολίτες συνολικά και όχι μόνον τις περιοχές και τους κατοίκους τους που έχουν πληγεί ή πλήττονται σε κάθε τέτοια αρνητική συγκυρία.

Η πολιτική προστασία δεν αφορά μόνο τη διαχείριση μιας κρίσης ή τη διαχείριση συνεπειών μετά την κρίση. Δεν αφορά περιοριστικά τις ζωές που απειλούνται ή τις περιουσίες που χάνονται. Σχετίζεται τελικά με το σύνολο της οντότητας «Ελλάδα». Για παράδειγμα, το πέρασμα του «Δανιήλ» από τη Θεσσαλία, οι πυρκαγιές του καλοκαιριού ειδικά στη Ρόδο ή τον Έβρο, οι πλημμύρες του «Ηλία» στην Εύβοια δεν είναι μόνον περιφερειακά ζητήματα αλλά κεντρικά. Σημειωτέον ότι με επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών θα είχαμε ένα πλεόνασμα περίπου 2,5 δισ. ευρώ, με το οποίο θα μπορούσαν να υποστηριχθούν πολιτικές απέναντι στην ακρίβεια και για τη στήριξη των οικονομικά οριακών ομάδων πολιτών. Θα μπορούσαν αυτά τα δισ. ευρώ να στηρίξουν την αύξηση μισθών και συντάξεων ή τον περαιτέρω εκσυγχρονισμό του κράτους. Αντί γι’ αυτά τα «μέτωπα» που κυριαρχούν και απασχολούν την καθημερινότητα του πολίτη, τελικά, εκ των πραγμάτων, θα κατευθυνθούν στις αποζημιώσεις και τις δράσεις αμέσου επεμβάσεως για τους κατοίκους στις πληγείσες περιοχές.

Ταυτόχρονα, έργα και υποδομές καταστρέφονται. Πολλές από αυτές νεόδμητες. Τα ποσά, που δόθηκαν είτε από τον εθνικό προϋπολογισμό είτε από τα ευρωπαϊκά ταμεία για την κατασκευή τους, πήγαν χαμένα. Νέα κεφάλαια θα ξοδευθούν από εδώ και εμπρός για την αποκατάσταση των ίδιων έργων και υποδομών. Είναι ένας φαύλος κύκλος που θα βρει το τέλος του μόνο στην περίπτωση που ο στρατηγικός σχεδιασμός των έργων υποδομής της χώρας γίνει συνολικός, ολιστικός και με τις όσο το δυνατόν πιο υψηλές προδιαγραφές, Διαφορετικά, χτίζουμε «γεφύρια της Άρτας». Άλλωστε, η Ελλάδα αναβαθμίζεται γεωπολιτικά, οικονομικά, ενεργειακά, τουριστικά, πολιτιστικά. Το ζήτημα της ασφάλειας, το οποίο δεν συνίσταται μόνο σε θέματα δημόσιας τάξης, θωράκισης συνόρων ή οδικών δικτύων αλλά και δομικής συγκρότησης των μηχανισμών έκτακτων συνθηκών του κράτους, δεν μπορεί πλέον να αντανακλά μια υπανάπτυκτη χώρα. Πολύ σωστά, λοιπόν, ο πρωθυπουργός νιώθει ότι τα ζητήματα πολιτικής προστασίας και διαχείρισης συνεπειών από τα καιρικά φαινόμενα αποπροσανατολίζουν τη διακυβέρνηση τόσο ως προς την εκπλήρωση των εμπεδωμένων προγραμματικών στόχων όσο και σε σχέση με τις «μεγάλες πολιτικές» σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο, από τις οποίες καθορίζονται η ισχύς, το κύρος και η άσκηση επιρροής της Ελλάδας, με άμεσες επιπτώσεις στην καθημερινότητα των Ελλήνων.

Καταληκτικά, τα θέματα πολιτικής προστασίας αποτελούν στρατηγική προτεραιότητα για τη χώρα. Ταυτόχρονα όμως βαθμηδόν θα πρέπει να συνιστούν «καυτά μέτωπα» για τα εμπλεκόμενα αρμόδια υπουργεία και τους μηχανισμούς τους, που καλούνται να τα διαχειριστούν σε στρατηγικό και τακτικό ορίζοντα, και όχι έναν απρόβλεπτο και κυριαρχικό παράγοντα ετεροκαθορισμού της δράσης του συνόλου της κυβέρνησης με μόνιμη, άμεση εμπλοκή του ίδιου του πρωθυπουργού.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή στις 28/9/2023