Δηλώνω εκ των προτέρων φιλόζωος.

Άλλωστε, το λέει και η λαϊκή θυμοσοφία: «Εγνώρισα τον άνθρωπο κι αγάπησα τα ζώα»! Σοφότατο, που επιβεβαιώνεται καθημερινώς. Από το σημείο, πάντως, του να είσαι φιλόζωος, μέχρι να χρησιμοποιείς τα ζώα ως ανθρώπους, ειδικώς σε εθιμοτυπικές συμπεριφορές, δεν αποτελεί ακρότητα αλλά και γελοιότητα. Πώς θα φαινόταν, λόγου χάρη, αν είχα μία γάτα και για την ημέρα που γεννήθηκε της φορούσα παπιγιόν αν ήταν αρσενικιά και παράγγελνα και μία τούρτα με γέμιση τόνου, έβαζα και τα αντίστοιχα κεράκια της ηλικίας της και της έκανα γιορτή… Και σαν να μην έφτανε αυτό, να ανέβαζα χαριτωμένες φωτογραφίες με την οπωσδήποτε χαριτωμένη γατούλα μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για να θαυμάσουν την επινοητικότητά μου!!!

Φανταστείτε να ήμουν και δημόσιο πρόσωπο. Με ποια σοβαρότητα θα με αντιμετώπιζε ο κοσμάκης, αν, μάλιστα, ήμουν τόσο προβεβλημένος, ώστε να θέλω και να πάρω στα χέρια μου τις τύχες του. Ενδεχομένως να με κοιτούσαν συμπαθώς μόνο κάτι γριούλες, που κάθε πρωί αφήνουν στις γωνιές της γειτονιάς τους φαγάκι για τους κεραμιδόγατους. Από την άλλη πλευρά, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν σημαίνει ότι κάποιος, επειδή αγαπάει τα ζώα, τρέφει και τα ίδια συναισθήματα για τους ανθρώπους. Αλλά δεν είναι εκεί το ζήτημα. Είναι στη σοβαρότητα που εκπέμπει όταν καταφεύγει σε υπερβολές, τις οποίες μάλιστα επιδεικνύει.

Πάντως για να μην κάνω «τον υπεράνω» και βγάλω τον εαυτό μου από τις παλαβομάρες στις οποίες διολισθαίνουμε, υπονομεύοντας τη σοβαρότητά μας, αν ήμουν αγρότης οπωσδήποτε θα έκανα γενέθλια στον γάιδαρό μου. Για όσα ο φουκαράς έχει τραβήξει και εξακολουθεί να τραβάει. Διότι αυτός τουλάχιστον είναι χρήσιμος, περισσότερο από έναν σκύλο ή μια γάτα που μόνο χάδια θέλει. Μέσα από το πρίσμα αυτό της δικαιολογημένης εορταστικής αντιπαροχής προς ένα ζώο που προσφέρει, θα πρότεινα τα δημόσια πρόσωπα αντί για σκύλους και γάτες να έβαζαν στη ζωή τους κανέναν «κυρ Μέντιο», που έλεγαν κάποτε τα Αναγνωστικά της Α΄ Δημοτικού. Έναν υπομονετικό γαϊδαράκο, δηλαδή. Ο οποίος θα αποδεικνυόταν και για έναν παραπάνω λόγο χρήσιμος.

Αν το δημόσιο πρόσωπο το αποκαλούσαν οι πολίτες «γάιδαρο», αυτός θα ήταν σίγουρος ότι ο χαρακτηρισμός δεν είναι για τον ίδιο, αλλά ευγενής προσφώνηση του υποζυγίου του…

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 8/12