Ο ΓΑΛΛΟΣ πρόεδρος Μακρόν εξήγγειλε μία νέα πολιτική. Σκεπτόμενος πολύ σωστά ότι με την εφαρμογή των αυτονόητων θα αποφύγει να χαρίσει ψήφους και ισχύ στους ακροδεξιούς. Με άλλα λόγια δεν θα χαρίσει τη Γαλλία στους ακραίους. Οπότε γεννάται το ερώτημα -που με διασταλτική του ερμηνεία αφορά και τα δικά μας- αν έλκονται οι πολίτες από ακραίες και φανατικές ιδεολογίες ή αυτοί που τις εκφράζουν αφουγκράζονται καλύτερα τις απαιτήσεις των πολιτών. Και τις εκμεταλλεύονται προσαρμόζοντας αναλόγως και τις θέσεις τους τις οποίες τεχνηέντως προβάλλουν.

ΜΕΡΙΚΑ παραδείγματα από τις εξαγγελίες Μακρόν που δείχνουν στροφή προς τη λογική και όχι προς την εξυπηρέτηση των δικαιωματιστών. Επαναφέρει τη σχολική ποδιά. Καλά. Δεν λέω να γυρίσουμε εδώ σε προηγούμενες δεκαετίες για μια ενδυματολογική σχολική ομοιομορφία. Βεβαίως η λογική της ομοιομορφίας αυτής ήταν να μην αισθάνονται άσχημα παιδιά που ο μπαμπάς τους δεν είχε τη δυνατότητα να τους αγοράσει φούστα Γκι Λαρός ή παπούτσια Βουιτόν! Υποσχέθηκε ο Μακρόν να φυλάσσονται καλύτερα τα σύνορα, διότι αυτό απαιτούν οι Γάλλοι πολίτες, απαίτηση που εκμεταλλεύτηκε το κόμμα της Λεπέν. Προφανώς οι Γάλλοι δεν γουστάρουν αριστερίστικες φανφάρες του τύπου «όλοι μαζί και αγαπημένοι και υπάρχει χώρος για όλους».

ΕΠΟΜΕΝΩΣ η δική μας κυβέρνηση άριστα έπραξε που επιμήκυνε το τείχος στον Έβρο και απομακρύνει καραβιές λαθρομεταναστών, γιατί δεν έχει κανένα λόγο να παραδώσει τη χώρα σε Σπαρτιάτες, Χρυσαυγίτες και άλλους ακραίας λογικής, που εκμεταλλεύονται, όπως έκανε η Λεπέν στη Γαλλία, τις λογικές απαιτήσεις της κοινωνίας, όταν «μπουκώνει» η χώρα από στρατιές ξένων που εισέρχονται στα μουλωχτά και αλλοιώνουν τη σύνθεση των τοπικών κοινωνιών. Και ούτε είναι άσχετο προφανώς, σε σχέση με τα παραπάνω, ότι ο Μακρόν θέλει να καταπολεμήσει το ριζοσπαστικό Ισλάμ αλλά και την απολίτιστη συμπεριφορά! Ακόμη ο Γάλος πρόεδρος διπλασιάζει την αστυνομική δύναμη στους δρόμους για περισσότερη τάξη, που και αυτό είναι απαίτηση των νοικοκυραίων. Πράγματα αυτονόητα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ. Η κοινή λογική στην πολιτική και ιδιαιτέρως όταν αφορά τη διακυβέρνηση μιας χώρας δεν ανήκει σε καμία Ακροδεξιά, Δεξιά, Κέντρο, Αριστερά. Είναι στοιχείο που απαιτούν οι κοινωνίες από τους πολιτικούς και κυρίως από αυτούς που τους κυβερνούν.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή»