Με αφορμή πρόσφατες στρατεύσεις κάποιος φίλος μού διηγείτο τη δική του εμπειρία από την πρώτη μέρα της κατάταξής του. Άλλες εποχές εκείνες. Θα υπηρετούσε στο Ναυτικό. Παρουσιάστηκε, και από την πρώτη στιγμή ένιωσε μια δυσάρεστη έκπληξη, καθώς ήταν παιδί αστικής οικογενείας.

Η έκπληξη ήταν ότι τον υποδέχτηκαν με… μπινελίκια, και αυτόν και, βεβαίως, και τους υπόλοιπους, αλλά κυρίως από το γεγονός ότι η οικογένειά του είχε μεγάλες «άκρες» στο Ναυτικό -είχε τα μέσα, όπως λένε- και πίστευε ότι θα περνούσε ζωή και κότα. Και πάντως όχι να τον λούζουν ως στραβόγιαννο με του κόσμου τα κοσμητικά επίθετα. Να σκεφτείτε ότι υψηλόβαθμος, που στη συνέχεια έγινε και ναύαρχος, αρχηγός του Ναυτικού, του πήγαινε κεκάκια και τσιγάρα στα επισκεπτήρια. Καλό το κέικ, αλλά το «εν, δυο, κάτω» και τα… γαλλικά ακόμη καλύτερα. Μέχρι που το συνήθισε. Είπαμε όμως, άλλες εποχές.

Σήμερα μπαίνεις με το νεσεσέρ σου και τα αρώματά σου. Σε υποδέχονται στην πύλη και σε τρατάρουν φοντανάκι. Μπορεί να σε ρωτούν κιόλας αν θέλεις κανένα καφεδάκι, πολλά βαρύ και όχι, για να ξυπνήσεις επειδή θα σηκώθηκες πρωί για να καταταγείς. Φαντάζομαι ότι στον θάλαμο -εκτός κι αν έχεις δικό σου δωμάτιο- θα βρεις στρωμένο το κρεβάτι σου με σεντόνια Laura Ashley, για να μην ξεχάσεις παλιές καλές συνήθειες. Τέτοιο στρατό γιατί να μην το θέλεις; Μέχρι και αίτηση για ανακατάταξη μπορεί να κάνεις, μπας και πετύχεις να γίνεις και μονιμάς. Αυτά στον Στρατό Ξηράς, για τους προνομιούχους.

Στο Ναυτικό -εκεί δηλαδή που τον φίλο μου κάποια εποχή τον είχαν υποδεχτεί με… καντήλια, για να στρώσει από την πρώτη μέρα- τα πράγματα ασφαλώς θα είναι διαφορετικά σήμερα. Μετά τη βασική εκπαίδευση, όπου δεν θα περνάει και άσχημα, διότι ο συγκεκριμένος κλάδος -χωρίς παρεξήγηση από τους άλλους- θεωρείτο παλαιόθεν αριστοκρατικός- θα μπορούσε ο προνομιούχος μάγκας να υπηρετήσει σε θαλαμηγό. Με υπηρετικό προσωπικό, παρακαλώ, για να του σερβίρει το Daquiri με άσπρα γάντια. Το θαλάσσιο σκι επιβεβλημένο.

Όσον αφορά τους υπηρετούντες στην Αεροπορία προύχοντες, επιβεβλημένη η εκπαίδευση σε ανεμόπτερο και ριλάξ με sky diving, για να συνηθίσουν και όσοι υποφέρουν από υψοφοβία. Ωραία πράγματα. Θα μου πείτε, ποιοι τα απολαμβάνουν αυτά; Και όμως, υπάρχουν αυτοί που νομίζετε ότι δεν είναι σε θέση να τα απολαύσουν. Απλώς φοβάμαι μήπως τους αρέσει πολύ αυτού του είδους η ζωή στις Ένοπλες Δυνάμεις και θελήσουν να παρατείνουν την παραμονή τους. Ούτε απίθανο το βρίσκω, αλλά και καλό και για μας τους υπόλοιπους, που κάναμε στρατό με… καντήλια και καψόνια. Γιατί καλό; Διότι δεν θα τους έχουμε στο κεφάλι μας, μια και είναι συνήθως και πολύ φιλόδοξοι…

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή