Η αλήθεια είναι ότι δεν βγάζουν συχνά τα ΜΜΕ εκπροσώπους της κομμουνιστικής Αριστεράς, δηλαδή του ΚΚΕ. Όμως, έστω και τις λίγες φορές που ακούς κάποιο εκπρόσωπο του κομμουνιστικού κόμματος να μιλάει είναι σαν να ακούς τα «Γαλλικά Επίκαιρα», που πρόβαλλε το θρυλικό Σινεάκ, άλλων εποχών. Κι αυτό διότι τα όσα λένε αποτελούν μία αναπόληση ενός κόσμου που παρήλθε και που ενδεχομένως αρκετοί να τρομάζουν με αυτά που ακούν, διότι, σου λέει, έχει γούστο να ζουν ακόμη ο Στάλιν, ο Μπέρια και ο Αντρόποφ. Προσωπικώς ανατριχιάζω…

Δεν ξέρω ποιον κόσμο φαντάζονται, ποια Νεφελοκοκκυγία, οι εναπομείναντες και στη χώρα μας κομμουνιστές ως μουσειακό, βεβαίως, είδος. Είναι εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γιατί είναι, λέει, ένα κράμα καπιταλιστών και φασιστών που ρουφάνε με το μπουρί το αίμα των λαών. Κατά τα άλλα οι λαοί κάθε άλλο παρά έχουν ανάγκη βιταμινών σιδήρου. Χώρια που η εμμονή σε φασισμούς προσωπικώς με κάνει να διερωτώμαι αν μαζί με τον Στάλιν έχει επιβιώσει με κρυογονική ο Μπενίτο (ο Μουσολίνι, για όσους τον μπερδεύουν με κανένα αριστερό μπακ της Μπόκα Τζούνιορ). 

Μέρες που είναι, και ιδιαίτερα επειδή προέχει το να αγαπάμε αλλήλους, ας μην ξύνουμε πληγές, γιατί, ιστορικά, θα βγει πολύ κομμουνιστικό πύον. Αλλά, βρε παιδί μου, αυτοί που κόπτονται για τον λαό και τους αναξιοπαθούντες, τη φτωχολογιά και δεν ξέρω τι άλλο, μήπως έχουν βάλει το χεράκι τους -λίγο, δεν λέω πολύ- στην κατάσταση που οδήγησε στη χρεοκοπία μας; Και δεν εννοώ την άλλη Αριστερά, που κυβέρνησε και δέησε να μεταλλάξει το σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» σε «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Αριστερά».

Αλλά μπορούμε να ξεχάσουμε πως το κόμμα των κομμουνιστών, ελέγχοντας τα συνδικάτα με την μπαρουφολογία για καλύτερες συνθήκες, κατέβαζε κόσμο στους δρόμους, απαιτούσε όλο και μεγαλύτερους μισθούς, που δόθηκαν με δανεικά που τα πληρώσαμε μάλιστα με τόκους υπερημερίας, σταματούσε μέσω συνδικάτων κάθε προοδευτική μεταρρύθμιση και στο τέλος καταλήξαμε να μπούμε σε μνημόνια; Ας μην κάνουν τους πάναγνους διότι ούτε στη δική τους Νεφελοκοκκυγία δεν θα βρουν. Κατά τα άλλα προκαλούν τη συμπάθεια, διότι οι εμμονές τους σε έναν κόσμο που έχει παρέλθει δείχνει και μία ρομαντική συνέπεια. Έστω και αν η προσήλωσή τους είναι σε ένα καθεστώς που στηρίχτηκε σε εκατομμύρια νεκρών. Το ότι ζουν στον κόσμο τους φαίνεται από το ότι αγνοούν την πραγματικότητα.

Να λ.χ., ευρωεκλογές έχουμε και ούτε λίγο ούτε πολύ θεωρούν την ΕΕ κόλαση. Για πρώτη φορά όμως είναι τόσο υψηλό το ποσοστό των Ελλήνων, όπως προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις, που είναι υπέρ της ΕΕ και αισθάνονται Ευρωπαίοι. Από ποιους θα πάρουν ψήφους άραγε;

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή