Παράδοξες συµπεριφορές...

Η καθημερινότητα, πάντα αδυσώπητη, είναι αυτή που καταρρίπτει μεταξύ άλλων και μύθους. Να, για παράδειγμα ένα πρόσφατο αποτρόπαιο γεγονός. Ο άγριος ξυλοδαρμός μιας γυναίκας από τον επιφανή δικηγόρο άνδρα της. Η διασημότητα του δράστη είναι αυτή που ισοπεδώνει την έννοια της ισότητας. Πώς; Μα με τη συνεχή προβολή και ενασχόληση των Μέσων με το πρόσωπο του δράστη-δικηγόρου, που είναι και αυτό ένα είδος ανισότητας σε σχέση λόγου χάρη με ανάλογο περιστατικό -από αυτά που, δυστυχώς, συμβαίνουν καθημερινώς-, στο οποίο όμως ο δράστης είναι ένας άσημος πολίτης. Θα μου πείτε, έχει σημασία αυτό; Ίσως, ναι. Διότι είδαμε να τυγχάνει υπεράσπισης σε εκπομπή ο μεγαλοδικηγόρος, την οποία ο κατά τα άλλα πολίτης-κτήνος που ξυλοκόπησε την γυναίκα του, αλλά φουκαράς, δεν επρόκειτο να την έχει.

Άλλωστε, θα υπάρχει κάποιος λόγος που σημειώθηκε παρέμβαση του Αρείου Πάγου στην υπόθεση και που χωρίς να μπαίνει η κοινή γνώμη σε νομικές εξηγήσεις κατάλαβε ότι η παρέμβαση αυτή άνωθεν έγινε για ενδεχόμενη διακριτική μεταχείριση του δικηγόρου. Κάτι τέτοιο αντιλήφθηκε η κοινή γνώμη. Αλλά αυτό είναι θέμα της Δικαιοσύνης, όπως και το ποινικό αδίκημα που διεπράχθη…

Είναι ανησυχητικό το ότι έχουν βρεθεί άτομα να υπερασπιστούν τον δράστη μιας αποτρόπαιης πράξης. Δεδομένου, δε, ότι πρόκειται για άτομα που με «βήμα» την τηλεόραση μπορούν να επηρεάζουν την κοινωνία, προφανώς βρισκόμαστε ενώπιον φαινομένων επικίνδυνων εφόσον μερίδα τουλάχιστον της κοινής γνώμης, πεπεισμένη για τις κουταμάρες που λέγονται, θα μπορούσε να αποδέχεται να συμβαίνουν τέτοια φαινόμενα.

Μάλιστα, η «επιχειρηματολογία» που προβλήθηκε υπέρ του δικηγόρου, ότι έτσι καταστρέφεται η επαγγελματική καριέρα του (!!), εξισώνει το δικαίωμα στη ζωή που είχε το θύμα με τη σταδιοδρομία του δράστη. Διότι θα μπορούσε να ήταν «κακιά η ώρα» και τυχαίως ή από χτύπημα να την είχε σκοτώσει. Ούτε, βεβαίως, αν ήταν στη θέση του δράστη κάποιος άσημος θα ενδιαφερόταν κανένας αν έχανε τη δουλειά του. Με την έννοια αυτή της υπέρμετρης βλακείας θα μπορούσε να αποτελεί ελαφρυντικό, για κάποιον που σκοτώνει αλλά είναι εκατομμυριούχος επιχειρηματίας, η πιθανότητα να χάσει τις επιχειρήσεις του εξαιτίας της δολοφονίας που διέπραξε.

Σίγουρα δεν είναι στραβός ο γιαλός, αλλά εμείς ως κοινωνία βαδίζουμε στραβά. Είτε λόγω των παρόμοιων γεγονότων βιαιοπραγίας που συμβαίνουν, και που συνεχώς πληθαίνουν, είτε λόγω κάποιων στην κοινωνία οι οποίοι βρίσκουν δικαιολογίες για τους δράστες. Και αυτά τα φαινόμενα και τα άλλα της βιαιότητας των ανηλίκων δεν πρέπει να αποσυνδέονται. Είναι εκδηλώσεις και εκφράσεις ενός ψυχισμού που διαμορφώνεται και μέσα στην οικογένεια αλλά και από επιρροές μέσων ενημέρωσης, μέσων κοινωνικής δικτύωσης και φιλμογραφίας που προωθεί το παράδοξο στη συμπεριφορά στην υποτιθέμενη προσπάθεια να αναδείξει την «εξέλιξη» της κοινωνίας.