Η βία των γονέων...

Εφόσον είναι ακριβείς οι εκτιμήσεις της UNICEF, τα έξι στα δέκα παιδιά παγκοσμίως, κάτω των πέντε ετών, υφίστανται τις σκληρότερες τιμωρίες από τους γονείς τους για να τα κάνουν να πειθαρχήσουν, με κυρίαρχη βεβαίως τιμωρία τη σωματική βία. Ξυλοδαρμούς και χαστούκια! Η σχέση 6 στα 10 παιδάκια αντιστοιχεί σε 400.000.000 μικρές ψυχές παγκοσμίως! Το θέμα είναι ως προς το περιεχόμενό του αποκρουστικό και μπορεί να εξηγήσει πολλές από τις συμπεριφορές των παιδιών όταν μεγαλώσουν. Διότι το ζήτημα δεν είναι αν τα παιδιά από τη συμπεριφορά αυτή των γονιών τους θα χάσουν την αυτοεκτίμησή τους ή η συμπεριφορά αυτή θα βλάψει την ανάπτυξή τους, όπως εκτιμάται στη σχετική ανακοίνωση-συμπέρασμα του Οργανισμού. Αντιθέτως η απάνθρωπη στάση αυτή των γονιών δημιουργεί πρότυπο συμπεριφοράς για τα υφιστάμενα τη βαναυσότητα παιδιά. Και, επομένως, στο νεανικό μυαλό αργότερα αποτυπώνεται το μέσον της βίας ως μία φυσιολογική αντίδραση, κάθε φορά που ο νέος θα έρχεται αντιμέτωπος με κάτι που θα του απαρέσκει ή με το οποίο θα διαφωνεί.

Η έκταση της γονικής βίας, σωματικής, λεκτικής ή άλλου είδους, απέναντι στο παιδί έρχεται να αναδείξει μία αντίφαση. Από τη μία πλευρά έχουμε 400.000.000 παιδιών θυμάτων της βάναυσης συμπεριφοράς των γονιών τους και από την άλλη, πάλι παγκοσμίως και ειδικότερα στον δυτικό κόσμο, καταγράφεται μία επικίνδυνη υπογεννητικότητα. Οπότε είναι λογικό να ανακύπτει το ερώτημα για ποιο λόγο να έρχονται στον κόσμο νέες ψυχές όταν είναι πολύ πιθανό, με βάση αυτά τα στατιστικά στοιχεία, να αποτελέσουν νέα θύματα, καθώς ο κόσμος γίνεται όλο και πιο σκληρός και τα συναισθήματα έχουν υποκατασταθεί από συμφέροντα, υλικές επιδιώξεις και την ανυπαρξία στόχων, αρχών και ηθικών αναστολών. Είναι και η διαπίστωση αυτή της βίας των γονέων, για πειθαρχικούς λόγους, η συνέπεια μιας γενικότερης παρακμής -κυρίως σε ηθικό επίπεδο- που παρατηρείται σε όλες σχεδόν τις κοινωνίες. Και εν είδει σκυταλοδρομίας, ο τρόπος αυτός ανατροφής των παιδιών αφομοιώνεται από αυτά, που εξελίσσονται και αυτά σε απάνθρωπους γονείς, ανάλογα με τα πρότυπα που έχουν λάβει.

Ασφαλώς και όλοι έχουμε φτάσει στα όρια της υπομονής όταν αντιμετωπίσαμε μια παιδική συμπεριφορά που είναι φυσικό να είναι ανάλογη προς τη λογική και την ωριμότητα ενός μικρού παιδιού, δύο ή τριών ετών. Αλίμονο όμως αν ο συνετισμός μιας άγουρης ψυχής θα πρέπει να γίνεται με βιαιοπραγία, λες και απέναντί σου έχεις έναν ώριμο άνδρα ή γυναίκα. Τα παιδιά δεν τα «σπέρνεις» ούτε για να ικανοποιήσεις τον εγωισμό της διαιώνισης της γενιάς σου ούτε επειδή έχει γεννοβολήσει ο διπλανός σου. Αν δεν μπορείς να είσαι σωστός γονιός, μη σώσεις να είσαι ποτέ. Δεν θα λείψεις από την κοινωνία…