Τα τραγούδια του ΠΑΣΟΚ

Δεν ξέρω για ποιο λόγο αλλά κάθε φορά που διαβάζω ή ακούω για τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ μου έρχονται αυθόρμητα στον νου μερικά γνωστά τραγούδια. Το ένα είναι και της παλιάς καλής εποχής του Κινήματος -άσχετα αν είχε γραφτεί νωρίτερα-, το «Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς». Μόνο που αυτή την φορά το τραγούδι δεν αφορά τους ψηφοφόρους του κόμματος, αλλά αυτούς που θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. Για όσους δεν κατάλαβαν, να αναλάβουν την αρχηγία και να οδηγήσουν το κόμμα στις παλιές λαμπρές μέρες.

Τότε δηλαδή που, όπως απέδιδαν κάποιοι στον Ανδρέα ότι έλεγε, «εγώ έκανα εκλογές για να δω ποιος θα έλθει δεύτερος»! Ένα άλλο τραγούδι που μου έρχεται στον νου είναι το «Άλλος για Χίο τράβηξε, άλλος για Μυτιλήνη». Βεβαίως αυτό συνέβη επί ημερών του ΣΥΡΙΖΑ, όταν κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ διέβλεψαν -τρομάρα τους- ότι εκεί είναι το πολιτικό τους μέλλον, και τώρα ψάχνουν καράβι για να γυρίσουν πίσω. Αλλά από τους εναπομείναντες σοσιαλιστές κανένας δεν φαίνεται διατεθειμένος να τους πετάξει σωσίβιο. Εδώ πάντως έχω κι εγώ την αγωνία μου και μ’ αυτήν θα ζω μέχρι τον Οκτώβριο, που θα στηθούν οι κάλπες για να αναδειχθεί άλλος ένας διάδοχος του Ανδρέα. Που εδώ που τα λέμε, δεν ξέρω αν ήθελε να αφήσει το κόμμα του στα χέρια κάποιου από τους υποψηφίους. Ο μεγάλος δεν μεγαλοπιανόταν, τον λαϊκό έκανε, εξού και οι ζεϊμπεκιές που έριχνε υπό τα όμματα του Μαρούδα και του Κατσιφάρα. Διαφορετικά, αν ήταν κανένας σνομπ, είμαι βέβαιος ότι θα ήθελε έναν τιτλούχο για το κόμμα, ένα Δούκα λ.χ. Για τους υπόλοιπους -να πω την αμαρτία μου- δεν ξέρω αν ο τρισμέγιστος θα διάλεγε κανέναν. Διότι, ως παλιά καραβάνα στον λαϊκισμό και στην ίντριγκα, είναι βέβαιο ότι θα υπολόγιζε ποιος θα ήταν ικανός να νικήσει τον Μητσοτάκη. Κι επειδή είναι βέβαιο ότι δεν θα του γέμιζε κανείς το μάτι από τους σημερινούς υποψηφίους, μπορεί να σκεφτόταν να προωθούσε στην αρχηγία του κόμματός του τον ίδιο τον Μητσοτάκη!

Βάσει της εξής λογικής: Δεν λένε ότι, όταν δεν έχεις αντίπαλο, είναι εύκολο να κάνεις λάθη; Έτσι ο ένας Μητσοτάκης χωρίς αντίπαλο θα υπέπιπτε σε λάθη και ο άλλος θα τα εκμεταλλευόταν προς όφελος του ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε όλα είναι δυνατά στην Ελλάδα. Πώς ο δουξ των Αθηνών θέλει να είναι και αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και δήμαρχος συγχρόνως; Μια και είμαστε στην εποχή των νεωτερισμών, γιατί να μην είναι κάποιος αρχηγός σε δύο κόμματα συγχρόνως; Να, όπως στο ποδόσφαιρο. Να είναι κάποιος ιδιοκτήτης δύο ομάδων. Μόνο στην ισοπαλία θα λυπόταν…