Μια πολύ επικίνδυνη µόδα…

Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται». Την απεχθάνομαι την τακτική αυτή γιατί, αν μη τι άλλο, δείχνει ανανδρία. Ασυγχώρητη. Κατόπιν τούτου δεν θέλω να επεκταθώ στην περίπτωση του πρώην υπουργού της ΝΔ τον οποίον «αποκεφάλισε» πολιτικά ο πρωθυπουργός. Σε τελευταία ανάλυση ο πρωθυπουργός δεν μπορούσε να πράξει διαφορετικά, όταν εδώ και μήνες πλέον σύσσωμη η αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση για αλαζονεία, χωρίς στοιχεία μάλιστα, αλλά απλώς και μόνον επειδή κέρδισε αλλεπάλληλες αναμετρήσεις και με διαφορά από τους αντιπάλους της. Λογική του τύπου «ράβδος στη γωνία, άρα βρέχει».

Όμως με αφορμή το συγκεκριμένο περιστατικό και την αυτονόητη αντίδραση αξίζει να αναφερθούμε στις αντιλήψεις που έχει εδώ και χρόνια διαμορφώσει η κοινωνία για το πολιτικό προσωπικό, έστω και αν η αντίληψη είναι ισοπεδωτική και κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Τις αντιλήψεις αυτές καλό είναι να μη τις αγνοούν οι πολιτικοί, διότι η παράβλεψή τους έχει και επιπτώσεις και συνέπειες. Βεβαίως, για να αποδώσουμε τα του Καίσαρος Καίσαρι, δεν πρέπει να αγνοούμε και τις πιεστικές απαιτήσεις πολλές φορές των πολιτών προς τους πολιτικούς για την ικανοποίηση ατομικών τους θεμάτων που διαμορφώνουν ένα πελατειακό καθεστώς το οποίο κατά τα άλλα η ίδια η απαιτητική κοινωνία το εξορκίζει!

Η αλήθεια είναι ότι σε πλείστες όσες περιπτώσεις έχει διαπιστωθεί ότι διαφορετικός είναι κάποιος πριν μπει στην πολιτική και διαφορετικά χαρακτηριστικά παίρνει η προσωπικότητά του αφού μπει. Λίγοι έχουν κατορθώσει να αντισταθούν στην υπεροχή που προσδίδει -κακώς- η εξουσία και δεν έχουν διολισθήσει σε κατάχρησή της και σε αλαζονικές συμπεριφορές. Αγνοώντας μάλιστα ότι απανταχού της γης ο πολιτικός δεν είναι απλώς εκπρόσωπος του λαού αλλά και υπηρέτης του, αν σκεφτεί κανείς ότι εξαρτάται αποκλειστικά από την προτίμησή του. Έστω και αν μεσολαβεί κάποιο διάστημα μέχρι να εκφραστεί η προτίμηση αυτή.

Στη χώρα μας είναι πλήθος τα περιστατικά πολιτικής αλαζονείας που έχουν εκδηλωθεί κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Δεν γνωρίζω αν η συλλογική μνήμη τα έχει αποθηκεύσει, ώστε σήμερα να υπάρχει μία έκδηλη επιφυλακτικότητα απέναντι στους πολιτικούς και να βρίθουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με απαξιωτικές ατάκες και γελοιογραφικής φύσης βιντεάκια για τον πολιτικό κόσμο. Είναι μία μόδα μάλλον επικίνδυνη, διότι η συνολική απαξίωση παραπέμπει σε άλλου είδους πολιτεύματα, αυταρχικής μορφής. Όμως γι’ αυτό έχουν την ευθύνη και αυτοί που επιπόλαια και εκ τους ασφαλούς χρησιμοποιούν τα μέσα αυτά για να επικρίνουν, όντας μάλιστα πολλές φορές άσχετοι και επιδεικτικά αμαθείς από πολιτικής πλευράς. Άλλο όμως τόσο έχει ευθύνη το πολιτικό προσωπικό, όταν αδυνατεί ή αποφεύγει να συνειδητοποιήσει τις συνέπειες της συμπεριφοράς του, όταν μάλιστα διαχρονικές πρακτικές έχουν τροφοδοτήσει δικαίως τη δυσπιστία της κοινωνίας.