Οι δουλειές και ο… σοσιαλισµός
Γύρω γύρω όλοι
Υπάρχουν τομείς στους οποίους το πολιτικό προσωπικό στρουθοκαμηλίζει. Και μάλιστα προσωπικό από συγκεκριμένο κόμμα, στο οποίο κατά βάσιν οφείλεται η εν συνεχεία χρεοκοπία της χώρας
Να αρχίσουμε με το αυτονόητο. Η στήλη αυτή και ο γράφων -και όχι μόνο εδώ- έχουν χαρακτηρίσει εγκληματικά τα όσα διέπραξε η χούντα. Με κυρίαρχο έγκλημα το δράμα της Κύπρου, που αποτέλεσε και την αφορμή και την αιτία να πέσει το δικτατορικό καθεστώς. Και τη διάλυση των Ενόπλων Δυνάμεων -οποία ειρωνεία, από στρατιωτικούς εξαιτίας της οποίας δεν μπόρεσε ο Καραμανλής να βοηθήσει στρατιωτικά την Κύπρο, όταν βρισκόταν σε εξέλιξη ο δεύτερος «Αττίλας». Τελεία και παύλα.
Θα συμφωνήσουμε σχεδόν σε όλα -σχεδόν- όσα αναλύθηκαν σε συνέδριο, με αφορμή τα πενήντα χρόνια της Μεταπολίτευσης, για τα οικονομικά της δικτατορίας, τα οποία περιγράφονται ως καταστροφικά. Μπορεί επίσης να ήταν αφορμή και το γεγονός ότι παλαιότεροι υποστηρίζουν -και ίσως να το έχουν περάσει και στους απογόνους τους- ότι επί δικτατορίας όλοι περνούσαν καλά. Με τα στοιχεία όλων όσοι μετείχαν στο συνέδριο φαίνεται ότι δεν ήταν έτσι η πραγματικότητα της εποχής.
Όμως, γιατί λέω ότι συμφωνώ σχεδόν σε όλα; Διότι υπάρχουν τομείς στους οποίους το πολιτικό προσωπικό στρουθοκαμηλίζει. Και μάλιστα προσωπικό από συγκεκριμένο κόμμα, στο οποίο κατά βάσιν οφείλεται η εν συνεχεία χρεοκοπία της χώρας! Να αναφέρω ένα παράδειγμα. Ειπώθηκαν διάφορα για την αποβιομηχανοποίηση της χώρας εκείνη την εποχή. Πιθανόν. Εκείνο όμως που ξέρω είναι ότι επί χούντας -ίσως επειδή οι δικτάτορες αναζητούσαν λαϊκό έρεισμα μέσω της δημιουργίας θέσεων εργασίας- αναπτύχθηκε η ναυπηγοεπισκευαστική βάση Περάματος, που γνώρισε ακμή, όπως και η ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, τόσο απαραίτητη ως υποδομή της πρώτης ναυτιλίας στον κόσμο. Επί των ετών της Μεταπολίτευσης, όταν ο σοσιαλισμός έκλεινε εργοστάσια και κατέβαζε κόσμο στους δρόμους, η μικρή και η μεγάλη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία αφανίστηκαν. Με αποκορύφωμα μάλιστα τη δολοφονία Περατικού, ο οποίος επρόκειτο να αγοράσει τα Ναυπηγεία Ελευσίνας!!!
Ειπώθηκε επίσης -όσον αφορά τις επενδύσεις ότι εδίδονταν επί χούντας αφειδώς δάνεια που ανεξέλεγκτα κατευθύνονταν σε επενδύσεις χωρίς προγραμματισμό κ.λπ., όπως συνέβη με την προσπάθεια ανάπτυξης της τουριστικής βιομηχανίας. Ορθώς. Αλλά ας μην ξεχνάμε, χάριν της ιστορικής αλήθειας, και επειδή κάνουν ότι αγνοούν, πως επί σοσιαλιστικών ημερών υπήρχε μία άλλου είδους χρηματοδότηση ασχέτων και αφερέγγυων οικονομικά εταιρειών. Μέσω του χρηματιστηρίου -του άλλου εγκλήματος που έμεινε ατιμώρητο-, όταν εισήγοντο με ψευδή στοιχεία και αβέβαιο μέλλον εταιρείες σε τιμές εισαγωγής που καμία σχέση είχαν είτε με τα πάγια στοιχεία της εταιρείας είτε με την εσωτερική αξία της μετοχής.
Προφανώς, τα παραπάνω δεν αποτελούν εξαγνισμό της χούντας. Όμως καλόν είναι να γνωρίζουν και οι μεταγενέστεροι ότι και επί των ημερών της δημοκρατίας συνέβησαν γεγονότα που δεν θα έπρεπε να είχαν συμβεί. Και αυτά είναι μερικοί από τους λεκέδες της Μεταπολίτευσης στους οποίους αναφέρθηκε ο γράφων σε παλαιότερο σημείωμά του…
Θα συμφωνήσουμε σχεδόν σε όλα -σχεδόν- όσα αναλύθηκαν σε συνέδριο, με αφορμή τα πενήντα χρόνια της Μεταπολίτευσης, για τα οικονομικά της δικτατορίας, τα οποία περιγράφονται ως καταστροφικά. Μπορεί επίσης να ήταν αφορμή και το γεγονός ότι παλαιότεροι υποστηρίζουν -και ίσως να το έχουν περάσει και στους απογόνους τους- ότι επί δικτατορίας όλοι περνούσαν καλά. Με τα στοιχεία όλων όσοι μετείχαν στο συνέδριο φαίνεται ότι δεν ήταν έτσι η πραγματικότητα της εποχής.
Όμως, γιατί λέω ότι συμφωνώ σχεδόν σε όλα; Διότι υπάρχουν τομείς στους οποίους το πολιτικό προσωπικό στρουθοκαμηλίζει. Και μάλιστα προσωπικό από συγκεκριμένο κόμμα, στο οποίο κατά βάσιν οφείλεται η εν συνεχεία χρεοκοπία της χώρας! Να αναφέρω ένα παράδειγμα. Ειπώθηκαν διάφορα για την αποβιομηχανοποίηση της χώρας εκείνη την εποχή. Πιθανόν. Εκείνο όμως που ξέρω είναι ότι επί χούντας -ίσως επειδή οι δικτάτορες αναζητούσαν λαϊκό έρεισμα μέσω της δημιουργίας θέσεων εργασίας- αναπτύχθηκε η ναυπηγοεπισκευαστική βάση Περάματος, που γνώρισε ακμή, όπως και η ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, τόσο απαραίτητη ως υποδομή της πρώτης ναυτιλίας στον κόσμο. Επί των ετών της Μεταπολίτευσης, όταν ο σοσιαλισμός έκλεινε εργοστάσια και κατέβαζε κόσμο στους δρόμους, η μικρή και η μεγάλη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία αφανίστηκαν. Με αποκορύφωμα μάλιστα τη δολοφονία Περατικού, ο οποίος επρόκειτο να αγοράσει τα Ναυπηγεία Ελευσίνας!!!
Ειπώθηκε επίσης -όσον αφορά τις επενδύσεις ότι εδίδονταν επί χούντας αφειδώς δάνεια που ανεξέλεγκτα κατευθύνονταν σε επενδύσεις χωρίς προγραμματισμό κ.λπ., όπως συνέβη με την προσπάθεια ανάπτυξης της τουριστικής βιομηχανίας. Ορθώς. Αλλά ας μην ξεχνάμε, χάριν της ιστορικής αλήθειας, και επειδή κάνουν ότι αγνοούν, πως επί σοσιαλιστικών ημερών υπήρχε μία άλλου είδους χρηματοδότηση ασχέτων και αφερέγγυων οικονομικά εταιρειών. Μέσω του χρηματιστηρίου -του άλλου εγκλήματος που έμεινε ατιμώρητο-, όταν εισήγοντο με ψευδή στοιχεία και αβέβαιο μέλλον εταιρείες σε τιμές εισαγωγής που καμία σχέση είχαν είτε με τα πάγια στοιχεία της εταιρείας είτε με την εσωτερική αξία της μετοχής.
Προφανώς, τα παραπάνω δεν αποτελούν εξαγνισμό της χούντας. Όμως καλόν είναι να γνωρίζουν και οι μεταγενέστεροι ότι και επί των ημερών της δημοκρατίας συνέβησαν γεγονότα που δεν θα έπρεπε να είχαν συμβεί. Και αυτά είναι μερικοί από τους λεκέδες της Μεταπολίτευσης στους οποίους αναφέρθηκε ο γράφων σε παλαιότερο σημείωμά του…
*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»