∆υστυχώς, αυτοί είµαστε...

Είναι γνωστή η ελληνοπρεπέστατη φράση «να ’μουν εγώ υπουργός» (ή πρωθυπουργός για τους πιο καβαλημένους). Και είναι βέβαιο ότι η χώρα υπό την ηγεσία τους θα πετούσε. Δεν γνωρίζω ποια ακριβώς η πολιτική που θα ακολουθούσαν. Αλλά φαντάζομαι ότι, αν ο λαός έχει ενστερνιστεί την παλαιά αρχή περί «πολυδιάστατης» εξωτερικής πολιτικής και αν λάβουμε υπ’ όψιν, τώρα που είχαμε και Ολυμπιακούς Αγώνες, πόσο όντως πολυδιάστατες είναι οι στηρίξεις ημών των Ελλήνων ως φιλάθλων, είναι βέβαιο ότι κάθε συνομιλητής μας θα μπερδευόταν.

Σε τελευταία ανάλυση δεν έχει και μεγάλη σημασία η συνέπεια, αν θέλεις να μπερδέψεις τον άλλον. Χώρια που δεν θα καταλάβει κανείς με ποιον τελικά είσαι, καθώς οι προσκολλήσεις στον έναν ή τον άλλον έχουν και συνέπειες στη διεθνή διπλωματία. Και ως γνωστόν εμείς δεν είμαστε απλώς διπλωμάτες αλλά κυρίως ανοιχτομάτες.

Να λοιπόν ένας πρακτικός οδηγός που θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στην εξωτερική μας πολιτική, που θα αποκάλυπτε μεγάλη ευελιξία στα διεθνή ζητήματα, χωρίς μάλιστα να κινδυνεύουμε να εκτεθούμε. Λ.χ. στα θέματα της βαλκανικής πολιτικής, που μας ταλαιπωρεί εδώ και χρόνια, δίνω μερικά παραδείγματα αντιμετώπισης των γειτόνων. Ή περίπου γειτόνων. Όταν οι Σέρβοι είναι εναντίον των Κροατών, υποστηρίζουμε τους Σέρβους, επειδή είναι ορθόδοξοι. Όταν οι Σέρβοι είναι εναντίον των Βόσνιων μουσουλμάνων, υποστηρίζουμε τους Σέρβους, επειδή δεν είναι μουσουλμάνοι. Επίσης υποστηρίζουμε τους Σέρβους εναντίον των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου, επειδή δεν είναι Αλβανοί. Απλά πράγματα.

Στο θέμα της Τουρκίας και γενικώς της Μέσης Ανατολής τα πράγματα είναι περισσότερο πολύπλοκα. Όταν οι Τούρκοι είναι εναντίον των Κούρδων, υποστηρίζουμε τους Κούρδους, γιατί είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Κάθε φορά που οι Τούρκοι είναι εναντίον Σύρων, υποστηρίζουμε τους Σύρους, γιατί δεν είναι Τούρκοι. Όταν οι Σύροι (γενικώς) στρέφονται εναντίον των Ισραηλινών, υποστηρίζουμε τους Σύρους, γιατί ο Σόρος είναι Εβραίος! Όταν οι Ισραηλινοί είναι εναντίον των Τούρκων, βάζουμε Χ στο ημίχρονο και άσο στο τελικό.

Σε μία πιο ευρωπαϊκή πολιτική έχουμε λ.χ. τους Ρώσους εναντίον των Γεωργιανών. Απλά τα πράγματα. Είμαστε με τους Ρώσους, γιατί ο Στάλιν ήταν Γεωργιανός. Οι Ρώσοι όμως είναι εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της οποίας είμαστε μέλος. Εδώ εξαρτάται από το τι μας δίνει η ΕΕ. Ή τι μας επιβάλλει, όπως λ.χ. την εποχή των μνημονίων. Γι’ αυτό κάποιοι θέλαν να τους τυπώσει δραχμές ο Βλαδίμηρος. Τα πράγματα στις σχέσεις μας με τους Ρώσους είναι πιο απλά όταν τα βάζουν αυτοί με τ ους διπλανούς τους. Όταν τα βάζουν λ.χ. με τους Λιθουανούς, εμείς είμαστε με τους Ρώσους, γιατί οι Λιθουανοί μάς κερδίζουν στο μπάσκετ. Αλλά και όταν είναι εναντίον των Λετονών, πάλι με τους Ρώσους είμαστε, γιατί οι Λετονοί δεν ξέρουν μπάσκετ.