Θα πρέπει να διαχωρίσουμε την ανθρωπιστική προσέγγιση της υπόθεσης Τσοχατζόπουλου, λόγω της κλονισθείσας υγείας του, από την πολιτική του σταδιοδρομία που είχε εγκληματική κατάληξη. Ο διαχωρισμός αυτός είναι αναγκαίος διότι με την ευκαιρία της αποφυλάκισής του ακούστηκαν και κάποιες φωνές συμπαράστασης, παρά το γεγονός ότι κατά την έξοδό του από τις φυλακές Κορυδαλλού οι κάμερες έδειξαν απλώς κάτι Ρομά που χειροκροτούσαν!

Κατ’ αρχάς, όσον αφορά όσους λυπούνται το άλλοτε κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που παρ’ ολίγον κιόλας να αρχηγεύσει, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι οι μαρτυρικές καταθέσεις που υπάρχουν στη σχετική δικογραφία, περί διακίνησης πολλών εκατομμυρίων ως «επιβράβευση» αυτών που ενέκριναν την προμήθεια σε συγκεκριμένους κατασκευαστές τουλάχιστον οκτώ εξοπλιστικών προγραμμάτων, αποτελεί μία από τις πλέον θλιβερές περιπτώσεις της ελληνικής Ιστορίας. Κι αυτό διότι όσοι ευρέθησαν ένοχοι ασέλγησαν ουσιαστικώς στο κορμί της πατρίδος τους. Η Δικαιοσύνη προφανώς όχι αδίκως έκρινε ενορχηστρωτή όλων των παραπάνω παρανομιών τον κ. Τσοχατζόπουλο. Επομένως, τη Δικαιοσύνη δεν θα τη λαμβάνουμε υπ’ όψιν α λα καρτ, όταν θέλουμε να λυπηθούμε κάποιον που αυτή έκρινε ένοχο.

Επιπλέον, αν βοήθησε ή όχι κόσμο ο κ. Τσοχατζόπουλος, που του γύρισε την πλάτη όταν αντελήφθη την «εντιμότητά» του και θεώρησε σκόπιμο να κρατήσει αποστάσεις, αυτό δεν μπορεί να είναι εις βάρος των ανθρώπων «που είδαν το φως το αληθινό» έστω και με καθυστέρηση. Διότι, τις βοήθειες που παρέσχε ο παρ’ ολίγον αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, τις παρέσχε -αν ήταν οικονομικής φύσεως- από τα δικά μας τα λεφτά. Ημών των φορολογουμένων δηλαδή, που πληρώνουμε ακόμη τα δάνεια για εξοπλισμούς που έκανε, και όχι βεβαίως από τον μισθουδάκο του ως βουλευτού. Σε τελευταία ανάλυση, αν θεωρούν κάποιοι ότι έχει αδικηθεί ο Ακης δεν έχουν παρά να τον ξαναπάρουν στο... ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο της ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς!

Και για να σταματήσει κάθε παραμύθι από όσους έχουν κοντή μνήμη… Η ανάγκη για συνεχή ενίσχυση ή ανανέωση του αμυντικού εξοπλισμού της χώρας και μάλιστα σε αναλογία πολύ μεγαλύτερη από τους εξοπλισμούς άλλων ευρωπαϊκών χωρών, …………..γίνεται για συγκεκριμένους λόγους τους οποίους οι άλλες χώρες δεν έχουν. Και ο νοών νοείτω. Είναι προμήθειες που πληρώνονται από το υστέρημα του ελληνικού λαού και αποβλέπουν στη διατήρηση της ακεραιότητας της χώρας έναντι κάθε έξωθεν επιβουλής. Αυτός ο σκοπός, ιδωμένος στο πλαίσιο της ιστορικής πορείας της χώρας, είναι περίπου ιερός. Οσοι επομένως, καίτοι αρμόδιοι για την ενίσχυση αυτή της πατρίδος, θεώρησαν την εθνική αυτή ανάγκη ως ευκαιρία δικού τους πλουτισμού έχουν διαπράξει αδίκημα ισοδύναμο με εσχάτη προδοσία. Η πατρίδα τους, τους ανέθεσε την εξασφάλιση της άμυνάς της και αυτοί πρόδωσαν την εμπιστοσύνη της, πλουτίζοντας εις βάρος της και εις βάρος του λαού της.

Το θλιβερό -και ίσως το μόνο άδικο για τον ζηλώσαντα βίο μεγιστάνα Ακη- είναι ότι, πολλά χρόνια μετά, αυτός εμφανίζεται ως το εξιλαστήριο θύμα του πολιτικού συστήματος, καθώς υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι δεν ήταν ο μόνος που «μήδισε», αλλά απλώς δεν ήξερε να προφυλαχτεί. Κατά τα άλλα, για τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας ο Ακης Τσοχατζόπουλος αποτέλεσε σύμβολο των πολιτικών και οικονομικών ατασθαλιών του πολιτικού συστήματος και, υπ’ αυτήν την έννοια, έχει συμβάλει με την πολιτεία του σημαντικά στην απαξίωση του πολιτικού κόσμου. Επιπλέον, είναι ο κύριος εκφραστής, λόγω της κορυφαίας θέσης του στην πολιτική ζωή της Μεταπολίτευσης, των περιόδων της που δεν διακρίνονται για χρηστότητα στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος αλλά για απίθανο λαϊκισμό, εκμαυλισμό της κοινωνίας και διαφθορά συνειδήσεων. Τα αποτέλεσματα των χρυσών εποχών του Ακη και των συν αυτώ τα βιώνει στο πετσί του ένας εύπιστος λαός. Και ευεπίφορος σε παραπλανήσεις από λαοπλάνους...

Από την Ελευθερία του Τύπου