Από ψευδοϋποκατάστατα του κομμουνισμού, σε μία νέα εκλεπτυσμένη, υποτίθεται, συσκευασία δεν θα περίμενε κανείς προσήλωση σε αποκρουστικές για τα υποκατάστατα αυτά, έννοιες όπως δημοκρατία και ελευθερία. Κυρίως ελευθερία του λόγου και της σκέψης. Άλλωστε έστω και ως ερζατς με μικροαστικές αντιλήψεις οι ΣΥΡΙΖΑΙοι δεν θα μπορούσαν παρά να είναι συνεπείς με τον Λένιν τους. Κατά τον οποίον η ελευθερία είναι τόσο πολύτιμη, ώστε πρέπει να δίδεται σε...μερίδες.

Η εισαγωγή αυτή είναι αναγκαία για να «δικαιολογηθούν» στάσεις και αντιδρασεις μίας κυβέρνησης που τείνουν να συνορεύσουν με συμπεριφορές -που οι παλαιότεροι βίωσαν και οι νεότεροι πληροφορήθηκαν- ανάλογες με εκείνες της ελληνικής χούντας. Και αυτά από μία κυβέρνηση που εξελέγη μεν με τους όρους που επιβάλει ένα δημοκρατικό καθεστώς, αλλά έχει πάρει διαζύγιο από τους κανόνες του.

Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ εμπράκτως δείχνει όλο και μεγαλύτερη δυσανεξία προς τα ΜΜΕ τα οποία της ασκούν κριτική. Στο κυβερνητικό σκόπευτρο επίζηλο θέση κατέχει ο Όμιλος των «Παραπολιτικών» και ο Όμιλος Alter Ego που εκδίδει τις εφημερίδες ΒΗΜΑ και ΝΕΑ. Ο λόγος απλός. Η έντονη κριτική που ασκούν στα κυβερνητικά πεπραγμένα είναι τεκμηριωμένη και θεμελιωμένη πάντα με στοιχεία. Και άρα μεταφέρεται έτσι στην κοινή γνώμη μια πραγματικότητα την οποία πολλές φορές η κυβέρνηση θέλει να την καταστήσει αόρατη. Η κυβέρνηση προτιμάει την ...διαφήμιση κατα τον ορισμό που έδωσε στην είδηση, ο ιδρυτής μίας ιστορικής και εμβληματικής εφημερίδας, των TIMES του Λονδίνου. Είδηση είναι αυτό που κάποιος σε κάποια στιγμή δεν θέλει να αποκαλυφθεί. Όλα τα άλλα είναι ...διαφήμιση. Απλώς η κυβέρνηση δεν εννοεί να καταλάβει –και ούτε πρόκειται- ότι οι δύο εκδοτικοί Όμιλοι δεν είναι διαφημιστικές εταιρίες!

Οι εφημερίδες και των δύο Ομίλων δεν έχουν στο πελατολόγιό τους κυβερνήσεις και κόμματα. Πελάτη που τις συντηρεί έχουν την κοινωνία. Σε αυτήν στηρίζονται και δεν είναι δυνατόν να κρύβουν την αλήθεια επειδή αυτή δεν είναι αρεστή στους εκάστοτε κυβερνώντες.

Αποτελούν τον αντίλαλο μιας κοινωνίας που είναι έξαλλη με την κυβέρνηση. Επειδή λοιπόν είτε το θέλει είτε όχι η κυβέρνηση οι εφημερίδες των δύο Ομίλων είναι η φωνή του λαού είναι υποχρεωμένες να δημοσιοποιούν τη φωνή αυτή που ο κ. Τσίπρας, οι υπουργοί του και τα λοιπά στελέχη του κόμματός του αγνοουν επιδεικτικώς. Και βέβαιως η αλαζονεία αυτή και μάλιστα απέναντι στον λαό, θα τους στοιχίσει ακριβά.

Είναι προς όφελος της κυβέρνησης να αντιληφθεί ότι ο Τύπος είναι η αντιπολίτευση του πολίτη απέναντι στην εξουσία, στη αντιπολίτευση, στα κόμματα συνολικά. Ας μην ξεχνάει ότι οι εφημερίδες «ψηφίζονται» κάθε μέρα. «Ψηφίζονται» για να ενημερώνουν τον πολίτη με όσα θα του επιτρέψουν να διαμορφώσει την πολιτική του συμπεριφορά. «Ψηφίζονται»

με την απαίτηση να αποκαλύπτουν αυτά που η εξουσία πολλές φορές θέλει να κρύψει. Αν δεν συνέβαινε αυτό δεν θα είχε καμμία βαρύτητα το λεγόμενο «πολιτικό κόστος».

«Ψηφιζόμαστε» για να αποτελούμε το ισχυρότερο ανάχωμα κατα των αυθαιρεσιών, στις οποίες, η εξουσία καταφεύγει για τα συμφέροντα αυτών που την αποτελούν. «Ψηφιζόμαστε» καθημερινά γιατι είμαστε η φωνή του ανώνυμου πολίτη. Πόσοι άραγε, από την πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου, δεν μετενόησαν που έκλεισαν τα αυτιά τους σ’ αυτή τη δυσαρεστη ενίοτε φωνή,πιστεύοντας ότι ο Τύπος τους μάχεται, ενώ αυτός, απλά, τους προειδοποιούσε; Ήλθε η ώρα να μετανοήσει και η κυβέρνηση που εξακολουθεί να αποφεύγει να αφουγκραστεί την λαϊκή αγανάκτηση, που με τόση ακρίβεια τους μεταφέρουν τα «Παραπολιτικά», το ΒΗΜΑ και τα ΝΕΑ.