Το «πόθεν έσχες» αποτελεί υποχρέωση για πολλές κατηγορίες ( πολιτικούς, δημοσιογράφους κλπ). Για να υπάρξει πάταξη της φοροδιαφυγής θα πρέπει να επεκταθεί σε όλους τους Ελληνες. Η εξαίρεση των δικαστικών έστω και από ένα μέρος των διατάξεων που το διέπουν αδικεί κατ´ αρχήν τους ίδιους. Ο δικαστικός πρέπει να αποτελεί παράδειγμα. Οχι να παίρνει αποφάσεις που τον εξαιρούν, επειδή έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι. Η ισονομία πρέπει να είναι απαράβατη αρχή κάθε Δημοκρατίας.

Αλλο η κριτική, όμως, μιας απόφασης και άλλο η διαπόμπευση της Δικαιοσύνης με αιχμή του δόρατος το «πόθεν έσχες». Γιατί αυτήν την εικόνα δίνει η κυβέρνηση. Οτι επιχειρεί να απαξιώσει του δικαστές στα μάτια των πολιτών και να προκαλέσει την λαική αγανάκτηση για τους «προνομιούχους» δικαστικούς που αρνούνται τον δημοκρατικό έλεγχο των «πόθεν έσχες» τους.

Αλήθεια το «πόθεν έσχες» μόνο ενόχλησε τον κ.Τσίπρα και τον κ.Κοντονή; Τι έκανε η κυβέρνηση για να διορθώσει τις παθογένειες στον τρόπο λειτουργίας της Δικαιοσύνης; Για τα πολλά χρόνια που περνάνε για να βγει μια τελεσίδικη απόφαση; Για τις μεγάλες καθυστερήσεις που επιδείξουν τον κίνδυνο των παραγραφών; Για τους μήνες που χρειάζονται ακόμη και για το πιο απλό, να καθαρογραφεί μια απόφαση;

Η κυβέρνηση Τσίπρα «πατάει» στο «πόθεν έσχες» των δικαστών και για ένα λόγο ακόμη. Να δείξει ότι διατηρεί το ηθικό πλεονέκτημα της όταν την ίδια στιγμή αρνείται την κοινοβουλευτική διερεύνηση υποθέσεων με σκοτεινές πτυχές, με προεξάχουσα την πώληση στρατιωτικού εξοπλισμού μέσω του φερόμενου ως μεσάζοντα Βασίλειου Παπαδόπουλου στη Σαουδική Αραβία που ανεκλήθη κάτω από την πίεση ενός καταιγισμού αποκαλύψεων για την κατάθεση «μη γνήσιων εγγράφων» από τον υπουργό Αμυνας Πάνο Καμμένο στη Βουλή όπως τον κατήγγειλε η ΝΔ.

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας από το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του 2016 επιχείρησε καραμπινάτη παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης όταν υποστήριξε ότι θα ήταν «αδιανόητο» να κριθεί αντισυνταγματικός ο νόμος Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες. Τελικά κρίθηκε αντισυνταγματικός στο μεγαλύτερο μέρος του και ο πόλεμος με την Δικαιοσύνη κλιμακώθηκε. Ο πρωθυπουργός έχει αναφερθεί και σε «θεσμικά εμπόδια». Οι πάλαι ποτέ «αριστεροί» του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ δυσανασχετούν τώρα με δικαστικές αποφάσεις που δεν δικαιώνουν μέτρα που πάρθηκαν κατ´ επιταγήν της τρόικας και για τα οποία θα αντιδρούσαν σφόδρα εάν ήταν στην αντιπολίτευση. Η εξουσία κάνει ως φαίνεται ελαστικές τις συνειδήσεις και χαλαρά τα κριτήρια.

Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα όρισε τη νέα ηγεσία της Δικαιοσύνης κάνοντας μάλιστα μεγάλες βουτιές στην επετηρίδα. Και πάλι όμως δεν της αρέσουν αρκετές αποφάσεις οπότε με σημαία το «πόθεν έσχες» κλιμακώνει την πίεση και προβαίνει σε δημόσιες καταγγελίες που απροκάλυπτα παραπέμπουν σε απόπειρες εκφοβισμού.

Η Δικαιοσύνη είναι το αποκοπούμπι του φτωχού. Αλλά και ο επενδυτής αποθαρρύνεται όταν ξέρει ότι για να προχωρήσει μία υπόθεση του θα πρέπει να περάσει μέσα από συμπληγάδες.

Οταν υπάρχει σύγκρουση κυβέρνησης και Δικαιοσύνης τίποτε καλό δεν προμηνύεται. Οι δικαστές δεν μπορεί να χωρίζονται σε ημέτερους και υμέτερους. Η κοινωνία αισθάνεται ανασφαλής. Η Δημοκρατία μπαίνει σε δοκιμασία. Χώρια που η Ελλάδα στέλνει το μήνυμα ότι η κυβέρνηση της μετέρχεται σε καθεστωτικές συμπεριφορές που προσιδιάζουν σε τριτοκοσμικές χώρες. Αυτός ο «πόλεμος» μόνο κακό κάνει. Η κυβέρνηση ας πάψει να λειτουργεί με μικροκομματικά κίνητρα. Ας πάψει επιτέλους να παίζει με τη φωτιά.