Μάνα, ξύπνα... Προ των πυλών ο «ιερός πόλεμος» από τον Ερντογάν
Η τύχη της Αγίας Σοφίας κρίνεται την ερχόμενη Πέμπτη 2 Ιουλίου από το τουρκικό Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο και θα εξετάσει αίτημα ακύρωσης του προεδρικού διατάγματος του 1934 επί Κεμάλ, που μετέτρεψε τον παγκόσμιο ναόμνημείο σε μουσείο, και επαναλειτουργίας του ως τζαμιού. Ηδη ο Ταγίπ Ερντογάν έχει ανάψει το «πράσινο φως» γι’ αυτόν τον «ιερό πόλεμο» εναντίον της Ελλάδας και της οικουμένης. Θα πρόκειται για την επόμενη άλωση της Κωνσταντινούπολης.
Ο «ιερός» Αττίλας (απλώς, να θυμίσω ότι «Αττίλας» ήταν ο κωδικός της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο) είναι αναπόφευκτος, καθώς ο Ερντογάν είναι πανίσχυρος και έχει προετοιμάσει τον λαό επί σει ρά ετών... Στις αρχές του 2015 προβλήθηκε βίντεο στο οποίο το οικουμενικών διαστάσεων μνημείο της Αγίας Σοφίας παρουσιάζεται, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, ως τέμενος, με τους μουεζίνηδες να καλούν τον λαό σε προσευχή...
Ο Ερντογάν έχει ξεκινήσει τη «μάχη» για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί από το 2005, όταν ακόμη ήταν πρωθυπουργός. Τον Μάρτιο του 2009 το ΣτΕ απέρριψε την προσφυγή. Υστερα από έφεση, η υπόθεση μεταφέρθηκε στα ανώτερα κλιμάκια του τουρκικού ΣτΕ, το οποίο στις 10 Δεκεμβρίου 2012 έλαβε την ίδια απόφαση, ενώ στις 6 Απριλίου 2015 απέρριψε νέα προσφυγή. Η προσπάθεια συνεχίστηκε και το 2016. Η πρώτη βεβήλωση έγινε τον Ιούνιο του 2016, όταν διαβάστηκε μέσα στην Αγία Σοφία η πρωινή προσευχή από το Κοράνι κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού (για 30 ημέρες, από τις 6 Ιουνίου έως τις 5 Ιουλίου) από τον μουεζίνη, σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση.
Δυστυχώς, η Αγία Σοφία δεν αναφέρεται από την UNESCO ξεκάθαρα ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά είναι μέρος από το 1985 της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς του «ιστορικού τομέα της Κωνσταντι νούπολης», στον οποίο περιλαμβάνονται και άλλα οικοδομήματα.
Ερντογάν... über alles: Από τον Ιούλιο του 2018 το διάταγμα με το οποίο μεταφέρονται όλες οι εξουσίες στον πρόεδρο δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης στην Αγκυρα, μετατρέποντας και τυπικά το πολιτικό σύστημα της Τουρκίας σε προεδρικό και καθιστώντας τον Ερντογάν απόλυτο κυρίαρχο. Με το διάταγμα αυτό τροποποιήθηκαν νόμοι που χρονολογούνται από το 1924 μέχρι το 2017 για τις αρμοδιότητες του πρωθυπουργού και του Υπουργικού Συμβουλίου, αντικαθιστώντας τις με τον πρόεδρο και την προεδρία. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επανεξελέγη αρχηγός του κράτους, αποκτώντας την εκτελεστική προεδρία που επιθυμούσε διακαώς και συγκεντρώνοντας σχεδόν το σύνολο των εξουσιών στα χέρια του. Ηδη δύο χρόνια συμπληρώνονται από την ορκωμοσία του ως προέδρου της Τουρκίας. Είχαν προηγηθεί οι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες έδιναν στον πρόεδρο ενισχυμένες εξουσίες. Ο Ερντογάν είναι ταυτόχρονα επικεφαλής της κυβέρνησης, αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων και, φυσικά, πρόεδρος του ΑΚΡ.
Σε αυτά τα χρόνια, από το 2003, όταν ανέλαβε πρωθυπουργός, μέχρι σήμερα, η Ελλάδα είχε επτά πρωθυπουργούς Κώστας Σημίτης, Κώστας Καραμανλής, Γιώργος Παπανδρέου, Λουκάς Παπαδήμος, Αντώνης Σαμαράς, Αλέξης Τσίπρας και Κυριάκος Μητσοτάκης. Δυστυχώς, κάποιοι από αυτούς άφησαν ελεεινό αποτύπωμα στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Εχει, αλήθεια, πραγματικά μεγάλη σημασία; Εκείνο που όντως αξίζει να διερωτηθεί κανείς είναι το γιατί σε αυτόν τομέα, ο οποίος καθορίζει την ίδια την ύπαρξη της χώρας και του Ελληνισμού γενικότερα, η μια ήττα διαδέχεται την άλλη. Το Μακεδονικό, παρά τις σταθερές γραμμές που είχαν διαμορφωθεί το 2008 επί Κώστα Καραμανλή, αποτελεί καλό παράδειγμα για το τι μπορεί να πάει ολέθρια, όπως έγινε με την επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών. Και στα Ελληνοτουρκικά αναδύονται φαιδροί «νέοι φωστήρες» με μια επικίνδυνη οικονομίστικη αντίληψη της γεωπολιτικής αξίας της χώρας. Ωστόσο, η γεωπολιτική εξισορρόπηση με την Τουρκία διολίσθησε σε ήττα και το σήμερα χρειάζεται ένα σοβαρό, έξυπνο και αξιόπιστο γεωστρατηγικό σχέδιο για να δημιουργηθεί ένα μοντέλο που θα αφήνει τις κλίκες του ΕΛΙΑΜΕΠ «έξω» και τους ελάχιστους σοβαρούς παίκτες «μέσα». Τα ψέματα έχουν προ πολλού τελειώσει.
Ο «ιερός» Αττίλας (απλώς, να θυμίσω ότι «Αττίλας» ήταν ο κωδικός της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο) είναι αναπόφευκτος, καθώς ο Ερντογάν είναι πανίσχυρος και έχει προετοιμάσει τον λαό επί σει ρά ετών... Στις αρχές του 2015 προβλήθηκε βίντεο στο οποίο το οικουμενικών διαστάσεων μνημείο της Αγίας Σοφίας παρουσιάζεται, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, ως τέμενος, με τους μουεζίνηδες να καλούν τον λαό σε προσευχή...
Ο Ερντογάν έχει ξεκινήσει τη «μάχη» για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί από το 2005, όταν ακόμη ήταν πρωθυπουργός. Τον Μάρτιο του 2009 το ΣτΕ απέρριψε την προσφυγή. Υστερα από έφεση, η υπόθεση μεταφέρθηκε στα ανώτερα κλιμάκια του τουρκικού ΣτΕ, το οποίο στις 10 Δεκεμβρίου 2012 έλαβε την ίδια απόφαση, ενώ στις 6 Απριλίου 2015 απέρριψε νέα προσφυγή. Η προσπάθεια συνεχίστηκε και το 2016. Η πρώτη βεβήλωση έγινε τον Ιούνιο του 2016, όταν διαβάστηκε μέσα στην Αγία Σοφία η πρωινή προσευχή από το Κοράνι κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού (για 30 ημέρες, από τις 6 Ιουνίου έως τις 5 Ιουλίου) από τον μουεζίνη, σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση.
Δυστυχώς, η Αγία Σοφία δεν αναφέρεται από την UNESCO ξεκάθαρα ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά είναι μέρος από το 1985 της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς του «ιστορικού τομέα της Κωνσταντι νούπολης», στον οποίο περιλαμβάνονται και άλλα οικοδομήματα.
Ερντογάν... über alles: Από τον Ιούλιο του 2018 το διάταγμα με το οποίο μεταφέρονται όλες οι εξουσίες στον πρόεδρο δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης στην Αγκυρα, μετατρέποντας και τυπικά το πολιτικό σύστημα της Τουρκίας σε προεδρικό και καθιστώντας τον Ερντογάν απόλυτο κυρίαρχο. Με το διάταγμα αυτό τροποποιήθηκαν νόμοι που χρονολογούνται από το 1924 μέχρι το 2017 για τις αρμοδιότητες του πρωθυπουργού και του Υπουργικού Συμβουλίου, αντικαθιστώντας τις με τον πρόεδρο και την προεδρία. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επανεξελέγη αρχηγός του κράτους, αποκτώντας την εκτελεστική προεδρία που επιθυμούσε διακαώς και συγκεντρώνοντας σχεδόν το σύνολο των εξουσιών στα χέρια του. Ηδη δύο χρόνια συμπληρώνονται από την ορκωμοσία του ως προέδρου της Τουρκίας. Είχαν προηγηθεί οι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες έδιναν στον πρόεδρο ενισχυμένες εξουσίες. Ο Ερντογάν είναι ταυτόχρονα επικεφαλής της κυβέρνησης, αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων και, φυσικά, πρόεδρος του ΑΚΡ.
Σε αυτά τα χρόνια, από το 2003, όταν ανέλαβε πρωθυπουργός, μέχρι σήμερα, η Ελλάδα είχε επτά πρωθυπουργούς Κώστας Σημίτης, Κώστας Καραμανλής, Γιώργος Παπανδρέου, Λουκάς Παπαδήμος, Αντώνης Σαμαράς, Αλέξης Τσίπρας και Κυριάκος Μητσοτάκης. Δυστυχώς, κάποιοι από αυτούς άφησαν ελεεινό αποτύπωμα στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Εχει, αλήθεια, πραγματικά μεγάλη σημασία; Εκείνο που όντως αξίζει να διερωτηθεί κανείς είναι το γιατί σε αυτόν τομέα, ο οποίος καθορίζει την ίδια την ύπαρξη της χώρας και του Ελληνισμού γενικότερα, η μια ήττα διαδέχεται την άλλη. Το Μακεδονικό, παρά τις σταθερές γραμμές που είχαν διαμορφωθεί το 2008 επί Κώστα Καραμανλή, αποτελεί καλό παράδειγμα για το τι μπορεί να πάει ολέθρια, όπως έγινε με την επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών. Και στα Ελληνοτουρκικά αναδύονται φαιδροί «νέοι φωστήρες» με μια επικίνδυνη οικονομίστικη αντίληψη της γεωπολιτικής αξίας της χώρας. Ωστόσο, η γεωπολιτική εξισορρόπηση με την Τουρκία διολίσθησε σε ήττα και το σήμερα χρειάζεται ένα σοβαρό, έξυπνο και αξιόπιστο γεωστρατηγικό σχέδιο για να δημιουργηθεί ένα μοντέλο που θα αφήνει τις κλίκες του ΕΛΙΑΜΕΠ «έξω» και τους ελάχιστους σοβαρούς παίκτες «μέσα». Τα ψέματα έχουν προ πολλού τελειώσει.
