Νέα Τάξη Πραγμάτων – Μέρος 2ο
Η πραγματική αντίδραση και στην Παλαιά και στη Νέα Τάξη Πραγμάτων θα προέλθει από ανεξάρτητους, συνειδητοποιημένους ανθρώπους, που έχουν κατανοήσει τους μηχανισμούς χειραγώγησης
Στις µυστικές υπηρεσίες ισχύει το αξίωµα ότι ο καλύτερος τρόπος για να κρύψεις κάτι είναι να το εκθέσεις σε κοινή θέα. Ετσι, όταν η Γερµανία ήθελε να κρύψει το καινούργιο πολεµικό αεροπλάνο της Messerschmidt, το παρουσίασε το 1938 στην Αεροπορική Εκθεση των Παρισίων, ενώ οι µυστικοί πράκτορες των άλλων κρατών έψαχναν αλλού για τα νέα όπλα της. Με τον ίδιο τρόπο η Μυστική Υπερκυβέρνηση δεν εργάζεται κατά κανόνα σε υπόγειες κρύπτες ή σε µυστικούς, υπόγειους διαδρόµους. Είναι µέσα στον Λευκό Οίκο, στο Κογκρέσο, στη Ντάουνινγκ Στριτ και στα Κοινοβούλια των πέντε «ισοβιτών».
Οπως επισηµαίνει ο δρ John Coleman: «Σταµατήστε για µια στιγµή και σκεφτείτε πώς ο πρόεδρος Bush διέταξε τη σφαγή 150.000 Ιρακινών στρατιωτών σε ένα κοµβόι στρατιωτικών οχηµάτων, που έφεραν λευκές σηµαίες, στον δρόµο της επιστροφής τους προς το Ιράκ. Από πού πήρε ο πρόεδρος Bush διαταγές για να ενεργήσει µε αυτόν τον τερατώδη τρόπο; Τις πήρε από το Βασιλικό lνστιτoύτo για τα ∆ιεθνή Θέµατα (Royal Institυte for International Aff airs – RIΙA), το οποίο έλαβε την εντολή από την Επιτροπή των Τριακοσίων». Η ΛΕΣΧΗ της Ρώµης είναι ένας από τους πιο σηµαντικούς πολιτικούς βραχίονες της Επιτροπής των Τριακοσίων. Οι άλλοι είναι η Λέσχη Μπίλντερµπεργκ και η Τριµερής Επιτροπή. Η Λέσχη Μπίλντερµπεργκ Ιδρύθηκε το 1968 από σκληροπυρηνικά µέλη της αρχικής οµάδας Morgenthau, έπειτα από µια κλήση του Aurelio Peccei για µια νέα και επείγουσα εκστρατεία ώστε να επιταχυνθούν τα σχέδια της Παγκόσµιας Κυβέρνησης, συνήθως ονοµαζόµενης ως «Νέας Τάξης Πραγµάτων».
Η κλήση του Peccei απαντήθηκε από αρκετούς «σχεδιαστές του µέλλοντος» από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τη Σουηδία, τη Βρετανία, την Ελβετία και την lαπωνία. Την περίοδο 1968-1972, η Λέσχη της Ρώµης έγινε µια συνεκτική οµάδα κοινωνιολόγων, παγκοσµιολόγων, σχεδιαστών του µέλλοντος και διεθνιστών κάθε είδους. Το βιβλίο του Peccei «Human quality» («Η ανθρώπινη ποιότητα») αποτέλεσε τη βάση του δόγµατος που υιοθετήθηκε από την πολιτική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.
Ακολουθεί ένα απόσπασµα από αυτό το βιβλίο του δρος Peccei: «∆εν πρέπει ποτέ να κουραστούµε να επαναλαµβάνουµε πόσο ανόητο είναι να εξισώνουµε την παρούσα, βαθιά παθολογική κατάσταση και τη λαθεµένη ρύθµιση ολόκληρου του ανθρώπινου συστήµατος µε την οποιαδήποτε κυκλική κρίση ή τις µεταβατικές καταστάσεις. Εφόσον ο άνθρωπος έχει ανοίξει το κουτί της Πανδώρας των νέων τεχνολογιών, έχει υποφέρει από ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασµό, από τη µανία για ανάπτυξη, από ενεργειακές κρίσεις, από πραγµατικές ή ενδεχόµενες ελλείψεις των φυσικών πόρων, από την υποβάθµιση του περιβάλλοντος, από την πυρηνική τρέλα και από µια στρατιά παρόµοιων προβληµάτων».
Σε αυτά τα λόγια βασίστηκε το πρόγραµµα που υιοθετήθηκε αργότερα από την πλαστή «περιβαλλοντική» κίνηση που δηµιούργησε η ίδια η Λέσχη της Ρώµης, για να αµβλύνει και να ανακόψει τη βιοµηχανική ανάπτυξη. Το Ινστιτούτο Τάβιστοκ, το Ιδρυµα Ερευνών του Στάνφορντ (Stanford Research Institute), το Ινστιτούτο Κοινωνικών Σχέσεων (Institute for Social Relations) και στην πραγµατικότητα ολόκληρο το ευρύ φάσµα των ερευνητικών οργανισµών στην εφαρµοσµένη κοινωνική ψυχολογία, είτε έχει αντιπροσώπους στο συµβούλιο της Λέσχης της Ρώµης είτε αυτοί ενεργούν ως σύµβουλοί της, έπαιξαν έναν καθοδηγητικό ρόλο στην προσπάθεια του ΝΑΤΟ να υιοθετήσει την «Υδροχοϊκή Συνωµοσία».
Ο Peccei ήταν επικεφαλής του Οικονοµικού Συµβουλίου του Ατλαντικού Ινστιτούτου για τρεις δεκαετίες και διευθυντής της βιοµηχανίας αυτοκινήτων Fiat του Giovanni Agnelli. Η Λέσχη της Ρώµης είναι ένας συνωµοτικός µηχανισµός κάλυψης, ένας «γάµος» µεταξύ των Αγγλοαµερικανών µεγάλων επενδυτών, από τη µια, και των παλαιών ολιγαρχικών οικογενειών της Ευρώπης -ιδιαίτερα της ονοµαζόµενης «αριστοκρατίας» του Λονδίνου, της Βενετίας και της Γένοβας-, από την άλλη. Το κλειδί για τον επιτυχή έλεγχο του κόσµου είναι η ικανότητά τους να δηµιουργούν και να διαχειρίζονται µεγάλες οικονοµικές υφέσεις και, τελικά, οικονοµικές κρίσεις. Ποιος, όµως, χρηµατοδοτεί τη Λέσχη της Ρώµης; Η ίδια πουθενά δεν το αναφέρει και προσπαθεί µάλλον επιµελώς να το αποκρύψει ή να το αντιπαρέλθει εύσχηµα, δηλώνοντας ότι «τα µέλη της αφιερώνουν τον χρόνο και τις ικανότητές τους για να εξυπηρετήσουν την ανθρωπότητα»... Η ίδια η Λέσχη της Ρώµης, άλλωστε, το έχει δηλώσει καθαρά ότι είναι «χαµηλού προφίλ» και γι’ αυτό προτιµά να δουλεύει περισσότερο στο παρασκήνιο παρά στο προσκήνιο, για να είναι, έτσι, πιο αποδοτική. Στην πραγµατικότητα, ο χρηµατοδότης της Λέσχης της Ρώµης είναι το λεγόµενο German Marshall Fund (Γερµανικό Κεφάλαιο Μάρσαλ), µια κοινότοπη ονοµασία, για να µην τραβάει την προσοχή. Λέγεται ότι τα µέλη του, που τα περισσότερα σχετίζονται µε το ΝΑΤΟ και τη Λέσχη της Ρώµης, περιλαµβάνουν τον David Rockefeller της Chase Manhattan Bank, τον Gabriel Hague των φηµισµένων βιοµηχανιών Hanover Trust και Finance Corporation, τον Milton Katz του Ιδρύµατος Ford, την Elizabeth Midgely, αντιπρόσωπο των HΠA στη Λέσχη της Ρώµης, και το World Wildlife Fund (Παγκόσµιο Ταµείο για την Αγρια Ζωή - WWF), τον πρίγκιπα Φίλιππο, τον Β.R. Giff ord, διευθυντή του Russell Sage Foundation, τον Guido Goldman του Aspen Institute, τον Thomas Ι. Hughes του Carnegie Endowment Fund, τους Dennis Meadows και Jay Forrestor του ΜΙΤ κ.ά. Εδώ ανήκε κάποτε και ο παλιός πρόεδρος της Σοσιαλιστικής ∆ιεθνούς, Willy Brandt!
Η Λέσχη της Ρώµης και το German Marshall Fund είναι δύο κορυφαία ιδρύµατα υψηλής οργάνωσης, που λειτουργούν κάτω από την κάλυψη του ΝΑΤΟ, ενώ η πλειονότητα των ανώτερων διοικητικών υπαλλήλων της προέρχεται από το ΝΑΤΟ. Η Λέσχη της Ρώµης διατύπωσε όλα όσα διακήρυξε το ΝΑΤΟ ως πολιτική του. Επιπλέον, µε τις δραστηριότητες του µέλους της Επιτροπής των Τριακοσίων λόρδου Carrington χώρισε τελικά το ΝΑΤΟ στο πολιτικό και το στρατιωτικό τµήµα. Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ των Τριακοσίων, παρόλο που βεβαιωµένα υφίσταται πάνω από 150 χρόνια, πήρε την τωρινή της µορφή περίπου το 1897. Συνήθως προωθούσε τις εντολές της µέσα από άλλα µέτωπα, όπως το Βασιλικό Ινστιτούτο για τα ∆ιεθνή Θέµατα (RIIA). Οταν αποφασίστηκε η δηµιουργία ενός υπερ-οργανισµού που θα έλεγχε τα ευρωπαϊκά θέµατα, το RIIA ίδρυσε το Ινστιτούτο Τάβιστοκ, το οποίο στη συνέχεια δηµιούργησε το ΝΑΤΟ. Για πέντε χρόνια το ΝΑΤΟ χρηµατοδοτούσε το German Marshall Fund. Κλείνοντας, θα πρέπει ίσως να επισηµάνουµε κάποια πράγµατα. Είναι φυσικό -έπειτα από όσα γίνονται καθηµερινά γνωστά- ο µέσος πολίτης να σχηµατίζει την αρνητικότερη άποψη για τη «Νέα Τάξη Πραγµάτων» (ΝΤΠ).
Οµως, τα πράγµατα δεν είναι πάντα τόσο απλά. Μέσα σε πολλές -και ανατριχιαστικές, είναι αλήθειααλλαγές που επιφέρει υπάρχουν αναµφισβήτητα και κάποιες βελτιώσεις, στις οποίες η «Παλαιά Τάξη Πραγµάτων» δεν θα προχωρούσε ποτέ, λόγω της φύσης των δικών της συµφερόντων. Ετσι, ούτε η αυτόµατη τοποθέτηση υπέρ όσων κατηγορούν τη Νέα Τάξη Πραγµάτων είναι σωστή. Αρκεί να γνωρίζουµε ότι τα κέντρα που προωθούν αυτή την αντίδραση είναι ακριβώς εκείνα που θα ήθελαν να κάνουν ό,τι η ΝΤΠ και προς το παρόν αποτυγχάνουν... Η πραγµατική αντίδραση και στην «Παλαιά» και στη «Νέα Τάξη Πραγµάτων» θα προέλθει από ανεξάρτητους, συνειδητοποιηµένους ανθρώπους, που έχουν κατανοήσει τους µηχανισµούς χειραγώγησης του µεγάλου ανθρώπινου δυναµικού και θα θελήσουν να αντιταχθούν. Ηδη παρατηρούνται πυρήνες αντίδρασης -προς το παρόν µη «καπελωµένοι»-, γύρω από τους οποίους συσπειρώνονται όλο και περισσότεροι άνθρωποι. Ο µεγάλος σύµµαχος αυτής της προσπάθειας είναι η σπίθα της ανθρώπινης συνειδητότητας και ο χαοτικός παράγοντας, τον οποίο, όσο κι αν έχουν προσπαθήσει να ελαχιστοποιήσουν οι ειδήµονες της χειραγώγησης, παραµένει µεγάλος και απρόβλεπτος...
Οπως επισηµαίνει ο δρ John Coleman: «Σταµατήστε για µια στιγµή και σκεφτείτε πώς ο πρόεδρος Bush διέταξε τη σφαγή 150.000 Ιρακινών στρατιωτών σε ένα κοµβόι στρατιωτικών οχηµάτων, που έφεραν λευκές σηµαίες, στον δρόµο της επιστροφής τους προς το Ιράκ. Από πού πήρε ο πρόεδρος Bush διαταγές για να ενεργήσει µε αυτόν τον τερατώδη τρόπο; Τις πήρε από το Βασιλικό lνστιτoύτo για τα ∆ιεθνή Θέµατα (Royal Institυte for International Aff airs – RIΙA), το οποίο έλαβε την εντολή από την Επιτροπή των Τριακοσίων». Η ΛΕΣΧΗ της Ρώµης είναι ένας από τους πιο σηµαντικούς πολιτικούς βραχίονες της Επιτροπής των Τριακοσίων. Οι άλλοι είναι η Λέσχη Μπίλντερµπεργκ και η Τριµερής Επιτροπή. Η Λέσχη Μπίλντερµπεργκ Ιδρύθηκε το 1968 από σκληροπυρηνικά µέλη της αρχικής οµάδας Morgenthau, έπειτα από µια κλήση του Aurelio Peccei για µια νέα και επείγουσα εκστρατεία ώστε να επιταχυνθούν τα σχέδια της Παγκόσµιας Κυβέρνησης, συνήθως ονοµαζόµενης ως «Νέας Τάξης Πραγµάτων».
Η κλήση του Peccei απαντήθηκε από αρκετούς «σχεδιαστές του µέλλοντος» από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τη Σουηδία, τη Βρετανία, την Ελβετία και την lαπωνία. Την περίοδο 1968-1972, η Λέσχη της Ρώµης έγινε µια συνεκτική οµάδα κοινωνιολόγων, παγκοσµιολόγων, σχεδιαστών του µέλλοντος και διεθνιστών κάθε είδους. Το βιβλίο του Peccei «Human quality» («Η ανθρώπινη ποιότητα») αποτέλεσε τη βάση του δόγµατος που υιοθετήθηκε από την πολιτική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.
Ακολουθεί ένα απόσπασµα από αυτό το βιβλίο του δρος Peccei: «∆εν πρέπει ποτέ να κουραστούµε να επαναλαµβάνουµε πόσο ανόητο είναι να εξισώνουµε την παρούσα, βαθιά παθολογική κατάσταση και τη λαθεµένη ρύθµιση ολόκληρου του ανθρώπινου συστήµατος µε την οποιαδήποτε κυκλική κρίση ή τις µεταβατικές καταστάσεις. Εφόσον ο άνθρωπος έχει ανοίξει το κουτί της Πανδώρας των νέων τεχνολογιών, έχει υποφέρει από ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασµό, από τη µανία για ανάπτυξη, από ενεργειακές κρίσεις, από πραγµατικές ή ενδεχόµενες ελλείψεις των φυσικών πόρων, από την υποβάθµιση του περιβάλλοντος, από την πυρηνική τρέλα και από µια στρατιά παρόµοιων προβληµάτων».
Σε αυτά τα λόγια βασίστηκε το πρόγραµµα που υιοθετήθηκε αργότερα από την πλαστή «περιβαλλοντική» κίνηση που δηµιούργησε η ίδια η Λέσχη της Ρώµης, για να αµβλύνει και να ανακόψει τη βιοµηχανική ανάπτυξη. Το Ινστιτούτο Τάβιστοκ, το Ιδρυµα Ερευνών του Στάνφορντ (Stanford Research Institute), το Ινστιτούτο Κοινωνικών Σχέσεων (Institute for Social Relations) και στην πραγµατικότητα ολόκληρο το ευρύ φάσµα των ερευνητικών οργανισµών στην εφαρµοσµένη κοινωνική ψυχολογία, είτε έχει αντιπροσώπους στο συµβούλιο της Λέσχης της Ρώµης είτε αυτοί ενεργούν ως σύµβουλοί της, έπαιξαν έναν καθοδηγητικό ρόλο στην προσπάθεια του ΝΑΤΟ να υιοθετήσει την «Υδροχοϊκή Συνωµοσία».
Η πραγματική αντίδραση και στην Παλαιά και στη Νέα Τάξη Πραγμάτων θα προέλθει από ανεξάρτητους, συνειδητοποιημένους ανθρώπους, που έχουν κατανοήσει τους μηχανισμούς χειραγώγησης
Ο Peccei ήταν επικεφαλής του Οικονοµικού Συµβουλίου του Ατλαντικού Ινστιτούτου για τρεις δεκαετίες και διευθυντής της βιοµηχανίας αυτοκινήτων Fiat του Giovanni Agnelli. Η Λέσχη της Ρώµης είναι ένας συνωµοτικός µηχανισµός κάλυψης, ένας «γάµος» µεταξύ των Αγγλοαµερικανών µεγάλων επενδυτών, από τη µια, και των παλαιών ολιγαρχικών οικογενειών της Ευρώπης -ιδιαίτερα της ονοµαζόµενης «αριστοκρατίας» του Λονδίνου, της Βενετίας και της Γένοβας-, από την άλλη. Το κλειδί για τον επιτυχή έλεγχο του κόσµου είναι η ικανότητά τους να δηµιουργούν και να διαχειρίζονται µεγάλες οικονοµικές υφέσεις και, τελικά, οικονοµικές κρίσεις. Ποιος, όµως, χρηµατοδοτεί τη Λέσχη της Ρώµης; Η ίδια πουθενά δεν το αναφέρει και προσπαθεί µάλλον επιµελώς να το αποκρύψει ή να το αντιπαρέλθει εύσχηµα, δηλώνοντας ότι «τα µέλη της αφιερώνουν τον χρόνο και τις ικανότητές τους για να εξυπηρετήσουν την ανθρωπότητα»... Η ίδια η Λέσχη της Ρώµης, άλλωστε, το έχει δηλώσει καθαρά ότι είναι «χαµηλού προφίλ» και γι’ αυτό προτιµά να δουλεύει περισσότερο στο παρασκήνιο παρά στο προσκήνιο, για να είναι, έτσι, πιο αποδοτική. Στην πραγµατικότητα, ο χρηµατοδότης της Λέσχης της Ρώµης είναι το λεγόµενο German Marshall Fund (Γερµανικό Κεφάλαιο Μάρσαλ), µια κοινότοπη ονοµασία, για να µην τραβάει την προσοχή. Λέγεται ότι τα µέλη του, που τα περισσότερα σχετίζονται µε το ΝΑΤΟ και τη Λέσχη της Ρώµης, περιλαµβάνουν τον David Rockefeller της Chase Manhattan Bank, τον Gabriel Hague των φηµισµένων βιοµηχανιών Hanover Trust και Finance Corporation, τον Milton Katz του Ιδρύµατος Ford, την Elizabeth Midgely, αντιπρόσωπο των HΠA στη Λέσχη της Ρώµης, και το World Wildlife Fund (Παγκόσµιο Ταµείο για την Αγρια Ζωή - WWF), τον πρίγκιπα Φίλιππο, τον Β.R. Giff ord, διευθυντή του Russell Sage Foundation, τον Guido Goldman του Aspen Institute, τον Thomas Ι. Hughes του Carnegie Endowment Fund, τους Dennis Meadows και Jay Forrestor του ΜΙΤ κ.ά. Εδώ ανήκε κάποτε και ο παλιός πρόεδρος της Σοσιαλιστικής ∆ιεθνούς, Willy Brandt!
Η Λέσχη της Ρώµης και το German Marshall Fund είναι δύο κορυφαία ιδρύµατα υψηλής οργάνωσης, που λειτουργούν κάτω από την κάλυψη του ΝΑΤΟ, ενώ η πλειονότητα των ανώτερων διοικητικών υπαλλήλων της προέρχεται από το ΝΑΤΟ. Η Λέσχη της Ρώµης διατύπωσε όλα όσα διακήρυξε το ΝΑΤΟ ως πολιτική του. Επιπλέον, µε τις δραστηριότητες του µέλους της Επιτροπής των Τριακοσίων λόρδου Carrington χώρισε τελικά το ΝΑΤΟ στο πολιτικό και το στρατιωτικό τµήµα. Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ των Τριακοσίων, παρόλο που βεβαιωµένα υφίσταται πάνω από 150 χρόνια, πήρε την τωρινή της µορφή περίπου το 1897. Συνήθως προωθούσε τις εντολές της µέσα από άλλα µέτωπα, όπως το Βασιλικό Ινστιτούτο για τα ∆ιεθνή Θέµατα (RIIA). Οταν αποφασίστηκε η δηµιουργία ενός υπερ-οργανισµού που θα έλεγχε τα ευρωπαϊκά θέµατα, το RIIA ίδρυσε το Ινστιτούτο Τάβιστοκ, το οποίο στη συνέχεια δηµιούργησε το ΝΑΤΟ. Για πέντε χρόνια το ΝΑΤΟ χρηµατοδοτούσε το German Marshall Fund. Κλείνοντας, θα πρέπει ίσως να επισηµάνουµε κάποια πράγµατα. Είναι φυσικό -έπειτα από όσα γίνονται καθηµερινά γνωστά- ο µέσος πολίτης να σχηµατίζει την αρνητικότερη άποψη για τη «Νέα Τάξη Πραγµάτων» (ΝΤΠ).
Οµως, τα πράγµατα δεν είναι πάντα τόσο απλά. Μέσα σε πολλές -και ανατριχιαστικές, είναι αλήθειααλλαγές που επιφέρει υπάρχουν αναµφισβήτητα και κάποιες βελτιώσεις, στις οποίες η «Παλαιά Τάξη Πραγµάτων» δεν θα προχωρούσε ποτέ, λόγω της φύσης των δικών της συµφερόντων. Ετσι, ούτε η αυτόµατη τοποθέτηση υπέρ όσων κατηγορούν τη Νέα Τάξη Πραγµάτων είναι σωστή. Αρκεί να γνωρίζουµε ότι τα κέντρα που προωθούν αυτή την αντίδραση είναι ακριβώς εκείνα που θα ήθελαν να κάνουν ό,τι η ΝΤΠ και προς το παρόν αποτυγχάνουν... Η πραγµατική αντίδραση και στην «Παλαιά» και στη «Νέα Τάξη Πραγµάτων» θα προέλθει από ανεξάρτητους, συνειδητοποιηµένους ανθρώπους, που έχουν κατανοήσει τους µηχανισµούς χειραγώγησης του µεγάλου ανθρώπινου δυναµικού και θα θελήσουν να αντιταχθούν. Ηδη παρατηρούνται πυρήνες αντίδρασης -προς το παρόν µη «καπελωµένοι»-, γύρω από τους οποίους συσπειρώνονται όλο και περισσότεροι άνθρωποι. Ο µεγάλος σύµµαχος αυτής της προσπάθειας είναι η σπίθα της ανθρώπινης συνειδητότητας και ο χαοτικός παράγοντας, τον οποίο, όσο κι αν έχουν προσπαθήσει να ελαχιστοποιήσουν οι ειδήµονες της χειραγώγησης, παραµένει µεγάλος και απρόβλεπτος...
