Ο εκτελεστικός πρόεδρος του WEF, Κλάους Σβαµπ, διατύπωσε τον στόχο της παγκόσµιας διακυβέρνησης: «Σκοπός µας ήταν να τονώσουµε µια στρατηγική διαδικασία σκέψης µεταξύ όλων των ενδιαφερόµενων µερών σχετικά µε τους τρόπους µε τους οποίους οι διεθνείς θεσµοί και ρυθµίσεις θα πρέπει να προσαρµοστούν στις σύγχρονες προκλήσεις. (...) Τα κορυφαία στελέχη του κόσµου εργάζονται σε διεπιστηµονικά, πολυµετοχικά Συµβούλια Παγκόσµιας Ατζέντας, για να εντοπίσουν κενά και ελλείψεις στη διεθνή συνεργασία και να διατυπώσουν συγκεκριµένες προτάσεις βελτίωσης».

Οι συζητήσεις αυτές διεξήχθησαν στις περιφερειακές συνόδους κορυφής του Φόρουµ κατά τη διάρκεια του 2009, καθώς και στην ετήσια συνάντηση του Φόρουµ το 2010 στο Νταβός, όπου πολλές από τις προτάσεις που προέκυψαν δοκιµάστηκαν µε υπουργούς, διευθύνοντες συµβούλους, επικεφαλής ΜΚΟ και συνδικάτων, κορυφαίους ακαδηµαϊκούς και άλλα µέλη της κοινότητας του Νταβός. (...). Αυτό το σχέδιο προωθείται από ένα παγκόσµιο δίκτυο (των καπιταλιστών και των συνεργατών τους), που περιλαµβάνει παγκόσµιες επιχειρήσεις (συµπεριλαµβανοµένων των κεντρικών τραπεζών), φιλανθρωπικά ιδρύµατα (πολυεκατοµµυριούχοι φιλάνθρωποι), δεξαµενές πολιτικής σκέψης, κυβερνήσεις (και τις υπηρεσίες τους), µη κυβερνητικές οργανώσεις, επιλεγµένα ακαδηµαϊκά και επιστηµονικά ιδρύµατα, παγκόσµιες φιλανθρωπικές οργανώσεις, ενσωµατωµένα εργατικά συνδικάτα και άλλους επιλεγµένους «ηγέτες σκέψης».

Ο,τι κι αν µας έχουν πει οργανισµοί όπως ο Παγκόσµιος Οργανισµός Υγείας (ΠΟΥ), οι εθνικές κυβερνήσεις και τα εταιρικά µέσα ενηµέρωσης κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριών ετών, η πιο επιφανειακή έρευνα αποκαλύπτει ότι το Οικονοµικό Φόρουµ (Νταβός) βρίσκεται στο παρασκήνιο και κατευθύνει αποτελεσµατικά αυτά τα προγράµµατα, όπως έγινε και µε την αντίδραση των κυβερνήσεων στην απειλή που υποτίθεται ότι συνιστούσε ένας «παθογόνος ιός» µε την ονοµασία SARSCoV-2. Ωστόσο, οποιαδήποτε πιο σοβαρή έρευνα θα αποκαλύψει ότι ακόµα και το Παγκόσµιο Οικονοµικό Φόρουµ είναι απλώς µια άλλη «βιτρίνα» για πιο ισχυρά άτοµα και τις οργανώσεις τους, που συνιστούν την «Παγκόσµια Ελίτ».

Αυτή είναι η σκοτεινή πλευρά της τυραννίας, για την οποία κανείς δεν θέλει να µιλήσει. Ούτε ένας πολιτικός δεν µιλάει γι’ αυτήν σε τακτική βάση. Οι παγκοσµιοποιητές έχουν ήδη τους νόµους και την τεχνολογική υποδοµή, στον δυτικό κόσµο, για να µετατρέψουν την κοινοβουλευτική ∆ηµοκρατία µας σε ένα τεχνοκρατικό κράτος σκλάβων. Τα βασικά στοιχεία αυτού του προγράµµατος είναι: Global (Πλανητικό) - Private (Ιδιωτικό) - Progressive (Προοδευτικό) - Public (∆ηµόσιο), δηλαδή G3P. Το πρόγραµµα G3P ελέγχει την παγκόσµια χρηµατοδότηση και την παγκόσµια οικονοµία. Καθορίζει την υπερεθνική, εθνική και τοπική πολιτική (µέσω των παγκόσµιων θεσµών) και στη συνέχεια προωθεί αυτές τις πολιτικές, χρησιµοποιώντας τις εταιρείες των κυρίαρχων Μέσων Μαζικής Ενηµέρωσης, οι οποίες είναι επίσης «εταίροι» του G3P.

Συχνά αυτές οι πολιτικές σχεδιάζονται από τις δεξαµενές σκέψης πριν υιοθετηθούν από τις κυβερνήσεις, κυρίως στον δυτικό κόσµο, οι οποίες είναι επίσης εταίροι του G3P. Η κυβέρνηση είναι το στάδιο µετατροπής της παγκόσµιας διακυβέρνησης του G3P σε σκληρή πολιτική, νοµοθεσία και νόµο. Μόλις το G3P επιβάλει τη συναίνεση διεθνώς, το πολιτικό πλαίσιο έχει καθοριστεί και όλοι οι εταίροι του G3P συνεργάζονται για να διασφαλίσουν την ανάπτυξη, εφαρµογή και επιβολή των επιθυµητών πολιτικών. Αυτό είναι το συχνά αναφερόµενο «διεθνές σύστηµα, βασισµένο σε κανόνες».

Με αυτόν τον τρόπο, το G3P ελέγχει πολλά έθνη ταυτόχρονα, χωρίς να χρειάζεται να καταφύγει στη νοµοθεσία. Αυτό έχει το πρόσθετο πλεονέκτηµα ότι καθιστά εξαιρετικά δύσκολη οποιαδήποτε νοµική αµφισβήτηση των αποφάσεων που λαµβάνονται από τους πιο υψηλόβαθµους εταίρους του G3P (πρόκειται για µια αυταρχική ιεραρχία). Το G3P εµφανίστηκε αρχικά στο πλαίσιο της δηµόσιας υγείας και συγκεκριµένα σε έγγραφα των Ηνωµένων Εθνών, συµπεριλαµβανοµένων εγγράφων από οργανισµούς των Ηνωµένων Εθνών, όπως ο Παγκόσµιος Οργανισµός Υγείας (ΠΟΥ). Το έγγραφο του ΠΟΥ «Συνδεόµενοι για την υγεία» του 2005 στην επισήµανσή του τι σήµαιναν οι Αναπτυξιακοί Στόχοι της Χιλιετίας για την παγκόσµια υγεία αποκάλυψε το αναδυόµενο G3P: «Οι αλλαγές αυτές συνέβησαν σε έναν κόσµο αναθεωρηµένων προσδοκιών σχετικά µε τον ρόλο της κυβέρνησης: ότι ο δηµόσιος τοµέας δεν διαθέτει ούτε τους οικονοµικούς ούτε τους θεσµικούς πόρους για να ανταποκριθεί στις προκλήσεις τους και ότι απαιτείται ένας συνδυασµός δηµόσιων και ιδιωτικών πόρων. (...) Η οικοδόµηση µιας παγκόσµιας κουλτούρας ασφάλειας και συνεργασίας είναι ζωτικής σηµασίας... Οι απαρχές µιας παγκόσµιας υποδοµής υγείας έχουν ήδη δηµιουργηθεί. Οι τεχνολογίες της πληροφορίας και της επικοινωνίας έχουν ανοίξει ευκαιρίες για αλλαγές στον τοµέα της υγείας, µε ή χωρίς τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να πρωτοστατούν. (...) Οι κυβερνήσεις µπορούν να δηµιουργήσουν ένα ευνοϊκό περιβάλλον και να επενδύσουν στην ισότητα, την πρόσβαση και την καινοτοµία». Το G3P θα ήθελε σίγουρα να κυριαρχήσει σε µια παγκόσµια κυβέρνηση, αλλά η επιβολή ενός τέτοιου συστήµατος µε ανοικτή βία είναι πέρα από τις δυνατότητές του. Ως εκ τούτου, έχουν χρησιµοποιήσει άλλα µέσα, όπως η εξαπάτηση και η προπαγάνδα, για να προωθήσουν την έννοια της παγκόσµιας διακυβέρνησης.

Ο πρώην σύµβουλος της κυβέρνησης Κάρτερ και ιδρυτής της Τριµερούς Επιτροπής, Ζµπίγκνιου Μπρεζίνσκι, προσδιόρισε τον τρόπο µε τον οποίο µπορεί να γίνει πιο εύκολη η εφαρµογή αυτής της προσέγγισης στο βιβλίο του «Between two ages: America’s role in the technetronic era» («Μεταξύ δύο εποχών: Ο ρόλος της Αµερικής στην τεχνοτρονική εποχή», 1970), µέσα από «τη διαµόρφωση µιας κοινότητας των ανεπτυγµένων εθνών». Με τη δηµοσίευση, το 2010, του «Everybody’s business: Strengthening international cooperation in a more interdependent world» («Υπόθεση όλων µας: Η ισχυροποίηση της διεθνούς συνεργασίας σε έναν όλο και πιο αλληλεξαρτώµενο κόσµο»), το WEF περιέγραψε τα στοιχεία της µορφής της παγκόσµιας διακυβέρνησης των µερών του G3P. Ιδρύθηκαν Συµβούλια Παγκόσµιας Ατζέντας, για να συζητούν και να προτείνουν πολιτικές που καλύπτουν πρακτικά κάθε πτυχή της ύπαρξής µας.

Το WEF δηµιούργησε ένα αντίστοιχο όργανο παγκόσµιας διακυβέρνησης για κάθε πτυχή της κοινωνίας. Τίποτα δεν έµεινε ανέγγιχτο: αξίες, ασφάλεια, δηµόσια υγεία, ευηµερία, κατανάλωση αγαθών και υπηρεσιών, πρόσβαση στο νερό, επισιτιστική ασφάλεια, εγκληµατικότητα, δικαιώµατα, βιώσιµη ανάπτυξη, παγκόσµια οικονοµικά, χρηµατοπιστωτικά και νοµισµατικά συστήµατα.

*Θέµα εκποµπής µας στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» 90,1 FM µε τους συνεργάτες µου Λεωνίδα Αποσκίτη και Σπύρο ∆ηµητρίου.
**Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά στις 9 Σεπτεμβρίου 2023.