H εικόνα του πρωθυπουργού των Σκοπίων να στέκεται ανάμεσα στους άλλους ηγέτες των χωρώνμελών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας εμφανώς περήφανος για την κατάκτησή του, ασφαλώς δηλώνει με τρόπο εκκωφαντικό τον νικητή και τον ηττημένο αυτής της περίφημης διαπραγμάτευσης. Βλέπετε, ο κ. Ζάεφ κατάφερε μέσα από μια διαπραγμάτευση-«παρωδία», στην οποία η Ελλάδα παραχώρησε τα πάντα, την ένταξη της χώρας του σε έναν μεγάλο διεθνή οργανισμό. Χωρίς κανέναν αστερίσκο, καμία προϋπόθεση, καμία υποχρέωση. Απλά και μόνο με μια υπογραφή, οι γείτονές μας απέκτησαν καινούργιο όνομα (που περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία») και μαζί με αυτό ένα μόνιμο και ανέκκλητο δικαίωμα να αποκαλούνται «Μακεδόνες».

Για να γιορτάσει μάλιστα ο κ. Ζάεφ τη θριαμβευτική του είσοδο στο ΝΑΤΟ έδωσε ένα δείγμα των προθέσεών του στο θέμα του ονοματολογικού, διαλύοντας οποιαδήποτε αμφιβολία για την εμμονή των Σκοπίων στις θέσεις τους. Σε επιστολή του προς τον γ.γ. του ΝΑΤΟ, ο οποίος περιφέρεται στην περιοχή μήπως κάτι «στραβώσει» και δεν επικυρωθεί η συμφωνία, έκανε λόγο για «Μακεδονία» (σκέτο, χωρίς το «Βόρεια») και «μακεδονικό» στρατό (επίσης σκέτο). Σε ένα κείμενο 6 σειρών, ο όρος «Μακεδονία» αναφέρθηκε 4 φορές εις «υγείαν των κορόιδων» που πίστευαν πως η συμφωνία θα άλλαζε την πάγια στάση των γειτόνων μας. Η αντίδραση του υπουργείου Εξωτερικών ήρθε άμεσα. Εξέφρασε τη «δυσαρέσκειά» του για τη διατύπωση του Σκοπιανού πρωθυπουργού! Σιγά την τιμωρία!

Κανένας δεν κατάλαβε τι σημαίνει αυτό στη γλώσσα της διπλωματίας. Αλλά και τι προβλέπει η συμφωνία για τη μη τήρηση των όρων της. Μπορεί, για παράδειγμα, κάποιο μέρος να την παραβιάζει χωρίς να έχει συνέπειες; Υπάρχουν κυρώσεις και, αν ναι, σε ποιο κεφάλαιο της συμφωνίας και πώς εφαρμόζονται; Μήπως είναι όπως τα φάουλ στο ποδόσφαιρο, όπου ο διαιτητής δεν δίνει κίτρινη κάρτα με το πρώτο φάουλ; Μα δεν είναι το πρώτο φάουλ που κάνει ο κ. Ζάεφ. Από το απόγευμα της ημέρας της υπογραφής σε κάθε δημόσια αναφορά του κάνει λόγο για «Μακεδονία». Αυτό δεν ήταν το πολυδιαφημισμένο erga omnes, που υποτίθεται πως επιτύχαμε και που τόσο σύντομα «τσαλακώθηκε»;

Ο κ. Ζάεφ, όπου σταθεί, αναφέρει πλέον επίσημα τον όρο «Μακεδονία» σκέτο, γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια την υπογραφή του. Πριν, αυτοαποκαλούνταν «Μακεδονία», νόθα και χωρίς αναγνώριση, με το FYROM να τους προσδιορίζει διεθνώς. Σήμερα, συνεχίζει να αυτοαποκαλείται «Μακεδονία», με τη διαφορά πως πλέον έχει κατοχυρώσει το «Βόρεια Μακεδονία». Και αυτό εμένα δεν μου μοιάζει για νίκη της εξωτερικής μας πολιτικής!

Δυστυχώς, η αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης συνεχίζει να είναι απολύτως υποτονική. Καμία αυστηρή διαμαρτυρία, καμία ουσιαστική κίνηση που να λέει στον κ. Ζάεφ πως την επόμενη φορά που θα κάνει αναφορά στο όνομα «Μακεδονία» για τα Σκόπια, μπορεί να περάσει από τη Βασιλίσσης Σοφίας να πάρει τη συμφωνία και τη γραβάτα του και να ψάξει αλλού για πρόθυμους. Αλλά, δυστυχώς, δεν υπάρχει αυτή η πυγμή. Προς το παρόν, ευτελίζοντας κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας, ηγέτες ξένων χωρών και διορισμένοι υπάλληλοι φροντίζουν να μη «χαθεί» η συμφωνία. Από τον λαό των Σκοπίων εννοείται. Γιατί ο δικός μας ο λαός, κατά την άποψη της κυβέρνησης, δεν οφείλει να ερωτηθεί.

Οσο για την εξωτερική μας πολιτική, έχει πλέον εκπαιδευτεί είτε να υποχωρεί είτε να κάνει πως δεν βλέπει. Για όλους εμάς, η επόμενη στάση της συμφωνίας είναι στην ελληνική Βουλή. Και είναι χρέος όλων μας να μην περάσει. Γιατί, όπως είπε κάποιος, η Ιστορία δεν λέει «αντίο», αλλά «εις το επανιδείν». Και πολύ φοβάμαι πως όταν τη συναντήσουν τα παιδιά μας έπειτα από χρόνια δεν θα τους αρέσει καθόλου. Μένει, λοιπόν, μία μόνον ευκαιρία να τη σώσουμε. Στη Βουλή των Ελλήνων.