Υπάρχει μια παλιά έκφραση, μάλλον της πιάτσας τη νύχτα, που ακουγόταν όταν ανακοινωνόταν νέος υπουργός Δημόσιας Τάξης: «Καινούργιος σερίφης στην πόλη». Αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, αφού είναι η πέμπτη περίοδος, μέσα σε 25 χρόνια, που αναλαμβάνει το συγκεκριμένο κρίσιμο υπουργείο. Την «καρδιά» του κράτους.

Παρά τα λεγόμενα στα πολιτικά στέκια, η τοποθέτησή του στο μέγαρο της Λεωφόρου Κατεχάκη και η ξαφνική, είναι γεγονός, μετακόμισή του από το υπουργείο Υγείας, όπου είχε «απλωμένο τραχανά», αποτελούσε σχεδόν «μονόδρομο» για τον πρωθυπουργό. Η κατάσταση στη δημόσια ασφάλεια, την αντιτρομοκρατία, την οπαδική και ιδιωτική βία, η εγκληματικότητα στην καθημερινότητα, το χαμηλό ηθικό των αστυνομικών, που δεν προλαβαίνουν να πηγαίνουν στις κηδείες των συνάδελφων τους που «έπεσαν εν ώρα καθήκοντος», δεν άφηναν πολλά περιθώρια για περαιτέρω πειράματα.

Καλώς ή κακώς υπάρχει μια πολύ μικρή ομάδα προσώπων, με στολή ή όχι, που θα μπορούσαν να «βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά» έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η πραγματικότητα. Από τους κοινοβουλευτικούς που διέθετε στο «παλμαρέ» του ο κ. Μητσοτάκης, ο εξής ένας: ο κ. Χρυσοχοΐδης. Και τι θα γίνει τώρα; Ξαφνικά όλα θα αλλάξουν; Θα υπάρξει μια άλλη πραγματικότητα επί τη εμφανίσει του; Σε καμία περίπτωση. Η υπουργική, ακόμη και οι επιτελικές «καρέκλες» στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη -τι χαζή, ενοχική επωνυμία και αυτή για το υπουργείο Εσωτερικής Ασφαλείας της Ελλάδας- δεν είναι ποτέ απλώς μια ανάληψη κυβερνητικών καθηκόντων.

Είναι η ευθύνη ενός πολέμου που δεν κηρύχθηκε ποτέ και δεν θα τελειώσει ποτέ. Απέναντι στο έγκλημα, την παραβατικότητα, την εκτροπή, την αυθαιρεσία, την απειλή για τον μέσο άνθρωπο, τον τρόμο για τον αφανισμό της περιουσίας και της ζωής. Ο κ. Χρυσοχοΐδης ξέρει τη διαδρομή για το γραφείο του υπουργού. Ξέρει πού βρίσκονται τα ασανσέρ για να φθάσει χωρίς καθοδήγηση σε αυτό. Ξέρει και άλλα πολλά. Πόσους ορόφους έχει το κτίριο. Μέχρι ποιο βαθμό φθάνει η δικαιοδοσία του σε αυτό το κτίριο. Πώς θα μιλήσει ή πώς θα ακούσει τους ανώτατους αξιωματικούς των κεντρικών επιτελείων. Ξέρει πόσο μακριά ή και πόσο κοντά είναι οι περιφερειακές διευθύνσεις και τα επιχειρησιακά κέντρα της Ελληνικής Αστυνομίας. Ξέρει και άλλα πολλά. Πού είναι οι «φεγγίτες», αλλά και πού είναι οι «σκιές» των κτιρίων, των αποθηκών, αλλά και των ανθρώπων που κυκλοφορούν γύρω του αλλά και σε όλη την Ελλάδα φορώντας τη στολή του αστυνομικού, κατώτερου, μέσου, ανώτερου, ανώτατου.

Ο κ. Χρυσοχοΐδης γνωρίζει τόσα ένοχα μυστικά του σώματος των 55.000 στολών που καλείται να έχει την πολιτική τους ευθύνη, αλλά και τον τρόπο που οι άνθρωποι μέσα σε αυτές τις στολές κινητοποιούνται και κινούνται ανακτώντας τον ρόλο τους όταν τον έχουν χάσει ή υπερβαίνοντας την εξουσία τους όταν ξεχειλίζει η αυτοπεποίθησή τους. Ο νέος υπουργός εν ολίγοις δεν είναι «καινούργιος σερίφης στην πόλη». Είναι ο «παλιός σερίφης στην πόλη», που επιστρατεύθηκε από τον πρωθυπουργό γιατί στο γκρίζο, ογκώδες, με τα στενά παράθυρα, κτίριο που δεσπόζει στη Λεωφόρο Κατεχάκη δεν επιτρέπονται άλλοι… πειραματισμοί. Ό,τι και αν συμβεί από εδώ και εμπρός θα είναι το καλύτερο δυνατόν. Κάποιοι μπορεί να αναζητούν το τέλειο. Αλλά αυτοί ας μιλήσουν με τον Θεό.

Εδώ συζητάμε για έργα ανθρώπων…

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 8/1