Η τουρκική διοίκηση έχει χάσει το µέτρο, αν κρίνουµε από τα όσα υποστηρίζουν αξιωµατούχοι της µε αφορµή την ανακοίνωση «θαλάσσιων πάρκων» (προστατευµένων περιοχών για περιβαλλοντολογικούς λόγους επί της ουσίας) στο Αιγαίο και το Ιόνιο.

Με αφορµή επί της ουσίας της 9ης ∆ιάσκεψης του «Our Ocean Conference» η Ελλάδα ανέλαβε µια πρωτοβουλία για τα θαλασσοπούλια και την προστασία των ψαριών και των θαλάσσιων θηλαστικών της και στα δύο πελάγη της.

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε κατά τη διάρκεια της οµιλίας του στη διάσκεψη, που για πρώτη φορά γίνεται στην Ελλάδα, και συγκεκριµένα στην Αθήνα, ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, η Ελλάδα «αυξάνει κατά 80% τις θαλάσσιες προστατευµένες περιοχές, καλύπτοντας περίπου το 1/3 των χωρικών της υδάτων».

Η Τουρκία, από την αρχή, µόλις είχε γίνει η σχετική ανακοίνωση από υπουργούς της Ελλάδας, µε κυρίαρχους τους υπουργούς Περιβάλλοντος και Αγροτικής Ανάπτυξης, είχε αντιδράσει δραµατικά. Χθες εξάλλου ανέβασε την ένταση στην επίσηµη φρασεολογία της από το υπουργείο Άµυνας αλλά και από τον εκπρόσωπο του κυβερνώντος κόµµατος AKP, µε τον Οµέρ Τσελίκ να δηλώνει µε γελοίο τρόπο: «Η Τουρκία δεν θα επιτρέψει µε κανέναν τρόπο τις ενέργειες και προσεγγίσεις των θαλάσσιων πάρκων σε Αιγαίο και Ιόνιο».

Το υπουργείο Άµυνας µάλιστα της Τουρκίας µίλησε στη βάση του ίδιου ζητήµατος για «µονοµερές τετελεσµένο» από την πλευρά της Ελλάδας που δεν θα γίνει ανεκτό από την Τουρκία.

Ο Έλληνας υπουργός Εθνικής Άµυνας, από τη δική του πλευρά και µιλώντας σε δηµοσιογράφους, σχολίασε ότι δεν θα ζητούµε την άδεια της Τουρκίας ακόµη και για οικοδοµικές εργασίες στα νησιά µας. Το όλο ζήτηµα που θέτει η Τουρκία µε αφορµή περιβαλλοντικές παρεµβάσεις θα µπορούσε από πλευράς νοµικής και διεθνοπολιτικής να χαρακτηριστεί αστείο. ∆εν είναι όµως, γιατί η Άγκυρα µε επίσηµο τρόπο κάνει ένα ακόµη αυθαίρετο βήµα στις διεκδικήσεις της.

Ουσιαστικά, από την παλιά έωλη θέση της περί αποστρατιωτικοποίησης στο Αιγαίο, τώρα περνά σε µια θέση που παραπέµπει σε συνθήκες συνιδιοκτησίας ή τουλάχιστον συνδιαχείρισης όλων των θαλάσσιων περιοχών της Ελλάδας. Συµπεριλαµβανοµένου όχι µόνον του αρχιπελάγους του Αιγαίου αλλά και δυτικά, του Ιονίου.

Η Τουρκία δηλαδή θέτει θέµα ιδιοκτησίας των νησιών της Ελλάδας αλλά και των θαλάσσιων περιοχών εν συνόλω που περιλαµβάνουν τα νησιά. Τα περιθώρια σοβαρής συζήτησης σε τέτοιου τύπου ατζέντα είναι ανύπαρκτα. Η Ελλάδα θα πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Στα νησιά του Αιγαίου, του Ιονίου και την Κρήτη µοναδική αρµοδιότητα έχει η Ελλάδα.

Ταυτόχρονα η Αθήνα θα πρέπει επιτέλους να διατυπώσει µια σοβαρή θέση για την έκταση των θαλασσίων ζωνών εθνικής κυριαρχίας και πλήρους αρµοδιότητας, είτε αρέσει στους Τούρκους είτε όχι. Και το ζήτηµα δεν είναι αυτό καθαυτό αν εξελίσσεται διάλογος σε διµερές επίπεδο. Αλλά οι χωρίς τέλος αυθαίρετες τοποθετήσεις της Τουρκίας σχετικά µε τα θαλάσσια σύνορα και τις ζώνες ιδιοκτησίας της κάθε χώρας.

Η Τουρκία υπερβαίνει συνεχώς τα όρια των συνθηκών αλλά και της σοβαρότητας εντέλει, και από την πλευρά της η Ελλάδα µιλά για κυριαρχικά δικαιώµατα -δεν αναφερόµαστε στις ΑΟΖ, όπου απαιτείται συναίνεση- χωρίς να ορίζει καν ως βάση συζήτησης στο πλαίσιο των συνθηκών τα όρια ιδιοκτησίας της.

∆ιάλογος µπορεί να γίνεται αλλά να έχει αφετηριακή βάση. Αν η Τουρκία θεωρεί εύλογο να ζητά δικαιώµατα συνιδιοκτησίας µέχρι και στην «προίκα» των Βρετανών προς τη χώρα µας κατά την ενθρόνιση του βασιλιά Γεωργίου Α΄, στα Επτάνησα δηλαδή, θα πρέπει να αρχίσουµε να µιλάµε και εµείς για τον εορτασµό της 25ης Μαρτίου στην Αγία Σοφία και την Κωνσταντινούπολη ή να ζητάµε πίσω ως ειδική ζώνη τα Πριγκιπόννησα στον Κεράτιο.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 19/04/2024