Οποιο και να είναι το αποτέλεσµα των ευρωπαϊκών εκλογών για τα κόµµατα της αριστερής αντιπολίτευσης, ένα είναι το δεδοµένο. Ότι η στρατηγική Κασσελάκη δεν συµπίπτει µε εκείνη του πρώην πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα. Ο σηµερινός πρόεδρος του µεγαλύτερου σε εκλογικό όγκο και επιρροή πολιτικού σχήµατος στην Αριστερά - Κεντροαριστερά ξεκαθαρίζει ήδη τις προθέσεις του για την επόµενη τριετία. Το ποσοστό που εκτιµάται ότι θα συγκεντρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κοινός τόπος των δηµοσκόπων και των πολιτικών αναλυτών, προβλέπεται να υπερβαίνει το 15% και να υπολείπεται του 20%. Για τον κ. Κασσελάκη η στρατηγική που θα ακολουθήσει είναι πλέον και συγκεκριµένη και δηλωµένη. Καταστατικό συνέδριο αφετηρίας τον Σεπτέµβριο. «Ανοίγµατα» µε κινηµατικό τρόπο -προφανώς και µε την ιδιότυπη επικοινωνιακή µεθοδολογία που συνηθίζει- µε σαφή κατεύθυνση: «Ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν θα είναι ίδιος µε τον ΣΥΡΙΖΑ του 2015». Στόχος; Τον περιγράφει επίσης ο ίδιος: «Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εξελιχθεί στη σύγχρονη Αριστερά µε την κυβερνησιµότητα που αρµόζει στην εποχή µας». Και αυτό σηµαίνει ότι «το 2015 δεν υπάρχει πια. Ούτε ο Ανδρέας Παπανδρέου πρόκειται να αναστηθεί».

Απλά τα πράγµατα λοιπόν. Ο Στ. Κασσελάκης πρόκειται να ακολουθήσει από το φθινόπωρο έναν µοναχικό δρόµο για τον ΣΥΡΙΖΑ, ενίσχυσης της στελέχωσής του, συγκρότησης προγράµµατος διακυβέρνησης και τελικά ανάσχεσης, µετά το 2027, του ορίζοντα διακυβέρνησης από την Κεντροδεξιά. ∆εν πρόκειται δηλαδή να αναλωθεί σε διαβουλεύσεις µε το ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Αριστερά ή άλλα σχήµατα της Κεντροαριστεράς για τη σύµπτυξη σε «πολιτική συµµαχία» µε στόχο τη διακυβέρνηση. Αυτό όποιο και αν είναι το αποτέλεσµα των εκλογών στις 9 Ιουνίου. Για τον Κασσελάκη το πολιτικό παίγνιο είναι «ανταγωνιστικό», όπως έµαθε από τις επιχειρήσεις στην Αµερική. Ο πρώτος πάει µπροστά. Ο δεύτερος, ο τρίτος και ούτω καθεξής συγκλίνουν και συµπράττουν µε τον πρώτο. ∆ιαπραγµάτευση κάπου εκεί στο τέλος, όταν φθάνει η ώρα της διακυβέρνησης και αφού ο πρώτος δεν πετυχαίνει αυτοδυναµία στο Κοινοβούλιο 2027-2031.

Από την άλλη πλευρά υπάρχει η στρατηγική Τσίπρα, που πλέον εκφράζεται ως «συνιστώσα» του ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικά µετά το αποτυχηµένο «πραξικόπηµα» εναντίον της ηγεσίας Κασσελάκη στα κοµµατικά όργανα.

Η οπτική Τσίπρα είναι πιο «αριστερή» και θυµίζει το «όλοι µαζί µπορούµε καλύτερα». Κάτι σαν συνεκτική, προγραµµατική «αριστερή συµµαχία» που θα προετοιµαστεί εντός της επόµενης τριετίας. Απαρχή εξελίξεων ο Σεπτέµβριος, µαζί µε τη ∆ΕΘ. Αυτό σηµαίνει διαβουλεύσεις διαρκείας µε το ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Αριστερά και άλλα σχήµατα. Γιατί όχι την Πλεύση Ελευθερίας ή το ΜέΡΑ25. Όλα καταλήγουν σε µια πλατφόρµα που µπορεί να παρουσιασθεί ως «κυβερνώσα Αριστερά», ανταγωνιστική εναλλακτική στη διεκδίκηση και τρίτης θητείας από τη Νέα ∆ηµοκρατία και την Κεντροδεξιά.

Οι δύο δρόµοι µοιάζουν κατ’ αρχήν παράλληλοι. ∆εν συναντώνται δηλαδή. Στην πραγµατική ζωή όµως και ειδικά στην πολιτική «ποτέ µη λες ποτέ». Για παράδειγµα ο Κασσελάκης πετυχαίνει µέσα στα επόµενα χρόνια να έχει έναν ΣΥΡΙΖΑ -ή όπως αλλιώς ονοµασθεί- µε δηµοσκοπικά ποσοστά της τάξης για παράδειγµα του 25%-30%. Όχι δηλαδή εύρος επιρροής για να διεκδικήσει αυτοδύναµη διακυβέρνηση απέναντι στη Νέα ∆ηµοκρατία. Για να πείσει ότι µπορεί να υπάρξει εναλλακτικό µοντέλο διακυβέρνησης, θα πρέπει να συγκλίνει µε τους άλλους ώστε όλοι µαζί να προσεγγίζουν ή να ξεπερνούν το 40%. Οι άλλοι της Κεντροαριστεράς θα αρνηθούν την ηγεσία Κασσελάκη στη σύµπραξη. Θα πρέπει να υπάρξει κάποιος «κοινός τόπος» που θα αναλάβει πρωθυπουργός. Ο «έµπειρος» Αλ. Τσίπρας, που δεν θα είναι επικεφαλής κόµµατος, µπορεί να αναλάβει και πάλι την ευθύνη του πρωθυπουργού, εφόσον προκύψει δεσπόζουσα «αριστερή συµµαχία» στο Κοινοβούλιο…