Κύριε ∆ούκα, ξεχάσατε ότι είστε δήµαρχος των Αθηναίων;

Μοιάζει ασύλληπτο αυτό που συµβαίνει. Και δηµιουργεί εύλογα ερωτήµατα για τους νέους ανθρώπους που επιθυµούν ή διατηρούν τη νόµιµη φιλοδοξία να εµπλακούν στα κοινά και την πολιτική. Μα είναι δυνατόν να είναι τόσο αµοραλιστές; Τόσο κυνικοί; Τόσο υπερόπτες έναντι των πολιτών αλλά και της κοινής λογικής; Προφανώς, είναι. Τουλάχιστον εκ των πραγµάτων αυτό διαφαίνεται. Ας πάρουµε την περίπτωση του Χάρη ∆ούκα. Καθηγητής Ενεργειακής και Περιβαλλοντικής Πολιτικής στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

Με συνεργασίες συµβουλευτικές σε διάφορους δήµους στην Ελλάδα, εµφανίσθηκε πέρυσι ενόψει των περιφερειακών εκλογών και διεκδίκησε το αξίωµα και την ευθύνη του πολύπαθου ∆ήµου Αθηναίων. Εµφανίσθηκε µε ένα συµπαθητικό επικοινωνιακά και συγκροτηµένο τεχνοκρατικά προφίλ και ζήτησε την εµπιστοσύνη των πολιτών-δηµοτών της Αθήνας για να συµβάλει σε µια συλλογική προσπάθεια να αναβαθµισθεί η πρωτεύουσα και µε διάφορες πρωτότυπες τεχνικά λύσεις να λυθούν ζητήµατα πρασίνου, περιβάλλοντος και ποιότητας ζωής στην καθηµερινότητα. Μάλιστα, µε έντεχνο τρόπο είχε δηµοσιοποιηθεί ότι ο κ. καθηγητής ανήκε στο 2% των πιο επιδραστικών επιστηµόνων στον κόσµο σύµφωνα µε την αξιολόγηση του Πανεπιστηµίου Χάρβαρντ. Οπότε, στις διάφορες συζητήσεις επικρατούσε το ερώτηµα «ρε, λες ο καθηγητής να είναι η λύση;».

Οι Αθηναίοι, όπως φάνηκε και από το αποτέλεσµα των εκλογών τον περσινό Οκτώβριο, ήταν απογοητευµένοι από την πολιτική και τη στρατηγική Μπακογιάννη στον δήµο. Τους ενόχλησε και η υπεροψία του πρώην δηµάρχου στο debate µε τον υποψήφιο δήµαρχο, χαµηλών τόνων, Χ. ∆ούκα. Έτσι, στον δεύτερο γύρο των εκλογών, όσοι δεν απείχαν υποστήριξαν, µε σηµαντική πλειοψηφία, τον κ. Χάρη ∆ούκα. Όπως προέκυψε µάλιστα και από τις µετεκλογικές ποιοτικές έρευνες έτυχε της στήριξης δεξιών, κεντρώων και αριστερών, ακόµη και ακροαριστερών ή ακροδεξιών. Θα µπορούσε να πει κάποιος ότι ήταν µια ψήφος «άντε, όλοι µαζί να φύγει ο Μπακογιάννης», αλλά δεν ήταν έτσι. Γιατί, αφενός ο πρώην δήµαρχος, πλέον, είχε τους υποστηρικτές του, αφετέρου ο κ. ∆ούκας είχε πετύχει θετικό κλίµα για την υποψηφιότητά του βάσει των χαρακτηριστικών του. Αποτέλεσµα, ο κ. ∆ούκας εξελέγη µετά βαΐων και κλάδων δήµαρχος Αθηναίων, συγκεντρώνοντας µάλιστα προσδοκίες ακόµη και αυτών που δεν τον ψήφισαν. Στις αρχές του 2024 ορκίσθηκε δήµαρχος. Όλοι περίµεναν µέσα στην άνοιξη τις πρώτες ανακοινώσεις και πρωτοβουλίες ή τη δηµοσιοποίηση µιας στρατηγικής ανάταξης της Αθήνας στην πενταετία του. Αντί γι’ αυτό είδαµε τον κ. ∆ούκα να «συµβολίζει» τη συνάντηση του ΠΑΣΟΚ µε τον ΣΥΡΙΖΑ, να διαρρέει ότι θα ηγηθεί πολιτικής πρωτοβουλίας µιας υπό σύσταση ενιαίας Κεντροαριστεράς στην κεντρική πολιτική σκηνή - και ούτω καθεξής. Μετά µάλιστα και τις τελευταίες ευρωπαϊκές εκλογές ο κ. δήµαρχος των Αθηναίων δείχνει πλέον ότι έχει ξεχάσει την ευθύνη του απέναντι στους πολίτες-δηµότες του και µιλά για το πολιτικό µέλλον της Κεντροαριστεράς, αναλώνοντας τις δυνάµεις του και την ενέργειά του στην αποδόµηση Ανδρουλάκη και την επικράτησή του έναντι των άλλων πολλών και ποικίλων µνηστήρων της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και της κάποιας υπό σχεδιασµό κοινής πολιτικής παράταξης µε την Αριστερά. Ο κ. δήµαρχος, όπως φαίνεται, ούτε περνά από το γραφείο του, που πληρώνουµε µε τα ακριβά δηµοτικά τέλη µας, στην πλατεία Κοτζιά, αναλώνεται στο να τρώει ή να κάνει µικροπολιτικές ίντριγκες, όπως αυτή µε τον κ. Χατζηνικολάου από τα media και τον κ. Πρωτόπαπα, έµπειρο επιτελικό, πολιτικό παράγοντα και υπουργό του εκσυγχρονιστικού, αλήστου µνήµης, ΠΑΣΟΚ (αποκάλυψη και φωτό «Big Mouth», The PowerGame) και συνηθίζει νέες διακηρύξεις του τύπου: «Θέλω ο χώρος στον οποίο ανήκω, θέλω το ΠΑΣΟΚ, και η ευρύτερη δηµοκρατική παράταξη, να µπορέσει να κερδίσει το στοίχηµα… και θα κάνω ό,τι µπορώ γι’ αυτό…». Κυριολεκτικά, δεν είµαστε στα καλά µας…