Στην Ελλάδα, στους κύκλους των πολιτικών, των διπλωµατών, των ινστιτούτων, φυσικά των µίντια και των αναλυτών-«διαµορφωτών της κοινής γνώµης», αλλά και στις επιχειρήσεις ακόµα οι «οπαδοί» των ∆ηµοκρατικών στις ΗΠΑ, είτε αυτοί χειρίζονται την προεδρία είτε βρίσκονται στην αντιπολίτευση, υπερισχύουν θεαµατικά έναντι των φίλων των Ρεπουµπλικανών. Αυτό συνέβαινε και πριν από την εποχή Τραµπ, πολύ περισσότερο µετά.

Στην παρούσα συγκυρία, µάλιστα, που οι διαµορφωµένες ελίτ στη χώρα διακρίνονται από φανατισµό και µονοµέρεια υπέρ του «woke» δικαιωµατισµού των µειονοτήτων, των ΛΟΑΤΚΙ και των «Black lives matter», µε τα κινήµατα των «#ΜeΤoo» και του ακραίου καταναλωτισµού να σαρώνουν την κοινωνική ζωή και τις διαµορφωµένες, µέσω του ∆ιαδικτύου, κοινωνικές αξίες και κοσµοθεωρία, η εικόνα που παρουσιάζεται για την πολιτική ζωή στις ΗΠΑ είναι όχι µόνο µονοµερής, αυτή των φανατικών, αλλά εν πολλοίς παραπλανητική. Είναι χαρακτηριστικό ότι, αν κάποιος θέλει να ενηµερωθεί για το τι συµβαίνει εκεί και ποιες είναι οι κινήσεις, η στρατηγική και τα επιχειρήµατα Τραµπ - Ρεπουµπλικανών, δεν έχει τη δυνατότητα, παρά µόνον αν προσφύγει ο ίδιος σε πρωτογενείς αµερικανικές πηγές. Πολύ περισσότερο, η πραγµατικότητα αυτή έχει κυριαρχήσει µετά την παραίτηση Μπάιντεν από τη διεκδίκηση της επόµενης προεδρίας και την παράδοση της σκυτάλης στην Κάµαλα Χάρις, µε κορύφωση τις τελευταίες ηµέρες, οπότε εξελίχθηκε σε συνθήκες επανασυσπείρωσης και ενθουσιασµού το Συνέδριο των ∆ηµοκρατικών στο Σικάγο.

Αν θέλουµε όµως να κάνουµε ψύχραιµους υπολογισµούς για την εκλογική κατάσταση στις ΗΠΑ, θα πρέπει να επιµείνουµε στο ότι οι ερχόµενες εκλογές παραµένουν «γρίφος». Μπορεί η καταγεγραµµένη υπεροπλία του Τραµπ στις δηµοσκοπήσεις τον Ιούλιο, και ειδικά µετά την απόπειρα δολοφονίας του αλά Κένεντι, να έχει περιορισθεί µετά την παραίτηση Μπάιντεν από τη διεκδίκηση της προεδρίας, αλλά σε καµία περίπτωση η ανταγωνιστικότητα της υποψηφιότητάς του και, πολύ περισσότερο, της πιο εθνοκεντρικής και αµερικανικής ατζέντας του δεν έχει υποχωρήσει. Πέρα από τις εντυπωσιακές παρουσίες των Οµπάµα, των Κλίντον, της Πελόζι, της ίδιας της Κάµαλα Χάρις ή το κλίµα συγκίνησης και ηθικής αποκατάστασης για τον αποχωρούντα Τζο Μπάιντεν, η διεκδίκηση της προεδρίας για την αποδεκτή, αισιόδοξη, φιλελεύθερη µέχρι σήµερα αντιπρόεδρο δεν θα είναι καθόλου απλή υπόθεση.

Πρώτον, γιατί λείπει ο χρόνος για να εξελίξει την καµπάνια της. Οπως σηµείωσε εµφατικά στη δική του προεκλογική, πρώτη οµιλία στο Συνέδριο στο Σικάγο ο υποψήφιος για την επόµενη αντιπροεδρία Τιµ Γουόλς, αποµένουν µέχρι τις εκλογές µόλις 76 ηµέρες. Ποτέ στις ΗΠΑ δεν έχει υπάρξει τόσο στενή χρονικά καµπάνια. Από την άλλη, η Κάµαλα Χάρις είναι πολύ δύσκολο και µέσα από ντιµπέιτ και ανοιχτούς διαξιφισµούς µέσω δηµόσιων συγκεντρώσεων µε τον Ντ. Τραµπ να αποδείξει ότι είναι µια αξιόπιστη πολιτικός για να αναλάβει την προεδρία των ΗΠΑ την επόµενη τετραετία. Παραµένει κυρίαρχο το σενάριο ότι ο Τραµπ και οι Ρεπουµπλικανοί θα αναλάβουν τον Λευκό Οίκο τον Ιανουάριο, µε την Κάµαλα Χάρις, που επιφορτίσθηκε σχεδόν θεσµικά ως αντιπρόεδρος την υποψηφιότητα από τον µη δυνάµενο πλέον Μπάιντεν, να καταγράφει µια αξιοπρεπή παρουσία, έχοντας αλλάξει υπέρ των ∆ηµοκρατικών τον συσχετισµό στο Κογκρέσο. Οι ∆ηµοκρατικοί, όπως ήδη διεφάνη, έχουν ισχυρή υποψηφιότητα για το 2028, τη Μισέλ Οµπάµα («Yes, she can»), όταν η εποχή Τραµπ θα ολοκληρώνεται και θεσµικά, µε δύο προεδρίες στο σύνολο. Οσον αφορά την Ελλάδα, θα πρέπει να σηµειωθεί ότι η στρατηγική της σχέση µε τις ΗΠΑ δεν επηρεάζεται εξαιρετικά είτε βρεθεί ο Τραµπ είτε η Χάρις στον Λευκό Οίκο. Και τους δυο τούς γνωρίζει και έχει συζητήσει µαζί τους ο πρωθυπουργός.

Οι σχέσεις Ελλάδας - ΗΠΑ πέραν των άλλων είναι µεταξύ δύο στενά συµµαχικών χωρών και δεν προκύπτουν από προσωπικούς δεσµούς και προνόµια. Το ζητούµενο για την Ελλάδα παραµένει να αξιοποιήσει τη σχέση αυτή και τη διάθεση των Αµερικανών να µεταφέρουν πόρους, τεχνολογία, τεχνογνωσία, παραγωγικά επιχειρηµατικά µοντέλα και προπάντων νοοτροπία «νικητή» στη χώρα µας, ώστε αυτή να εξελιχθεί και να ισχυροποιηθεί. Αυτά πέραν των εξοπλισµών και της στρατιωτικής ή διπλωµατικής σχέσης. Και η Ελλάδα… καρκινοβατεί.

Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά στις 24/8