Γιατί τόση καχυποψία; Χρειάζεται θετικό πνεύµα…
Άρθρο γνώμης
Παρουσιάζεται µια τάση µηδενισµού και απαξίωσης κάθε πρωτοβουλίας, νοµοθετικής ή πολιτικής, που παίρνει η κυβέρνηση
Η Ελλάδα δεν βρίσκεται σε εκλογικό χρόνο. Ούτε καν προεκλογικό. Ουσιαστικά στη χώρα µας δεν υφίσταται ούτε καν άρτιο και ενεργό πολιτικό σύστηµα σήµερα, αν κρίνουµε από την κατάσταση πραγµάτων σε κύριες δυνάµεις της αντιπολίτευσης. Παρουσιάζεται όµως ένα φαινόµενο, που δεν είναι απλώς αντιπαραγωγικό αλλά πλήρως απαξιωτικό για τις θετικές εξελίξεις που χρειάζεται η Ελλάδα για να αντεπεξέλθει στα παγιωµένα προβληµατικά δεδοµένα της εποχής των µνηµονίων. Μια τάση µηδενισµού και απαξίωσης κάθε πρωτοβουλίας, νοµοθετικής ή πολιτικής, που παίρνει η κυβέρνηση.
Για παράδειγµα η υπουργός Εργασίας, Νίκη Κεραµέως, ανακοινώνει αλλαγές στο επίδοµα ανεργίας και τη λειτουργικότητά του, αφού µεταξύ των άλλων η ανεργία στην Ελλάδα επί διακυβέρνησης Μητσοτάκη έχει πέσει θεαµατικά, περίπου κατά 8%. Μάλιστα παρατηρούνται φαινόµενα σε κύριους τοµείς εργασίας όπου η προσφορά εργασίας δεν βρίσκει ανταπόκριση. Το υπουργείο Εργασίας, όπως ήδη εξηγεί σε δηµόσιες συνεντεύξεις της η αρµόδια υπουργός, δοµεί το επίδοµα ανεργίας µε εµπροσθοβαρή τρόπο, αντί τον ισόποσο που ισχύει σήµερα. Ένας άνεργος τους πρώτους µήνες που θα βρίσκεται εκτός εργασίας θα λαµβάνει πιο υψηλό ποσό επιδόµατος στήριξης, το οποίο µε το πέρασµα των µηνών θα βαίνει µειούµενο, λειτουργώντας και ως κίνητρο για να ενδιαφερθεί να αποκτήσει εργασία.
Η αλλαγή δείχνει ορθολογική και πρακτική, ειδικά εφόσον, όπως λένε αρµόδιες πηγές του υπουργείου, θα υπάρχουν και λίστες µε προσφερόµενες θέσεις εργασίας για τους ανέργους. Με τις πρώτες ανακοινώσεις κάνει την εµφάνισή του ένα κύµα αρνητικής δηµοσιότητας και αντιδράσεων, σε περιβάλλον διάχυτης καχυποψίας και καταστροφολογίας, πρώτον, ότι ο κρυφός στόχος της κυβέρνησης είναι να µειωθούν οι δαπάνες για το επίδοµα ανεργίας και, δεύτερον, ότι οι άνεργοι θα υποχρεωθούν να πιάσουν δουλειά µε δυσµενείς όρους ως προς το ύψος των µισθών τους και των συνθηκών εργασίας. Προς τι όλα αυτά; Γιατί τέτοια µανία; Γιατί τόσος αρνητισµός; Οι άνεργοι δεν θα έχουν εργασία µε ανάλογους όρους και συνθήκες µε τους άλλους αντίστοιχους εργαζόµενους στον κλάδο;
Η στρατηγική της πλήρους απαξίας των κυβερνητικών πρωτοβουλιών και της κυβέρνησης συνολικά τι εξυπηρετεί τελικά; Την Ελλάδα και τους Έλληνες πάντως όχι. Ούτε πλέον βρισκόµαστε υπό ξένη εποπτεία, αναγκαστικής εκτέλεσης νόµων, όπως στα µνηµόνια. Μπορεί να υπάρχουν στις κυβερνητικές επιλογές προβλήµατα, αλλά γιατί θα πρέπει να ξεκινάµε από τόσο αρνητικό έδαφος καχυποψίας, πως ό,τι αποφασίζει η εκλεγµένη και νόµιµη κυβέρνηση είναι de facto ενάντια στα συµφέροντα του λαού και ειδικά των πλέον ευάλωτων κατηγοριών του πληθυσµού;
Προωθεί, για να πάµε σε ένα άλλο παράδειγµα, νοµοσχέδιο το υπουργείο Εθνικής Οικονοµίας και Οικονοµικών, ο κ. Χατζηδάκης, µε το οποίο δίνει κίνητρα σε µεγαλύτερες εταιρείες, φορολογικά και λειτουργικά, να απορροφήσουν µικρότερες ή νεοφυείς, ακόµη και ατοµικά γραφεία επαγγελµατιών. Στην Ελλάδα υφίστανται σύµφωνα µε τα επίσηµα στοιχεία 800.000 µικροµεσαίες, ανύπαρκτες για τα µεγέθη της Ευρώπης, επιχειρήσεις µε µέχρι 10 εργαζόµενους και µόλις 672 µεγάλες, µεσαίες για την Ευρώπη, µε πάνω από 250 εργαζόµενους. Οι µικροµεσαίες δεν µπορούν να ενταχθούν, γιατί δεν προβλέπεται σε προγράµµατα ΕΣΠΑ ή ευρωπαϊκών ταµείων συνοχής. Επιχειρεί λοιπόν ο υπουργός και το επιτελείο του να ενθαρρύνει τη συγχώνευση και τη συνεργασία εταιρειών προκειµένου να υπάρχουν επιχειρήσεις, πρώτον, που να µπορούν να διεκδικήσουν ευρωπαϊκή στήριξη και, δεύτερον, να µπορούν να ενταχθούν στην εναλλακτική αγορά του χρηµατιστηρίου, αντλώντας κεφάλαια µέχρι 5.000.000 ευρώ.
Η αντίδραση σε αυτό είναι τίτλοι του τύπου «ο θάνατος του εµποράκου» ή δηλώσεις από την αντιπολίτευση περί των µικροµεσαίων που «αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της οικονοµίας». Η καιροσκοπική και ισοπεδωτική αρνητική στάση στις επιλογές της κυβέρνησης δεν εξυπηρετεί τίποτα παρά µόνον οµνύει και πάλι στην «καµένη γη». Υπόσχεται δηλαδή µια επόµενη χρεοκοπία…
Για παράδειγµα η υπουργός Εργασίας, Νίκη Κεραµέως, ανακοινώνει αλλαγές στο επίδοµα ανεργίας και τη λειτουργικότητά του, αφού µεταξύ των άλλων η ανεργία στην Ελλάδα επί διακυβέρνησης Μητσοτάκη έχει πέσει θεαµατικά, περίπου κατά 8%. Μάλιστα παρατηρούνται φαινόµενα σε κύριους τοµείς εργασίας όπου η προσφορά εργασίας δεν βρίσκει ανταπόκριση. Το υπουργείο Εργασίας, όπως ήδη εξηγεί σε δηµόσιες συνεντεύξεις της η αρµόδια υπουργός, δοµεί το επίδοµα ανεργίας µε εµπροσθοβαρή τρόπο, αντί τον ισόποσο που ισχύει σήµερα. Ένας άνεργος τους πρώτους µήνες που θα βρίσκεται εκτός εργασίας θα λαµβάνει πιο υψηλό ποσό επιδόµατος στήριξης, το οποίο µε το πέρασµα των µηνών θα βαίνει µειούµενο, λειτουργώντας και ως κίνητρο για να ενδιαφερθεί να αποκτήσει εργασία.
Η αλλαγή δείχνει ορθολογική και πρακτική, ειδικά εφόσον, όπως λένε αρµόδιες πηγές του υπουργείου, θα υπάρχουν και λίστες µε προσφερόµενες θέσεις εργασίας για τους ανέργους. Με τις πρώτες ανακοινώσεις κάνει την εµφάνισή του ένα κύµα αρνητικής δηµοσιότητας και αντιδράσεων, σε περιβάλλον διάχυτης καχυποψίας και καταστροφολογίας, πρώτον, ότι ο κρυφός στόχος της κυβέρνησης είναι να µειωθούν οι δαπάνες για το επίδοµα ανεργίας και, δεύτερον, ότι οι άνεργοι θα υποχρεωθούν να πιάσουν δουλειά µε δυσµενείς όρους ως προς το ύψος των µισθών τους και των συνθηκών εργασίας. Προς τι όλα αυτά; Γιατί τέτοια µανία; Γιατί τόσος αρνητισµός; Οι άνεργοι δεν θα έχουν εργασία µε ανάλογους όρους και συνθήκες µε τους άλλους αντίστοιχους εργαζόµενους στον κλάδο;
Η στρατηγική της πλήρους απαξίας των κυβερνητικών πρωτοβουλιών και της κυβέρνησης συνολικά τι εξυπηρετεί τελικά; Την Ελλάδα και τους Έλληνες πάντως όχι. Ούτε πλέον βρισκόµαστε υπό ξένη εποπτεία, αναγκαστικής εκτέλεσης νόµων, όπως στα µνηµόνια. Μπορεί να υπάρχουν στις κυβερνητικές επιλογές προβλήµατα, αλλά γιατί θα πρέπει να ξεκινάµε από τόσο αρνητικό έδαφος καχυποψίας, πως ό,τι αποφασίζει η εκλεγµένη και νόµιµη κυβέρνηση είναι de facto ενάντια στα συµφέροντα του λαού και ειδικά των πλέον ευάλωτων κατηγοριών του πληθυσµού;
Προωθεί, για να πάµε σε ένα άλλο παράδειγµα, νοµοσχέδιο το υπουργείο Εθνικής Οικονοµίας και Οικονοµικών, ο κ. Χατζηδάκης, µε το οποίο δίνει κίνητρα σε µεγαλύτερες εταιρείες, φορολογικά και λειτουργικά, να απορροφήσουν µικρότερες ή νεοφυείς, ακόµη και ατοµικά γραφεία επαγγελµατιών. Στην Ελλάδα υφίστανται σύµφωνα µε τα επίσηµα στοιχεία 800.000 µικροµεσαίες, ανύπαρκτες για τα µεγέθη της Ευρώπης, επιχειρήσεις µε µέχρι 10 εργαζόµενους και µόλις 672 µεγάλες, µεσαίες για την Ευρώπη, µε πάνω από 250 εργαζόµενους. Οι µικροµεσαίες δεν µπορούν να ενταχθούν, γιατί δεν προβλέπεται σε προγράµµατα ΕΣΠΑ ή ευρωπαϊκών ταµείων συνοχής. Επιχειρεί λοιπόν ο υπουργός και το επιτελείο του να ενθαρρύνει τη συγχώνευση και τη συνεργασία εταιρειών προκειµένου να υπάρχουν επιχειρήσεις, πρώτον, που να µπορούν να διεκδικήσουν ευρωπαϊκή στήριξη και, δεύτερον, να µπορούν να ενταχθούν στην εναλλακτική αγορά του χρηµατιστηρίου, αντλώντας κεφάλαια µέχρι 5.000.000 ευρώ.
Η αντίδραση σε αυτό είναι τίτλοι του τύπου «ο θάνατος του εµποράκου» ή δηλώσεις από την αντιπολίτευση περί των µικροµεσαίων που «αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της οικονοµίας». Η καιροσκοπική και ισοπεδωτική αρνητική στάση στις επιλογές της κυβέρνησης δεν εξυπηρετεί τίποτα παρά µόνον οµνύει και πάλι στην «καµένη γη». Υπόσχεται δηλαδή µια επόµενη χρεοκοπία…
*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»
